Chapter 94 : ဦးနှောက်မရှိခြင်း
ကန်ကျင်းချန်က သူသည် တစ်ရက်ကပင် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား သူမ၏ ဂုဏ်သိက္ခာကို သတိထားရန် ပြောခဲ့ပြီး နောက်တစ်နေ့မှာပင် သူသည် ကောလဟာလများ၏ အဓိကဇာတ်လိုက်ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့မိပေ။
သူသည် မိန်းကလေးများနှင့် စိတ်ရော ကိုယ်ပါ ရင်းနှီးလွန်းသည်ကို မနှစ်သက်လျှင်တောင်မှ သူသည် ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိကြီးကြီး ထားနေတတ်၍ စိတ်မလုံမခြုံ ခံစားရသော အသက်အရွယ် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူသည် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ ထင်မြင်ချက်များနှင့် ပတ်သတ်၍ သတိထားတတ်၏။
"ကန်ကျင်းချန်၊ ငါ နင့်ကို ဒီလိုလူမျိုးလို့ မထင်ခဲ့မိဘူး။ ငါ အရင်က နင့်ကို ကြိုက်တောင် ကြိုက်ခဲ့မိသေးတယ်"
အတန်းထဲ၌ မျက်လုံးများ နီရဲနေသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်သည် ကန်ကျင်းချန်ဆီသို့ လာ၍ ထိုစကားများအား ပြောပြီးနောက် လှည့်ထွက်သွားရာ ကန်ကျင်းချန်လည်း ဆွံ့အ၍ ကျန်ခဲ့သည်။
ငယ်ရွယ်သော မိန်းကလေးအများစုသည် နုံအ၍ အပြစ်ကင်းစင်ကြသည်။ မိန်းကလေးများ အများစုသည် ချောင်ဟုန်ယဲ့ ကဲ့သို့ အကြံများသူများ မဟုတ်ကြပေ။ ယခုအချိန်တွင် မိန်းကလေးအများစုသည် ကန်ကျင်းချန်ကြောင့် သူတို့၏ အပြစ်ကင်းစင်၍ လှပသော တစ်ဖက်သတ်ချစ်ပုံပြင်လေးသည် စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းသော မှင်အလွှာတစ်ထပ်ဖြင့် ညစ်ပတ်သွားသကဲ့သို့ ခံစားနေရသည်။
ကန်ကျင်းချန်သည် မျက်ရည်မထွက်ဘဲ ငိုလိုက်၏။ သူ၏ ပတ်ဝန်းကျင်မှ တီးတိုးအတင်းပြောသံများက ပိုကျယ်လောင်လာပြီး သူ့အား မျိုချလုနီးပါးပင်။
ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သော သူပင် ထိုညံပွက်နေသော စကားများကို မကိုင်တွယ်နိုင်လျှင် ကျင်းယွင်ကျောင်းကဲ့သို့သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်က ကိုင်တွယ်နိုင်မည်လားဆိုသည်ကို မေးခွန်းထုတ်ဖို့ပင် မလိုပေ။
အတန်းချိန်တစ်ချိန်ကြာအောင် သည်းခံနေပြီးနောက် ကန်ကျင်းချန်သည် တည်ငြိမ်မှုကို ဆက်၍ မထိန်းသိမ်းနိုင်တော့ဘဲ ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ အတန်းသို့ တန်းတန်းမတ်မတ် ပြေးလွှားသွားတော့သည်။ အတန်းအပေါက်ဝ၌ ရပ်နေစဥ် သူသည် ကျင်းယွင်ကျောင်း တစ်ယောက်တည်း ခေါင်းငုံ့၍ စာကြည့်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ၎င်းက သူ့အား အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်သွားစေသည်။
