from nerd to spy

~ 6 ~

"Praat."

Toen ik net bij Charles was komen wonen gaf hij me altijd de keus om te praten, maar uiteindelijk moest ik gewoon praten over de problemen die ik op dat moment had. In het begin haatte ik Charles daarom. Maar later kwam ik er achter dat ik me er beter door ging voelen.

"Brad en Blake waren vroeger mijn beste vrienden." Ik keek Charles aan om zijn reactie te zien. Maar zoals altijd had hij een pokerface. Zuchtend vertelde ik hem verder het verhaal (A/n: als jullie het verhaal zijn vergeten kijken bij naar het aller eerste hoofdstuk van dit boek: From Nerd To Spy)
Toen ik het verhaal had verteld bleef Charles even stil. Ik keek naar mijn nagels, niet wetend wat ik anders zou moeten doen.

"Ik weet dat het waarschijnlijk heel moeilijk voor je is, maar jullie moeten samenwerken als jullie de missie willen voltooien." Ik knikte.
"Het gaat me niet om het samenwerken... Het gaat me er vooral om dat ze alles willen weten over de laatste 4 jaar en me dan weer naar mijn familie willen brengen. En ja ik mis mijn familie zo erg! Maar het is beter zo... Als ik terug naar huis ga is mijn familie in gevaar en dat komt dan allemaal dankzij mij."

Ik voelde de woede al weer in me opkomen bij alleen al het idee dat mijn familie gewond zou raken. "Oke, dat snap ik. Weetje, als jij je nou een gaat omkleden en wat stoom gaat afblazen in de fitness ruimte, het ziet er naar uit dat je dat heel hard nodig hebt." Ik knikte en stond op.
"Is er een boksbal?" Charles knikte als antwoord. Ik glimlachte en draaide me om. Ik liep naar mijn kleding kast en pakte er een sport bh en een tanktop uit. Ook pakte ik een shortje en liep toen naar de badkamer om me om te kleden.

Toen ik me omgekleed had en mijn kamer weer in stapte zat Charles nog steeds op mijn bed. "Ik zal je wel even laten zien waar de fitness ruimte is." Ik knikte en pakte mijn mp3-speler nog even.
We liepen naar de fitness ruimte en toen Charles de deur open deed viel mijn mond open van verbazing. Het was zo groot!

"En vind je het leuk?" vroeg Charles. Ik knikte en liep naar binnen.
"Dit is echt geweldig! Zo groot!" Charles glimlachte.

"Ik had al wel verwacht dat je het leuk zou vinden. Nou ik ga weer naar mijn kantoor om nog even vanalles te regelen voor jullie missie. Ik zal jullie waarschijnlijk morgen vertellen wat de missie. Veel plezier met trainen, en beloof me alsjeblieft Vanes dat je een beetje oppast oké? Niet dat je dalijk weer helemaal je knokkels open hebt geslagen." Ik knikte langzaam, wetend dat ik hem niks kon beloven. Als ik eenmaal aan het trainen was dan was ik ook niet te stoppen. Ik kende geen pijngrenzen dankzij V en met boxen is dat misschien fijn maar met trainen is dat echt gevaarlijk. Tuurlijk ik voel er niks van maar als mijn knokkels eenmaal open liggen dan moet ik ze eerst weer laten helen voordat ik weer opnieuw kan trainen. En als dat gebeurd dan heb ik nog geluk. Het is ook al een keel gebeurd dat ik gewoon zo hard tegen een boxbal heb lopen slaan dan ik uiteindelijk iets heb gebroken. Hier kwam ik pas de volgende dag achter, of eigenlijk kwam Charles hier achter. Ik voelde toen nog steeds niet echt dat er wat mis mee was. Oke hij voelde anders aan dan normaal maar het deed niet echt heel erg veel pijn.

Ik liep meteen naar een boxbal toe de in de linker hoek van de zaal hing. Het ding zag er al heel erg oud uit en je kon meteen al zien dat er al heel vaak tegenaan was geslagen. Bij V hadden we nooit zulke boxballen omdat hij bang was dat we ze kapot zouden slaan, en ja dat is daar best vaak gebeurd.

Zuchtend liep ik naar de boxbal en probeerde niet meer aan V te denken. Dat was in het verleden, als ik V nu weer tegen het lijf zou lopen zou hij er waarschijnlijk niet levend meer uit komen.
Vroeger was ik bang voor hem omdat hij ons zo trainde dat we sterk waren, maar niet sterk en snel genoeg om hem iets te doen. Nu kende ik veel betere technieken die ik van V nooit heb geleerd. Ik was sneller en beter en zou hem sowieso wel aankunnen. Lichamelijk gezien dan, geestelijk zou ik het waarschijnlijk niet kunnen. Gewoon omdat ik weer terug moet denken aan al die pijnlijke herinneringen.

Ik begon mezelf eerst een beetje op te warmen en na een tijdje was ik weer tegen de boksbal aan het slaan.

Na een aantal minuten hoorde ik de deur open gaan en vervolgens werd de fitnessruimte gevuld met het geluid van de trappen en klappen die ik tegen de boksbal aangaf en de voetstappen.

"Vanes... Kunnen we gewoon even praten..." Ik voelde hoe mijn bloed begon te koken, oke niet echt natuurlijk maar je snapt wel wat ik bedoel.
Door de woede gaf ik nog een super harde trap tegen de boksbal. Ik voelde hoe de stof van de boksbal scheurde en mijn voet kwam erin vast te zitten. Ik begon te vloeken en probeerde mijn voet er weer uit te trekken.
"Shit..." hoorde ik Brad mompelen. Ik hoorde voetstappen in mijn richting komen en raakte in paniek. Het is niet dat ik mezelf nu niet kan verdedigen aangezien dat totaal niet het probleem is. Ik wilde ze gewoon geen pijn doen ook al hadden ze het verdiend.

"Blijf bij me vandaan!" riep ik voordat ze me konden aanraken. Blake en Brad bleven beide staan.
"We willen je alleen maar helpen." mompelde Blake verbaasd.

"Ga alsjeblieft weg..." fluisterde ik.

Blake en Brad zuchtte beide maar gingen toen wel weg. "We zullen Charles wel halen..." zei Brad.

Na 5 minuten kwam Charles op z'n gemakje binnen gelopen. Toen hij me zag sloeg hij zijn hand voor z'n mond.

"Ik weet dat je wilt lachen dus doe het nu ook maar...." zei ik terwijl ik mijn ogen rolde. Charles begon meteen keihard te lachen.
"H-hoe heb je dat nu weer voor elkaar gekregen?!" riep hij terwijl hij zijn buik beet greep.

Na 5 minuten was Charles nog aan het lachen. Ik stond nu dus al bijna een kwartier op 1 been en het begon nu wel een beetje vermoeiend te worden. Het eenmaal niet echt een pretje om een kwartier lang met je volle gewicht op een been te staan. Ik begon dus maar te kuchen. "Kan je me er nu uit halen? " Charles keek me aan en knikte. hij greep me bij mijn middel beet en begon te trekken. Het hielp dus niet... Uiteindelijk pakte Charles mijn been beet en begon te trekken. Na een aantal minuten was ik eindelijk los en lag er een hele lading zand op de grond. Ik keek naar het zand wat op de grond lag en daarna naar Charles.

"Jij mag dat samen met Brad en Blake gaan opruimen." 

Mijn mond viel open. "Maar je weet..." Charles haalde z'n schouders op. "Jullie moeten toch weer gaan samenwerken."

"Maar ik moet trainen!!" riep ik. "Ow nou dat is dan helemaal mooi! Dan kunnen jullie met z'n drieën trainen! Ik zie je dalijk wel weer."

Ik zuchtte geïrriteerd en trok mijn tanktopje uit aangezien we waarschijnlijk moesten sparren en geloof me daar ga je echt heel erg van zweten.

Ik begon me al een beetje voor te bereiden totdat Blake en Brad aankwamen....
**********************
Hey Fighters!
Gister heb ik mijn eerste 2 examens gehad... Het was een zware dag, en ben tijdens Nederlands bijna in slaap gevallen haha.

De examens ging voor mijn gevoel wel redelijk. Niet super goed, niet super slecht...

Volgende week is het concert van 5 seconds of summer, en ik ga er naartoe🎉 wie gaan ook?

Over 2 weken ga ik een weekendje op vakantie, dus waarschijnlijk kan ik dan geen hoofdstuk plaatsen, maar daar verzin ik wel wat op. Over 2 weken ben ik sowieso heel blij aangezien ik dan ook zomervakantie heb🎉

-xxx-💋