Our Song (18+ Mature)

Chapter 37: Sad Beautiful Tragic

Chapter 37: Sad Beautiful Tragic

TWO WEEKS AFTER

Alex's POV...                                           

I have no  idea what made me go in this place. It was Nate and I's secret sanctuary before. Well, never mind about that. I just need a serene place where I could be alone..a place where I could cry and cry with no one hushing me to stop. For in this time, all I knew I was numb and feeling empty..And the least thing I wanted to do was scream my lungs out.

I pulled my cardigan over my body to stop the shivers I'm feeling. Tuloy lang  din ako sa pag-iyak, paghikbi, pagsinghot, pagpunas sa mga luha at pagpipigil na sumigaw.  Gustong-gusto kong sumigaw, pero nawawalan ako ng lakas ng loob para gawin iyon.

Ever since Andrew and I got together, I can sometimes feel strong yet weak at the same time. Weird, isn't it?

I sniffed again as tears flowed down again as I caressed my tummy. And rush of emotions filled me. I realized that I was no longer pregnant.

I could still remember that tragic day I lost my angel. It hurts so much to know that I am no longer pregnant and I have no anything to do about it.

I've been careless, that's why I lost my little angel. If only I've been more careful and obedient, I think my baby will still be with me.

My little angel, sorry mom has been careless. If only she just listened to what the doctor said..*sniffs

Sariwa pa rin sa alaala ko ang mga kaganapang iyon kahit dalawang linggo na ang nakalilipas. Parang kanina lang nangyari, kasi damang-dama ko pa din yung sakit nang pagkawala ng baby ko.

Kinamumuhian ko ang sarili ko. Kung hindi dahil sa katigasan ng ulo ko, sana ay buntis pa din ako ngayon.

Nagulat ako ng biglang may tumikhim sa may likod ko. Pero ayokong lumingon. Wala akong lakas na lumingon at tingnan kung sino man siya.

Kung masamang tao man siya, sana barilin na niya ako para mawakasan na ang paghihirap ko. Ayoko nang mabuhay pa. Nawalan na ako ng rason para mabuhay simula nang mawala ang baby ko sa akin.

"Alex.. Kanina pa kita hinahanap. Buti na lang at alam kong dito ang tungo mo. Here, wipe your tears with this.." Sabi niya sabay abot ng puting panyo sa akin.

"Nate..please.." Sabi ko.

"Alex, take this." Pagpupumilit niya.

 

"Nate..I told you. Leave me alone." Pagdidiin ko.

Bigla niya akong hinila paharap sa kanya at nabigla na lang ako ng pinunasan niya ang mga luha ko sa pamamagitan ng mga daliri niya.

At habang pinupunasan niya ang mga luha ko, ay titig na titig siya sa mga mata ko. Kitang-kita mo ang lungkot at sinseridad sa mga mata niya.