She And Her Sacrifice♟️/SASUSAKU FANFICTION [TAMAMLANDI]

Will we be able to erase the past?

Sasuke benim için bir zamanlar gizemlerle örülü bir kutu gibiydi.

Her bir örgüyü açtıkça bir duvarının ardından geçmişine bakıyor, ufak tefek kırıntılarına sahip olup bir anlam çıkarıyordum.

Fakat İtachi'den duyduğum her şey o gizemli kutuyu Pandora'nın kutusu ile yarışır bir kötülüğe getirmişti.

Çektiği tüm acılar, almak istediği tüm intikamlar ve benim bir zamanlar sevgi ile dibine kadar yaşadığım çocukluğum ortada dururken onun tüm manevi imkanlarının elinden alındığı yılları...

Ve bugüne kadar her şeyi içine atan, onlara tek başına göğüs geren Sasuke...

'Keşke o zamanlarda yanında olabilseydim...Acısı alıp sevgimle örtebilseydim.'

Bakışlarım karardı.

Keşke demek için hala çok erkendi.

Ona yardım edebilirdim ve edecektim de...

Masada duran silaha bakarken ne yapmak istediğimden daha da emin oldum.

"Beni hala kızın olarak görüp, ayrı geçirdiğimiz yılları telafi etmek ister misin?"

Sesim kendimden beklenmeyecek kadar soğuk, uzun zamandır zindanında kapattığım o kişiliğim tekrardan gün yüzüne mi çıkıyor acaba..?

Babam bana baktı.

Bakışları da en az benim kadar sertti ama meraklıydı da...

"İsterim."

Bir zamanlar ondan en çok istediğim şey her şey telafi etmesiydi.

Yıllar sonra ondan bunu duymak içimdeki ölmüş özlem duygularının üzerini süpürse de duygusal davranmanın sırası olmadığının farkındaydım.

Fakat biliyorum, onlar yıllar önce ölmüş...

Deri koltuktan ayağa kalktım.

"Tsunade'nin yerini bulup bu işi bitirmemiz gerekiyor, bana bu konuda yardım et."

Babam bunu söylememi bekliyormuş gibi bakışlarını benden ayırdı ve benim gibi ayağa kalkıp karşımda dikildi.

"Bu konuda bir şeyler planlıyorum ama ondan önce bana Sasuke'nin ne yaptığını söyle."

Bunu bana sormadan önce haberinin olduğunu düşünmüştüm ama soruyu beni şaşırttı.

Her ne kadar aklımın Sasuke'ye gitmesi kalbimin içinde bir göçük açsa da babamın yanımda olması için anlatmam gerekiyordu.

"Sen...Sasukeyle ilgili hiçbir şey bilmiyorsun, Sakura..."

İtachi'nin cümlesinin ardındaki gizli anlamı sorgulayacak durumda değildim.

"Anlat o zaman, neler oluyor?"

İtachi ellerimi bıraktı ve dikleşti.

İçimde korkuyla sulanmış tohumlar filizlenmeye başladı.

"Amerika'dayken annenle ilgili gerçekleri anlatan şu dosyayı hatırlıyor musun? Mikoto ve annen dışında başka insanlar da projenin adamıydı."

Zihnim geçmişte ufak bir tura çıkmadan dosya ve içindekiler aklımda bir bir oynadılar.

Belli belirsiz başımı salladım.

İtachi hatırladığımı anladığında çenesi kasıldı.

"İşte diğer adamlar sadece Japonya'da değil diğer ülkelerin de çeşitli yeraltı ailelerinin üyeleri...Ailelere öyle iyi uyum sağlamışlar ki şaşırırsın."