ထန်ကျစ်ဟွားက အတိုးအလျှော့ ချဥ်းကပ်နည်းကို သိနေ၍ သူစကားပြောသည့်အခါ အရွယ်ရောက်သူတစ်ယောက်ဟု ထင်ရစေသည်။
ကျင်းယွင်ကျောင်းက ထန်ကျစ်ဟွား၏ အနည်းငယ် တောင့်တင်းနေသော အမူအယာကို တစ်ခါမှ သတိမပြုမိချေ။
မကြာသေးမီက သူ့ အဖိုးဖြစ်သူသည် သူ့ ကျန်းမားရေးက ပိုမိုကောင်းမွန်လာကြောင်းကို သတိထားမိ၍ သူ့ ရှေ့တွင် ကျင်းယွင်ကျောင်းကို ဆက်တိုက် ချီးမွှမ်းခန်းဖွင့်နေခဲ့သည်။ ၎င်းက သူ ကျင်းယွင်ကျောင်းကို မြင်သည့်အခါတိုင်း စတင်၍ လေးစားလာစေပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူ ပို၍ ရင့်ကျက်သင့်သည်ဟု ခံစားမိလာစေ၏။
ထို့ကြောင့် စကားပြောပြီးသည့်အခါတွင် ထန်ကျစ်ဟွားသည် အခွင့်ကောင်း ယူ၍ သူမကို ဂရုတစိုက်ကြည့်လိုက်ရာ ကျင်းယွင်ကျောင်းက ကားပြတင်းပေါက် အပြင်သို့ ငေးနေသည်အား မြင်မှ စိတ်သက်သာရာ ရသွားတော့သည်။
သူမထံ၌ အချိန်အတော်ကြာ ကုသမှုခံယူပြီးသည့်နောက် သူသည် သူမ၏ လေးနက်သော အမူအယာကို မကြာခဏ မြင်ခဲ့ရ၏။ ၎င်းက သူ သူမကို မြင်သည့်အခါတိုင်း သူ့ မိဘများနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်နေရသကဲ့သို့ အမြဲတမ်း ခံစားရစေသည်။ သို့သော် ကျင်းယွင်ကျောင်းက သူနှင့် သက်တူရွယ်တူမှန်း အသိအသာပင်၊ ဤသည်မှာ ထူးဆန်းလွန်းလှ၏။
ထန်ကျစ်ဟွားသည် ရှန်းကျင်အား ပြန်လည်နေရာချထားပေးရန်အတွက် ပြီးပြည့်စုံစွာ တည်ဆောက်ပြီးထားသည့် အိမ်တစ်လုံးဆီသို့ လိုက်ပို့ပေးခဲ့သည်။
တစ်ဖက်တွင် ချင်ဇစ်ရွှယ်သည် အခက်အခဲများစွာနှင့် ကြုံနေရ၏။
ရှန်းကျင်က ထွက်ပြေးသွားသောကြောင့် သူ့ အမေကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရာ၌ ကူညီမည့်သူမရှိတော့ပေ။ ချင်ဇစ်ရွှယ်သည် ရွေးခြယ်စရာမရှိတော့သောကြောင့် သူ့ အိမ်နီးချင်းများကို အလောတကြီး အကူအညီတောင်းရသည်။ အခြားသူများက သူ့ မိခင်အရင်းဖြစ်သူအပေါ် ရွံရှာစက်ဆုပ်နေသည့် သဘောထားကို မြင်သောအခါ ဆန္ဒမရှိခဲ့ကြသော်လည်း ချင်ဇစ်ရွှယ်က ငွေစက္ကူအချို့ ထုတ်ပေးလိုက်သည့်နောက်မှသာ သူတို့သည် အဖွားအိုအား သင့်တင့်လျောက်ပတ်စွာ နေရာချထားပေးလိုက်ကြသည်။
Chapter 180
Start from the beginning