CAN SUYU'M (Tamamlandı)

FİNAL (Part-1)

"Bence sende onun dikkatini çektin"

Derken bir bilge edasındaydı Yasemin.

"Bence de. "

Dediğim de Açelya bize alaylı baktı.

"Yapmayın ama kızlar. Daha yeni Yasemin de dedi. O yakışıklı, zeki, tatlı... Ona hasta olduğu için hastaneye gelen kızların efsanesini geçende sen anlattın Kumsal . Beni ne yapsın?"

O dudak büzünce Yasemin ile birbirimize bakıp kıkırdadık.

"Ya kızım. Sen ne bakıyorsun o efsaneye. Poyraz şimdiye kadar derslerden başka bir şey görmemiş ineğin teki. Olursa eğer ilk kız arkadaşı sen olacaksın."

Dediğim de şaşkın şaşkın baktı bana.

"Ciddi olamazsın!"

"Gayet ciddi! Ay acaba senin hakkında ne düşüyor? Gidip ağzını arasam mı ki?"

Yasemin kendi kendine mırıldandıktan sonra biz daha itiraz edemeden ayağa kalktı.

"Konuşayım ben bir."

Dedikten sonra göz kırpıp Açelya'nın itirazlarına aldırmadan Poyraz'ın yanına gidip onu çeke çeke bizim görebileceğimiz sakin bir köşeye götürdü.

"Bu kız insanı öldürür. Ne diyecek şimdi ama ya! "

İsyanı ile kıkırdadım.

"Yasemin... Kardeş gibi Poyraz için. yani bende öyleyim ama bana daha çok arkadaş gözüyle bakıyor."

Derken Yasemin'in saçlarını karıştıran Poyraz'a gülümsüyordum. Her zaman ki gibi Yasemin homurdanırken o kahkaha atıyordu.

"N-Neden ki?"

Dedi Açelya. Gözlerimi ona çevirdiğim de dikkat ile Poyraz'a baktığını gördüm.

"Valla tam olarak bir bilgim yok. Yani bir şekilde Yasemin onun için korunup kollanması gereken bir kız en başından beri. Bunun sebebi belki daha küçük diye... Yada belki bana Doruk göz kulak olduğunu için kendini Yasemin'in abisi ilan etti. Belki de... Bizden bile yanlız olduğu için..."

"Anlamadım? "

Kafası karışık bir şekilde bakınca bana gülümsedim.

"Biz hepimiz yurttan arkadaşız biliyorsun?"

Dedim sorarcasına, başını salladı.

"Ben aralarında en şanslısı olarak Gülen ailesine evlatlık verildim, bunun için ne kadar şükrediyorum bilmezsin. Sonra Doruk'un da tam olmasa da bildiği bir geçmişi, yandığını bildiği bir ailesi, onlarda kalan bir şeyler var elinde. Ama Poyraz da oda yok. O bir ara ailesini bulmaya çalıştı. Ama tek bulabildiği yurt kayıtlarında yazan "Cami önünde bulunmuş" cümlesi. "

"Cami önü mü?"

Sesi hem şaşkın hem üzgün çıktığında gülümsemeye çalıştım ama olmadı. Gülebileceğim bir konu değil ki bu....

"Evet. İşte belki o yüzden Yasemin onun için kardeş gibi. Onu asla kıramaz. Kendi için olmasa bile onun için seninle buluşacaktır."

Dediğim an dilimi ısırdım! Ya ben ne diyorum?

"Ama... Ama bence onun dikkatini çekiyorsun zaten. "

Benim çabamı görünce kahkaha attı.

"Çevir kazı yanmasın, ha?"

"Of... Her şeyi batırdım. "

Ben dudaklarımı büzünce yanaklarımı öptü sulu sulu.

"Kısmet gülüm ya."