ကမ်းကုန်အောင်အလိုလိုက်ပေးမယ်

Chapter 20.1 (Z)

န်ဥ္စုယာက ရွီရီ႕ကို ေဘးသို႔ဆြဲေခၚကာ ေက်ာင္းတက္ရန္အေရးကို အသံတိုးတိုးႏွင့္ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ "ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ေတာ့မယ္။ ရီရီက ဒီလိုအေျခေနနဲ႔ ေက်ာင္းသြားလို႔ျဖစ္ပါ့မလား။"

န်ဥ္စုယာသည္လည္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ မိန္းကေလးေတြ သူတို႔အသြင္ျပင္ကို ဘယ္ေလာက္ဂ႐ုစိုက္ၾကေၾကာင္းကိုသိပါသည္။

ယြီက်ီရီ႕မ်က္ႏွာတြင္ ဒဏ္ရာမ်ားရွိၿပီး ၎တို႔အားလုံးကို အခ်ိန္တိုအတြင္း ေပ်ာက္ကင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ၎က စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ခုခံတြန္းလွန္ရန္ခက္ခဲသည့္ အရိပ္မည္းႀကီးပင္။ တစ္ခါတရံတြင္ ရီရီသည္ သူတို႔ရဲ႕ျမင္ကြင္းမွ မသိစိတ္အေလ်ာက္ ေရွာင္ဖယ္ေနမိသည္။ သူ(မ)က အျပင္ကိုမထြက္ခ်င္ခဲ့ပါ။ လူမ်ားသည့္ ေက်ာင္းကဲ့သို႔ေသာေနရာမ်ားကိုလည္း တစ္ေယာက္တည္း မသြားခ်င္ပါ။

"သား သင့္ေတာ္တဲ့အခ်ိန္ကိုရွာၿပီး ရီရီဘယ္လိုစဥ္းစားလဲလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္မယ္။ တကယ္လို႔ သူ(မ)ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ဘူးဆိုလည္း သူ(မ)တို႔အိမ္ကိုဆက္သြယ္ၿပီး ေဆး႐ုံကေနေဆးစာယူခိုင္းလိုက္မယ္။ ၿပီးရင္ ေက်ာင္းကေန ရက္ရွည္ခြင့္ယူခိုင္းလိုက္မယ္။"

သူက ေျဖရွင္းနည္းကိုပင္ စဥ္းစားၿပီးေနၿပီ။

အျပင္ေလာကသည္ အလြန္ရႈပ္ေထြးလြန္းသည္။ လူတိုင္းတြင္ ေတာက္ပသည့္အနာဂတ္ မရွိႏိုင္ပါ။ အကယ္၍မ်ား ယြီက်ီရီ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးခင္မွာ တြန္းအားေပးလိုက္လွ်င္လည္း ကိစၥေတြကို ပို၍ ေႏွာင့္ေႏွးေစ႐ုံသာရွိမည္။

မ်က္ႏွာရွိအမာ႐ြတ္တို႔သည္ အျခားသူမ်ားရဲ႕မ်က္လုံးေတြထဲတြင္ လက္ခံႏိုင္ရန္ ခက္ခဲလိမ့္မည္။

အကယ္၍ မသိတတ္သူေတြက အတင္းေျပာၾကလွ်င္ ရီရီ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သိမ္ငယ္ရလိမ့္မည္။

ရွီရီသည္ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ားကို မိခင္ႏွင့္ေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ ေနာက္တစ္ဆင့္မွာ ယြီက်ီရီ႕အေတြးတို႔ကို နားေထာင္ရန္ျဖစ္သည္။

ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္ ေျပာရန္မလိုပါ။ ေက်ာင္းမ်ားက စက္တင္ဘာတြင္ဖြင့္မည္ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းသားအားလုံးလည္းသိၾကရာ ရွီရီက ရီရီ႕ကို လိုရင္းသာေမးလိုက္ေတာ့သည္။ "ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့အခါ ေက်ာင္းသြားအပ္မွာလား။"