Chapter 156 : လူယုတ်မာတွေက လက်စားချေတတ်တာ သဘာဝပဲ
လီရှောက်ယွင်က ကြောင့်ကြခြင်းမရှိသည်အား မြင်လိုက်ရာ တုလင်းသည် သဘောတူလိုက်ပြီး ဤအများနှင့်မတူ တမူထူးခြားသော သခင်လေးအား နေ့လည်စာစားရာ၌ အဖော်ပြုပေးရန်ပါ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက်တွင် ကျောင်း၌ ကိစ္စကြီးကြီးမားမားတစ်ခု ဖြစ်ပျက်နေ၏။
ဤတစ်ကြိမ်တွင်တော့ ဤပြဿနာကြီးက ကျင်းယွင်ကျောင်းနှင့် လုံးဝမဆိုင်ပေ။
အခြားကျောင်းသားများသည် အမြဲတမ်း ကောလဟာလများ၏ အဓိကဇာတ်ဆောင်ဖြစ်သော ကျင်းယွင်ကျောင်းက ရုတ်တရက် ဘေးလူဖြစ်သွားသည်အား စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့သည် ထိုအကြောင်းနှင့် ပတ်သတ်၍ စိတ်ခံစားချက်များ အလွန်ပင် ရောထွေးနေ၏။
ထန်ကျစ်ဟွားသည် သူတို့ကျောင်းသို့ ပြောင်းလာကတည်းက သူသည် ချက်ချင်းပင် ကျောင်း၏ နာမည်ကြီးများထဲမှ တစ်ယောက် ဖြစ်လာသည်။ ထိခိုက်လွယ်ပုံရသော မျက်နှာလေးဖြင့် ကျန်းမာရေးမကောင်းသော မင်းသားနှင့် သူ့အား ကျောင်းပို့ကျောင်းကြိုလုပ်ရန် လွှတ်ပေးထားသော တန်ဖိုးကြီးကားတစ်စီး အမြဲတမ်းရှိနေခြင်းက သူ၏ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ကျောင်းသားတိုင်းအား မရည်ရွယ်ဘဲ ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့၏။ သူက သိုသိုသိပ်သိပ်နေရန် ကြိုးစားနေလျှင်တောင်မှ ဟယ့်ကျားစစ်က သူ့အား ဤသို့ လုပ်ခွင့်မပေးပေ။ ဤသည်က နှစ်ယောက်စလုံးအပေါ်သို့ အာရုံစိုက်မှုများ ပို၍ ကျရောက်လာစေသည်။
ယနေ့ နေ့လည်တွင် ဟယ့်ကျားစစ် ပြန်ပေးဆွဲခံလိုက်ရ၏။
ဤသတင်းအား သယ်ဆောင်လာသူမှာ ချောင်ဟုန်ယဲ့ပင်။ သူမ၏ အခိုင်အမာပြောကြားချက်အရ ယနေ့ သူတို့သည် ဟွားနင်ခရိုင်မြို့ပေါ်၌ စျေးဝယ်ထွက်ရန် လျှောက်သွားခဲ့ကြသည်။ သို့သော် ဟယ့်ကျားစစ်သည် လမ်းလျှောက်မြန်လွန်းသဖြင့် ချောင်ဟုန်ယဲ့က တစ်ဖက်သို့ ခဏလှည့်ကြည့်မိချိန်တွင် သူမအား မျက်ခြေပြတ်သွားခဲ့၏။ သူမသည် အနီးနားတွင် ဟယ့်ကျားစစ်၏ လွယ်အိတ်ကိုသာ ရှာတွေ့ခဲဲ့သည်။
မူလက သူမသည် ဟယ့်ကျားစစ်က သူမအား နောက်ပြောင်ကျီစယ်နေခြင်းဟုသာ ထင်သော်လည်း စာသင်ခန်းသို့ ပြန်လာပြီးသည့်နောက်တွင် ဟယ့်ကျားစစ်က သူမ၏ ယာဥ်မောင်းနှင့်အတူ ထွက်သွားခြင်း မဟုတ်ကြောင်း သိလိုက်ရ၏။
