She And Her Sacrifice♟️/SASUSAKU FANFICTION [TAMAMLANDI]

The facts at my fingertips.

"Bundan sonra seni tanımayacağım..."

Bu konuşmayı bekliyordum.

Sasori ile ağlarımızın kopacağı yer burasıydı.

Ama içimdeki merakı görmezden gelemedim.

"Ne demek istiyorsun?"

Sasori sorumu ciddiye almadan arka koltuğa doğru eğildi ve büyük sarı bir zarfı bana uzattı.

Önce zarfa ardından ona baktım.

Ellerimin titremesine güçlükle mani olarak zarfı ellerime aldım.

"Öğrenmek istediğin her şey onun içinde..."

İfadesiz tutmaya çalıştığım yüzüm zarfın serin yüzeyine alışmaya çalışan parmaklarım tuhaf bir hisle gerildi.

Annemle ilgili öğrenmek istediğim her şey artık buradaydı.

Onun gerçekte kim olduğunu öğrenmem için gerekli olan her şey bu zarfın içindeydi.

Heyecanımı güçlükle de olsa yatıştırdım ve aklımı bulandırmasına izin vermedim.

Gözlerimi kıstım ve yüzüne odaklandım.

"Neden bana beni bir daha tanımayacağını söyledin?"

Gözlerini kaçırdı.

Sorumdan kaçıyordu.

Arabayı geri geri sürerek patikadan çıkmaya başladı.

Bir cevap alabilmek için o benim yüzüme bakmasa da ben bakmaya devam ettim.

Karnım bilinmezlikle çalkalanan bir ağırlığı kaldıramadığı için ağrımaya başlamıştı.

Bedenim bana hiç yardımcı olmuyordu.

"Buna bulaşamam..."

Başımı eğdim.

"Neye bulaşamazsın?"

Araba yeniden ana yola çıkarken gözlerini bana çevirdi.

O zamana kadar görmediğim bir duygu ele geçirmişti gözlerini...

Korku...

Korkuyordu...

Sıkıntıyla iç çektim.

Ona daha fazla soru sormak için yanıp tutuşsam da o benim hiçbir zaman kendimi açtığım biri olmamıştı.

Zaten öyle biri yoktu.

Sadece o gün kumar masasında parasını kurtardığım için yardım etmem karşılığında bana borçluydu.

Annemi araştırması da borçlu olduğu kısmın kendine göre ödemesiydi.

"Pekala, nasıl istersen..."

Sasori bana bakmadı, başını sallamakla yetindi.

Sonra araba hızlandırdı ve ana yoldan geçerken şeritlerin gözlerimin önünde bulanıklaşmasına izin verdim.

****************

Sasori beni rezidansa bıraktığında tek bir cümle söylemişti.

"Endişelenmeden odana git, kameraları ben halledeceğim."

Arka koltuktan aldığı bilgisayarını gördüğümde tek yaptığım başımla onaylayıp zarfa sarılmak olmuştu.

Sonrasında arabasından çıkmış, her ne kadar kameraları hallettiğini söylese de çantamla beraber dikkatle binaya girmiş, koridoru arşınlamış ve asansöre girebilmiştim.