from nerd to spy

~8~

Uiteindelijk lagen we met z'n alle op de bank terwijl we aan het worstelen waren. Mijn moeder, Carter en ik wonnen omdat mijn vader het al snel opgaf en uiteindelijk gingen we eten en hebben we heel de avond films gekeken.

Ik werd wakker en wreef in mijn ogen. Ik voelde me eindelijk een keer vrolijk! De laatste dat ik zo wakker werd kan ik me niet eens meer herinneren omdat ik de laatste 4 jaar alleen maar met nachtmerrie's wakker ben geworden. Ik stapte mijn bed uit en deed mijn sweatpants aan met een veel te grote sweater daarboven. Mijn haar deed ik in een rommelige knot. Ik liep naar de keuken en ging ontbijten. Ik keek op de klok en schok toen ik zag dat het al half 12 was.

"Je hebt geen nachtmerrie's gehad vandaan, of wel?" Vroeg Charles terwijl hij tegenover me ging zitten. Ik schudde mijn hoofd langzaam.

"Ik heb zo lekker geslapen!" Charles glimlachte.

"Heeft het ook een reden dat je zo vrolijk bent?" Ik knikte.

"Ik heb gedroomd... Over mijn familie. Er gebeurde niets bijzonders in de droom maar het voelde gewoon al zo fijn om ze even te zien in een droom!"

Charles keek een tijdje voor zich uit en ik wist gewoon dat hij aan het twijfelen was of hij nu wel of niet moest vragen waarom ik gister weg liep uit de "vergadering".

"Je mag het gewoon vragen." Zei ik tegen hem en nam toen een hap van mijn cornflakes.

Charles zuchtte. "Waarom liep je gister weg?" Ik keek Charles aan.

"Mijn broer staat op de lijst. Charles' ogen werden groot.

"Ow..." Ik knikte.

"Ja.. Ow."
"Maar dan komt je wens wel uit! Je ziet je broer weer!" Ik knikte langzaam.
"Ik zie hem weer, maar ik kan niks tegen hem zeggen. Hij kan niet weten dat ik het ben. Dus ja mijn wens komt uit, maar of dat nu iets goeds is weet ik niet. Als V me vind, of iemand anders van de gang, dan komen ze achter me aan, en als ze er achter komen dat mijn broer vlakbij me is dan breng ik hem ook in gevaar. En dat wil ik niet. Ik zit dankzij mezelf in deze sh*t, dus ik moet mezelf er ook weer uit zien te krijgen zonder andere ermee in te slepen."

Charles knikte. "Oke, daar geef ik je gelijk in. Je kan hem er niet mee in slepen...." Ik knikte en keek naar mijn nagels.
"Wanneer begint de missie?" Vroeg ik voorzichtig.
"Vandaag moeten we je haar gaan verven en morgen beginnen jullie al op school."

"Oke, wie gaat mijn haar verven?"

"Alice gaat het doen." Ik begon breed de lachen. "Oke! Hoelaat komt ze hierheen?" Charles keek op de klok.

"Waarschijnlijk is ze hier om kwart voor 2. In de tussentijd kan je nog even iets voor jezelf doen." Ik knikte en liep toen naar mijn kamer.

~

Anderhalf uur later werd mijn naam door het huis geroepen. "Vaness, Alice is er!" Ik zuchtte en keek voor de laatste keer in de spiegel. Ik zag mezelf staan met bruin haar. Ik zou mijn haar gaan missen. Vroeger haatte ik mijn haarkleur. Ik wilde altijd blond haar hebben omdat ik mijn eigen haar niet mooi vond, maar de laatste paar jaar ben ik me echt gaan hechten aan mijn bruine haar. Vooral omdat dat een van de weinige dingen is wat niet aan me is veranderd. En nu moest ik dat dus ook gaan veranderen....
Ik wierp nog een laatste blik in de spiegel en liep daarna naar beneden. Alice stond al klaar en wenkte me. Ze gaf me snel een knuffel en gebaarde me toen dat ik moest gaan staan bij de wasbak.

"Ik wil dit niet doen...." mompelde ik. Alice gaf me een kleine glimlach.

"Ik weet dat je het niet wilt, en dat snap ik ook want god jouw haar is gewoon zo mooi! Maar dit is voor de missie.... En ik weet ook dat deze missie heel veel voor je betekend." Ik knikte en keek nog een voor de laatste keer in de spiegel. Ik zuchtte en knikte opnieuw.

"Oke, laten we het maar gewoon snel doen zodat ik er ook weer snel vanaf ben." Alice knikte en schonk me nog een kleine glimlach.

~

Een uur later was het klaar. Mijn haar was officieel zwart.
"Ben je er klaar voor?" vroeg Alice. Ik knikte en langzaam haalde Alice het doek van de spiegel af. Toen ik mezelf zacht hapte ik naar adem. Ik zag er zo anders uit! Ik raakte mijn haar aan en fronste.
"Het is zo anders..." Alice grinnikte. "Gelukkig is het een speciale haarverf. We hebben namelijk een speciale shampoo die de kleur helemaal uit je haar wast."

Ik keek op en schonk haar een grote glimlach. "Daar ben ik in ieder geval wel heel blij om."

Alice grinnikte. "Dat dacht ik al. Ik heb ook je lenzen al mee en je kleding." Ze gaf me een tas. "Oke kleed je nu maar even om en dan kunnen we kijken of het goed genoeg is."

Ik knikte en pakte de tas. Ik liep naar de badkamer en kleedde me om. Als laatste deed ik de contact lenzen in en keek in de spiegel. Ik zag er zo anders uit! Ik kamde mijn haar en deed het in een vlecht. Toen ook mijn haar gedaan was ademde ik die in en liep de badkamer uit. Alice had net een slok genomen van haar water maar toen ze mij zag spuugde ze het uit.
"Oh mijn god! Dit is geweldig! Je herkend je echt niet meer! Oke, het enige wat we er nog aan moeten toevoegen is een beugel met zo'n buitenboord. " Mijn ogen werden groot.

"E-een buitenboord? Een beugel? Waarom?" Alice haalde haar schouders op.

"Dat maakt het allemaal net iets echter."

Mijn mond viel open. "Ik krijg toch geen beugel om het alleen maar echter te laten lijken? Ik heb er al een gehad en ben blij dat ik er vanaf ben, ik wil dat nu niet weer opnieuw." Alice schudde haar hoofd.
"Je hoeft niet weer opnieuw een beugel. Het is gewoon een nep beugel. Hij lijkt echt maar je kan hem er elk moment van de dag uithalen zonder dat je er moeite voor hoeft te doen. " Ik knipperde een paar keer.

"Oh... okee. Ik vind het best zolang ik dat ding er maar gewoon zelf uit kan halen." Alice grinnikte en knikte.

"Nou, voor zover ik weet zijn we klaar! Kom we lopen even naar Charles om te kijken of dit goed genoeg is." Ik knikte en liep langzaam achter Alice aan. Terwijl ik achter haar liep hiel ik mijn hoofd naar beneden om mijn gezicht te verbergen.

"Charles, waar ben je?!" riep Alice door het huis heen.

"Hier." hoorde we vanuit de keuken.

Alice liep voor me uit naar de keuken en ik volgde haar. Charles zat in de keuken aan de keukentafel en had een map voor zich liggen. Alice kuchte en Charles keek op. Ik keek hem verveeld aan en sloeg mijn armen over elkaar. Charles drukte zijn lippen op elkaar en probeerde me zo serieus mogelijk aankijken, maar een paar seconden later zag ik een mondhoek langzaam omhoog gaan.

"Ik zweer het je Charles, als je lacht dat moet je rennen voor je leven." Hij sloeg meteen zijn hand voor zijn mond en knikte.

"Het staat je uhm.... goed." mompelde hij terwijl hij zijn best deed om niet in lachen uit te barsten.

"Is het goed genoeg zo?" vroeg Alice. Charles knikte. Ik zuchtte opgelucht en maakte mijn haar weer los. Ik beende meteen weer naar mijn kamer en deed de lenzen uit en vervolgens deed ik ook weer een joggingsbroek aan met een t-shirt daarboven. Mijn haar deed ik vervolgens in een rommelige knot en deed mijn bril op. Vervolgens liep ik naar beneden en ging opzoek naar Jane.
*******
Hey fighters!
Een vroege update omdat ik dit weekend op vakantie ga hahah
Ik ben eindelijk klaar met school. Mijn examens zijn helemaal voorbij dus nu lekker genieten van de zomervakantie!
Het concert van 5sos was geweldig!!!!! Echt ik heb zo erg genoten!
Ik zat helemaal bovenin in de hoek maar ach, ik was al blij dat ik er bij was. Wat wel heet irritant was dat ik op zondag ook kon gaan en dan had ik helemaal voorin kunnen zitten, net voor het podium, maar door mijn examens mocht ik niet :(

Ik hoop in ieder geval dat jullie dit een leuk hoofdstuk vonden, en ja voor de mensen die just lucky hebben gelezen: daar komt ook een carter in voor. Dit is niet dezelfde persoon! Dat is toeval. Ik had dit karakter namelijk al een stuk eerder zo genoemd dan de carter van just lucky, maar ben te lui om het te veranderen 😅
-xxx- love yaa