Chapter 83 : ကြမ်းတမ်းလွန်းတယ်
ကျင်းယွင်ကျောင်းက သူမ၏လက်ကို ခါလိုက်သည်။ သူမ၏ မှုန်ကုပ်ကုပ်သွင်ပြင်သည် အနည်းငယ် ကြောက်စရာကောင်းနေ၏။ ထို့နောက် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများက ကွေးညွတ်သွား၍ အေးစက်စက် ပြုံးလိုက်သည်။ သူမသည် အံကြိတ်၍ သွားကြားမှထွက်လာသော လေသံဖြင့် ပြောလာ၏။
"အို...တဆိတ်လောက်၊ ငါ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲနဲ့ နင့်ကို မတော်တဆ ပါးရိုက်မိသွားတယ်။ ဆောရီးနော်။ ငါ ထပ်မရိုက်တော့ပါဘူး။ ဒါကရော အဆင်ပြေတယ်လို့ နင်ထင်လား"
ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် သူမ၏ မဟုတ်မမှန်စကားများကို ပြောဆိုပြီးသည့်အခါတိုင်း ဘာမှမသိနားမလည်၍ လုပ်မိဟန်ဖြင့် တောင်းပန်သည့်ပုံစံ အမြဲဖမ်းလေ့ရှိသည်။ အကယ်၍ ကျင်းယွင်ကျောင်းကသာ သူမအား ခွင့်မလွှတ်ပါက ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် သဘောထားသေးသိမ်သည့် ပုံပေါက်သွားလိမ့်မည်ပင်။ ထို့အပြင် ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် သူမ၏ အမေ ယဲ့ချင်၏ ကျောထောက်နောက်ခံရှိသောအခါ၌ ပို၍ပင် အရှက်မရှိ၊ စည်းမရှိ ဖြစ်လာတတ်သည်။ သို့သော် ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ယခင်က ကျင်းယွင်ကျောင်း မဟုတ်တော့ပေ။
ချောင်ဟုန်ယဲ့၏ မျက်လုံးများက ပြူးကျယ်သွားပြီး မျက်ရည်များ တသွင်သွင် စီးကျလာတော့သည်။
"နင် ငါ့ကို ဘ...ဘယ်လို ရိုက်ရက်တာလဲ"
"တကယ်လို့ နင်တောင် နေရာတိုင်းမှာ ကောလဟာလတွေ ဖြန့်နိုင်သေးရင် ငါက ဘာလို့ နင့်ကို သင်ခန်းစာတစ်ခု မပေးနိုင်ရမှာလဲ။ ဒီရိုက်ချက်က နင့်ကို ခဏလေးပဲ နာကျင်စေတာ။ နင့်ရဲ့ စကားလုံးတွေက ငါ့ကို ဘယ်လောက်ဒုက္ခရောက်စေလဲဆိုတာ နင်ကိုယ်တိုင် သိသင့်တယ်။ ချောင်ဟုန်ယဲ့၊ အတိတ်တုန်းက ငါက နင့်ကို သည်းခံခဲ့တယ်ဆိုတာက အနာဂတ်မှာလည်း ငါက နင့်ကို လုပ်ချင်တာ လုပ်ခွင့်ပြုထားမယ်လို့ မဆိုလိုဘူးနော်။ ဒီနေ့က ပါးရိုက်ချက် တစ်ချက်ပဲရှိသေးတယ်၊ ဒါပေမယ့် နောက်ထပ် နင့်ပါးစပ်က မကောင်းတာတစ်ခုခု ထပ်ထွက်လာတာကို ငါကြားရင် နင့်ကို လွယ်လွယ် အလွတ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး"
