"မဖြစ်နိုင်ဘူး။ လူတိုင်းရဲ့ရှေ့မှာပဲ ပြောပါ"
သမားတော်ကန်က နီရဲနေသော မျက်နှာနှင့် ဒေါသတကြီး ကြေညာလိုက်၏။
သမားတော်တစ်ယောက်ဖြစ်နေသည့် သူ၏ အလုပ်ကိုသာ ကျေးဇူးတင်ရမည်။ များသောအားဖြင့် သူသည် သူ့ ကျန်းမာရေးအား လျစ်လျူရှုမထားခဲ့ပေ။ သို့မဟုတ်ပါက သူသည် ချင်ဇစ်ရွှယ်ကြောင့် ဒေါသထွက်၍ နေရာ၌ပင် သတိလစ်သွားနိုင်ခဲ့သည်။
သူသည် ကမ္ဘာပေါ်၌ တရားမျှတမှုရှိသည်ကိုသာ မြင်ချင်ခြင်းဖြစ်၏။ သူသည် အခြားသူများကို ကူညီရင်း အမှားတစ်ခု လုပ်မိနိုင်သလား။ ရှန်းကျင်သည် ထိုချင်ဇစ်ရွှယ်၏ မိခင်ထံမှ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခံရပြီး ဤလူကလည်း ပြဿနာရှာရန်အတွကိ ဆေးရုံသို့ပင် လာရဲသေးသည်။ သူက ကုသပေးရန် ငြင်းဆန်ခြင်းမှာ မဒမ်ချင်ဟုခေါ်သည့် ကျိုးကြောင်းဆီလျော်မှုမရှိသော အဖွားအိုကြောင့် ဖြစ်၍ အခြားသူများ၏ ပါးစပ်ထဲတွင် သူက ဆေးပညာကျင့်ဝတ်မရှိသောသူ ဖြစ်လာသည်လား။ အကယ်၍ ထိုဆေးပညာကျင့်ဝတ်ဟုခေါ်သည်များက အမှန်နှင့်အမှားကြား၌ ဝေဖန်ပိုင်ခြားနိုင်ခြင်းမရှိဟု အဓိပ္ပါယ်ရပါက သူက ဘာကို ကုသရမည်နည်း။ သူက ဘယ်သူ့ကို ကုသသင့်သနည်း။ သူ့ လက်များကို စင်နေအောင်ဆေး၍ နှုတ်ထွက်ပစ်မည်သာ ဖြစ်သည်။
ကန်စုန့်ပိုင်သည် အလွန်အမင်း ဒေါသထွက်နေရုံသာမက အနည်းငယ်လည်း စိတ်ဓါတ်ကျနေ၏။
သူ့ လူနာများထဲ၌ သန့်စင်၍ ကြင်နာတတ်သောသူမှာ အမှန်တကယ်ပင် လက်တစ်ဆုပ်မျှသာ ရှိသည်အား သူ ဘယ်လိုကြောင့်များ မသိခဲ့သနည်း။ သူသည် လူတစ်ယောက်ကို ဆေးကုသည့်အခါတိုင်း အများဆုံး သူတို့၏ ဝေဒနာခံစားနေရသော ဘက်ခြမ်းများကိုသာ မြင်နိုင်သည်။ သူတို့၏အကျင့်စရိုက်ကို မည်သည့်အချိန်၌ အာရုံစိုက်ခွင့်ရခဲ့သနည်း။ သို့မဟုတ် ယခင်က သူတို့ ကောင်းတာလုပ်ခဲ့သလား၊ ဆိုးတာလုပ်ခဲ့သလား ဆိုသည်ကို အာရုံစိုက်ရမည်လား။ သူ့ တာဝန်သည် ရောဂါကုရန်ဟု ပြောပါက မမှားပေ။ ပြီးလျှင် သတိမေ့နေသောအချို့လူနာများ သို့မဟုတ် အလွန်အကျွံရန်လိုစိတ်များ ခိုအောင်းနေသော လူနာများ ရှိပါက သူသည် ဘက်မလိုက်တတ်သော စိတ်ဓါတ်ကို ထိန်းသိမ်း၍ ဤလူများကို ကူညီပေးလိမ့်မည်။ စင်စစ် ကမ္ဘာပေါ်၌ စင်းလုံးချော ကြင်နာတတ်သည့်သူ မရှိပေ၊ ထိုနည်းတူစွာပင် စင်းလုံးချော ယုတ်မာသည့်သူလည်း မရှိပေ။
Chapter 184
Start from the beginning
