ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ လက်လှုပ်ရှားမှုများက အတွေ့အကြုံမရှိသော်လည်း နည်းစနစ်များက ထိပ်တန်းဖြစ်သည်။ သူမသည် အပ်စိုက်ရာနေရာများစွာကို တိတိကျကျနှင့် မှန်မှန်ကန်ကန် ဖိပေးထားခဲ့၏။ သူမက အကြိမ်ရေ အနည်းငယ် ဖိပေးနှိပ်ပေးပြီးသည့်နောက်တွင် ကန်စုန့်ပိုင်၏အသားအရောင်မှာ သိသိသာသာ တိုးတက်လာ၏။ သူ့အသက်ရှုသံများက စည်းချက်မှန်လာပြီး မျက်ခွံများအောက်၌ လှုပ်ရှားမှုရှိလာ၍ သူ သတိလည်လာလုနီးပါး ဖြစ်လာသည်။
သို့ရာတွင် သူတို့သည် ထိုသွေးလွှတ်ကြောနေရာများကို မှတ်မိလျှင်တောင် ဤအသက်ကယ်နည်းမျိုးကို သူတို့မသိကြချေ။ ယခုအခါ ပထမဆုံးအကြိမ် မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ဖြစ်၍ ဆေးပညာဗဟုသုတအနည်းငယ်ရှိသူအချို့သည် နားလည်သဘောပေါက်မှုအချို့ ရရှိသွားကြသည်။ သူတို့သည် သူမအပေါ်၌ လေးစားမိသော ခံစားချက်များကို မရပ်တန့်နိုင်တော့ပေ။
ထိုအချိန်၌ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ဒါရိုက်တာလျို့ လဲကျနေပြီး သူ့ဟာသူ ကုန်းရုန်းထရပ်ရန် ကြိုးစားနေသည့် နေရာသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ သူက သူမအား လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုး၍ ဒေါသတကြီး အော်လိုက်၏။
"ဒါက ဘယ်မိသားစုက သမီးလဲ။ ဘာလို့ သူက ဒီလောက် အသိဉာဏ်မရှိရတာလဲ"
ချင်ဇစ်ရွှယ်သည် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား မြင်လိုက်ပြီးနောက် ခပ်သွက်သွက် ပြောလိုက်သည်။
"ဒါရိုက်တာလျို့၊ ကျုပ် သူ့ကို သိတယ်။ သူက အဲဒီအဖိုးကြီးရဲ့မြေးမလေးပဲ။ သူက သူ့အဖိုး ကျုပ်မိန်းမကို ပြန်ပေးဆွဲတာကို ကူညီပေးတဲ့ ကြံရာပါတစ်ယောက်"
အစောပိုင်းက ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် သူမ၏ အဖိုးဆီမှ ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုတစ်ခုကို လက်ခံရရှိခဲ့ပြီး တစ်ခုခုဖြစ်နေကြောင်း သိထားပြီးဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် အချိန်မဖြုန်းဘဲ သူမသည် ရှန်းကျင်အား သူမ နောက်သို့လိုက်လာစေ၍ ဤနေရာသို့ ရောက်လာကြသည်။
သူတို့သည် သက်ကြီးရွယ်အိုတစ်ယောက်အား ပြဿနာရှာသည်အထိ အရှက်မရှိလိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မထင်မိခဲ့ကြပေ။
Chapter 187
Start from the beginning
