Yalnızlığımı alamaz

Bölüm 14: bozuk saatler ve dersler

Günün ikinci bölümüyle karşınızdayım!

Bugün bölüm yazarken yanlışlıkla her şeyi sildim. Yeniden başlamam gerekti. Az daha ağlayacaktım. 🥺

⚡️

Kafede oturup konuştuktan sonra eve gelmiştik. Aslında ben pek konuşmamıştım, onları dinlemekle yetinmiştim. Yine de kaynaştığımızı hissediyordum.

Eve gelir gelmez odama çıkmıştım. Üzerimi değiştirmiş ve kitaplarımı güzelce duvara bağlantılı olan raflara dizmiştim. Aralarından bir kitap seçmiş ve karşıma koymuştum.

Elim tam kalem kutuma uzanacakken kapım bir hışımla açıldı ve içeri öfke saçan bir Onur girdi. Yanıma yaklaştı ve kolumdan tutup beni ayağa kaldırdı. "Saatim nerede!"

Kolumu tutuşundan kurtardım ve bir adım geriledim. "Anlamadım?"

Sorumu görmezden geldi ve bağırmaya devam etti. "Saatimi nereye sakladın söyle!"

"Saatini mi?" Dedim tekrar anlamayarak.

Gözlerindeki sinirli ifade geçtikçe büyüdü. "Aptal numarası yapma bana! Söyle! Nereye sakladın!"

Attığı iftirayla bende sinirlendim ve dayanamayarak sesimi yükselttim. "Neden senin saatini alayım ya!"

Kolumu tekrar kavradı ve sıktı. "Gördün tabii annemin aldığı pahalı saati! Ne yapacaksın onu! Satacak mısın! Yoksa sattın mı bile!"

"Kolumu hemen bırak!" Dedim kolumu çekmeye çalışarak.

Bırakmak yerine daha da sıktı. "Söyle!"

Yaşadığım sinirden dolayı gözlerim dolduğunda tekrar bağırdım. "Kolumu bırak Onur!"

Tırnaklarını geçirdi. "Konuş!"

"Çabuk çek ellerini!" Nereden çıktığını bilmediğim Rutkay aramıza girdi ve kolumu tutuşundan ayırıp Onur'u itti. "Kendine gel!"

Yaşadığım panik ve korku yüzünden kendimi tutamayarak sessizce ağlamaya başladım. Sırtımı duvara yasladım ve sol elimle ağrıyan kolumu tuttum.

Burası güvende hissettiğim yuvam olmalıydı. Korkmadan ve gerilmeden yaşamak istiyordum. Kerim'den kurtuldum derken Onur her şeyi mahvediyordu.

Odaya bir hışımla Asaf bey girdi ve bize şokla baktı. "Ne oluyor burada!"

Onur yatışmayan siniriyle bağırmaya devam etti. "Bu kız saatimi çaldı!"

Evin son kalan fertleri, yani Yamaç ve Yalın yanımıza geldiğinde kadro tamamlanmış oldu. "Ne oluyor?"

Yamaç'ın sorusunu eliyle ağlayan beni göstererek cevapladı. "Ne olduğunu söyleyeyim! O çok sevdiğin Yağmur'un saatimi çaldı!"

"Annemin sana aldığı saat mı?" Diye sordu Yalın kaşlarını kaldırarak.

"Evet!" Dedi Onur ellerini açarak.

Yamaç gözlerini abisinden çekip bana kilitledi ve kolumu tuttuğumu gördüğünde yanıma adımladı. Kolunu omuzuma sardı ve beni göğsüne çekti.

Dokunulmaktan hoşlanmasam da şu an kolunun etrafıma sarılı olması beni güvende hissettirmişti.

"O saati ben aldım." Rutkay dişlerini sıktı ve Onur'a öfkeyle bakmaya devam etti. "Bozulduğunu söylemiştin. Bende tamir ettirmek için aldım."

Onur'un yüzündeki ifade duruldu ve abisine inanamayarak baktı. Öfkesi aniden dinmişti ve ellerini nereye koyacağını bilemiyor gibiydi.

Yamaç kolunu çekti ve ellerini kazağımın koluna götürdü. "Bakayım."