Yalnızlığımı alamaz

Bölüm 30: bilinmeyenler ve uzaklaşmalar

50K olmuşuz! Herkese çok teşekkür ederim. ☺️

Keyifli okumalar!

⚡️

Akşam yemeğimizi yerken herkesin suratı asıktı. Olan şeylerden dolayı üzerimizde bariz bir stres vardı ve bu stres o kişi bulunana kadar dinmeyecekti.

Babam boğazını temizlediğinde herkesin bakışları onu buldu. "Amcalarınızla demin konuştuk. Kafanızı toplamak için birkaç günlüğüne köye gitmeye karar verdik. Her şeyden uzaklaşmak bir süre için iyi olacağını düşündük."

Rutkay abi bu dediğine başını salladı. "İyi düşünmüşsün baba."

"Okulumuz ne olacak?" Diye sordu Yalın.

"Orasını hallettim bile. Zaten çok kalmayacağız, yani derslerinizden fazla geri kalmazsınız." Yalın'da olan gözlerini bana çevirdi. "Nenen ve deden zaten hep seni soruyorlardı. Gitmişken onları da görmüş olursun."

Yutkunmadan edemedim. Herkesle tanıştığımı düşünüyordum oysa. Dedem ve nenemin olabileceğini hiç düşünmemiştim.

"Onlarla bende tanışmak isterim." Dedim gülümsemeye çalışarak.

Yamaç yüzümdeki ifadeyi görmüş olacak ki yanağımdan makas aldı. "Stres yapma. Nenem çok tonton. Dedem de biraz suratsız ama seni görünce havalara uçar."

Onur elindeki çatal ve bıçağı tabağın yanına koyduktan sonra dudaklarını peçeteyle temizledi. "Ne zaman çıkacağız peki?"

Kol saatine baktıktan sonra bakışlarını tekrar Onur'a çevirdi. "Birkaç saate çıkmak istiyoruz, amcanlarla öyle kararlaştırdık. Sabaha orada oluruz diye."

Hepimiz başımızı salladık ve yerlerimizden kalktık. Birkaç saatimiz varsa hazırlık yapmaya başlamalıydık.

Odama girdiğimde dolabın üzerinde duran bavulu aldım ve yere koyup açtım. Dolabımdan birkaç günlük kıyafet seçtikten sonra banyoya ilerledim ve gerekli olan eşyaları aldım. Belki okurum diye birkaç kitap da koyduktan sonra bavulu kapattım ve kapının yanına koydum.

Yatağın üzerine koyduğum kıyafetlere uzanacakken gelen mesaj sesiyle telefonumu elime aldım ve gelen mesajları tek tek okumaya başladım.

Bilinmeyen numara: Köye gidiyormuşsunuz?

Bilinmeyen numara: Kafanızı boşu boşuna rahatlatmaya çalışmayın

Bilinmeyen numara: Daha her şey yeni başlıyor

Bilinmeyen numara: Ama sizi şimdilik rahat bırakacağım

Bilinmeyen numara: Son birkaç gününüzün keyfini çıkarın

Ellerim korkuyla titremeye başladığında yatağa oturdum ve gözlerimi karşımdaki duvara çevirdim. Her yerim korkuyla çevrelenmişti.

Bu mesajları atanın kim olduğunu biliyordum ama bilmiyordum da. Numaramı nereden bulmuştu ya da köye gideceğimizi nereden biliyordu hiçbir fikrim yoktu.

Tek bildiğim şey her şeyden haberdar olduğuydu.

Olanları babama anlatmak için ayağa kalktığımda olduğum yerde duraksadım ve yutkundum. Yatağa tekrar oturdum ve düşünmeye başladım.

Tam biraz da olsa her şeyden uzaklaşmak için köye gidecekken onu başka bir strese boğamazdım. Son günlerde çok yorulmuştu ve dinlenmeye ihtiyacı vardı. Onun dışında diğerleri de tükenmişti.

Söylememek ne kadar doğruydu bilmiyordum ama şimdilik bunu kendime saklayacaktım. Köyden döndüğümüzde söyleyecektim.

Telefonumu kenara koydum ve yatağın üzerine bıraktığım kıyafetleri giydim. Gri bir eşofman ve siyah bir kazak giymiştim. Arabayla gideceğimiz için rahat etmek istiyordum.