from nerd to spy

~ 3 ~

"Oke, als er rook is moet je dit voor je mond en neus houden oké?" The Flash knikte. We rende de gang door en kwamen uiteindelijk uit bij een deur. Ik trok de deur open en zag dat er een trap was. Ik draaide me om en keek naar The Flash. Ter bevestiging gaf ze me een knikje. We rende de trap af. toen we op de laatste trede waren zag ik dat er nog een deur was. Ik gooide de deur open en zag er een man staan.

Ik deed meteen een paar stappen naar achter en wilde de deur weer dicht gooien en de trap op rennen. The Flash was ook een beetje achteruit gedeisd. Ik ging in mijn vecht houding staan.

"Ho! Ho dat is niet nodig!" riep de man terwijl hij zijn handen in de lucht gooide, ter teken van overgave. Ik bleef gewoon in de zelfde houding staan, niet overtuigd van zijn overgave. Ik voelde wel dat The Flash een beetje ontspande.

"En waarom zou ik je vertrouwen? De laatste keer dat ik dacht dat ik iemand kon vertrouwen eindigde ik met een mes in mijn rug, letterlijk." Ik kneep mijn ogen tot spleetjes.

De laatste keer dat ik iemand vertrouwde ging het niet goed. Bart, een jongen die ook in de gang zat en mijn enige vriend was, had beloofd om me te helpen ontsnappen. Uiteindelijk is V er achter gekomen, en heeft hij me gestopt. Bart had V alles verteld maar had natuurlijk de stukken waar hij me mee had geholpen weggelaten. Uit woede heeft V me vastgebonden en op bed gegooid en niet veel later gooide hij een mes naar me wat in mijn schouderblad bleef hangen.

Ik hoorde The Flash slikken en de man die voor me stond keek me met grote ogen aan.

"Dus... Vertel jij me maar eens waarom ik jou wel zou vertrouwen." De man kwam opeens weer in beweging en graaide in zijn jaszak. Ik voelde dat The Flash ook weer in een vecht houding ging staan.

"Misschien dat dit helpt.." mompelde de man. Hij haalde een politie batch uit zijn zak. The Flash sloeg haar handen voor haar mond. Ik zag dat er tranen in haar ogen stonden.

"Omg... U moet ons helpen!!" ik rolde mijn ogen. Oké ik vertrouwde hem nu al iets meer maar nog steeds niet helemaal. Het kon zijn dat de batch gestolen was. Zijn foto stond er dan wel bij maar dat zegt nog niks...

"Oke, ik vertrouw je nu al iets meer maar nog lang niet helemaal." Ik zag dat de man knikte. "Begrijpelijk." zei hij terug.

"Nouja, ik zou nog heel graag verder willen praten, maar we moeten eerst zorgen dat we uit dit gebouw komen." Ik knikte. De man begon eerst heel snel te lopen maar niet veel later rende we door het gebouw heen op zoek naar een uitgang. We rende langs een kamer. De man keek de kamer niet in, maar ik deed dat wel. Er was een raam. Ik bleef stil staan en keek nog even goed de kamer in.

"Er is hier een raam!" riep ik naar de man. De man stopte met rennen en keek ook de kamer in. "Goed gezien!" Zei hij. Hij liep de kamer in en probeerde het raam te openen. Na veel moeite was het raam nog steeds dicht.

"Hij zit op slot..." Mompelde hij. Ik keek in het rond en zag helemaal niks om de ruit mee in te slaan. Ik liep de kamer uit maar stopte al meteen.

"Rook..." Aan het einde van de gang zag ik een grote rook wolk met af en toe een rood/gele vlam. Ik draaide me meteen om en liep de kamer weer in.

"Aan de kant!" Riep ik. Ik ging naast het raam staan en haalde uit. Het glas brak maar door de klap die ik had gegeven met mijn knokkels was er wel veel glas in mijn hand gekomen.

"What the... Ben je wel helemaal lekker?!" Schreeuwde the Flash. De man was ondertussen bezig met het wegtrappen van de overige stukken glas die nog in het raam zaten.

"Liever gewond, dan dood gaan in een brand." Zei ik terwijl ik mijn schouders ophaalde.

"Oke, ga maar eerst, ik kom jullie wel achterna." Zei de man. Ik knikte en sprong voorzichtig uit het raam. We hadden geluk dat we op de eerst verdieping zaten anders hadden we daar ook nog een probleem mee gehad. Ik kwam op de grond en wachtte op The Flash. Ze volgde al snel achter me aan en als laatste kwam de man. Ik keek naar mijn hand en zag dat er nog was stukken glas in mijn hand zaten. Voorzichtig pakte ik een stuk vast en haalde het eruit. Het deed pijn, maar de pijn was niks vergeleken met de pijn die ik over de jaren heen heb doorstaan.

"Doet het geen pijn?" vroeg The Flash. Je kon duidelijk merken dat ze nog niet lang aan het vechten deed. Waarschijnlijk heeft ze in de tijd dat ze heeft gevochten in de boxring bijna nooit echt een goede rake klap gehad. En in de gang waar zij zat heeft ze waarschijnlijk nog niet echt "straf" gehad.

"Amper..." gaf ik als antwoord en ging meteen verder met mijn hand. Toen al het glas eruit was wikkelde ik snel het t-shirt wat ik mee had genomen uit de kleedkamers om mijn hand.

"Oke, zullen we gaan?" De man en The Flash knikte alle twee en begonnen te lopen. Ik liep voorop en bleef uiteindelijk staan. We waren bij een hoek aangekomen. Ik keek voorzichtig om het hoekje om te kijken of ik iemand zag van de gang.

"Oke, ik zie niemand van mijn gang, Flash ik weet niet hoe de mensen er van jou gang uitzien dus je moet zelf maar even kijken of er iemand staan." The Flash knikte en keek ook om de hoek.

"Niemand. Als het goed is kunnen we veilig de hoek om lopen." Ik knikte.

"Mijn auto staat hier vlakbij. Volg mij maar." Ik knikte. Misschien is het niet echt een goed idee om met vreemde mensen mee te gaan, maar als ik nu niet mee ging zou ik zeker weer bij de gang belanden en erger dan dat zou het denk ik niet kunnen. De man begon te rennen en ik rende samen met The Flash achter hem aan. Af en toe keek ik even achter om om te zien of er iemand achter ons aan rende. Tot mijn opluchting was dit niet zo.

"Oke, dit is mijn auto." We stonden voor een zwarte auto, geen idee welk merk. Wat me wel opviel was dat de achterramen geblindeerd waren. Ik ging snel in de auto zitten en The Flash volgde me.

De man ging achter het stuur zitten. "Oke, riemen vast." Ik deed de riem om en keek uit het raam. Terwijl we weg reden, reden we ook nog langs de ingang van de fitnesshal waar de boxwedstrijden werden gehouden. De man draaide het raam een beetje open en meteen hoorde ik de stem van V al.
En geloof me, hij was boos. Er was een best grote afstand tussen ons maar ik kon hem nog gewoon verstaan.

"BART!! WAAR IS BART?!" Ik kroop in eens door zijn stem. "HET WAS JOU TAAK OM OP DE BOXERS TE LETTEN, EN WE HADDEN ER VANDAAG MAAR 1 MEE!! JE HAD MAAR 1 TAAK VANDAAG! EN NU BEN IK MIJN BESTE VECHTER KWIJT!! MIJN BESTE VECHTER LIGT DAAR NU BINNEN DOOD TE GAAN!!"

Ik dook in elkaar en sloeg mijn handen voor mijn oren zodat ik V niet meer kon horen schreeuwen. Na een paar minuten haalde ik ze er weer weg. Ik keek uit het raam en genoot van de omgeving. Ik rolde het raam een beetje naar beneden waardoor er wind in mijn gezicht kwam en mijn haar naar achter werd geblazen. Ik sloot mijn ogen en zuchtte diep. Ik had dit gemist. Gewoon de kleine onzinnige dingen waar je normaal nooit echt op let, die kleine dingen waren voor mij nu gewoon goud waard. En ik zou er ook van gaan genieten ook. Ik wist namelijk niet hoelang ik er van kon genieten....

*************************************
Hey Fighters!
Hoe vonden jullie dit hoofdstuk?
Voor deze ene keer ga ik een hoofdstuk plaatsen als ik een bepaald doel heb bereikt!

Het doel is:
200 reads, 30 votes en 25 reacties

Xxx love yaa