"ငါ...ငါ ဒီကို ငါ့အဖေ အစား မမကို တောင်းပန်ဖို့ လာတာပါ"
ထန်ကျစ်ဟွားသည် ရုတ်ချည်းပင် ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ခံစားလိုက်ရသည်။
နောက်ဆုံး၌ သိမ်မွေ့သော ပုံစံရှိသည့် ချောင်ဟုန်ယဲ့အား သူ သဘောမကျရသည့်အကြောင်းအား သူ နားလည်သွား၏။
သူမသည် အပိုတွေလုပ်လွန်းသည်။
သူသည် ယခင်က ဤကဲသို့ပုံစံမျိုး မိန်းကလေးများစွာကို မြင်ဖူး၏။ နှစ်တိုင်း ထန်မိသားစုက ကျင်းပသော စုဝေးပွဲများ သို့မဟုတ် သူဖိတ်ကြားခံရသည့် အခြားစုဝေးပွဲများ၌ မပြတ်လပ်သည့် အရာတစ်ခုမှာ ဤကဲသို့ပုံစံမျိုး မိန်းကလေးများပင်။ သူတို့သည် သိသိသာသာပင် ကျန်းမာသော ခန္ဓာကိုယ်များ၊ လှပသော ရုပ်ရည်သွင်ပြင်များနှင့် သူတို့၏ မိသားစုများ၏ တုန်နေအောင် အချစ်ခံရခြင်းများကို ရရှိကြသော်လည်း သူတို့သည် အမြဲတမ်း ကြီးကြီးမားမား နစ်နာမှုအချို့ကို ခံစားနေရသည့်ပုံနှင့် တူ၏။
သူတို့သည် လူတိုင်းက သူတို့အား တစ်ခုခု အကြွေးတင်နေသည့်အလား သူတို့၏ ဘဝသည် မည်မျှဝမ်းနည်းစရာကောင်းကြောင်း၊ သနားစရာကောင်းကြောင်းကို တစ်ကမ္ဘာလုံးအား ပြောပြရန် ကြိုးစားနေပုံနှင့် တူသည်။ သို့သော် လက်တွေ့တွင်ရော။ သူတို့သည် အခြားသူများ၏ ကရုဏာနှင့် ကာကွယ်ပေးမှုများကို ရရှိရန်အတွက် ဤအနေအထားကို အမြဲတမ်း အသုံးပြုလေ့ရှိ၏။
(T/N : ပန်းနုသွေး)
ထို့ကြောင့် ဤကဲသို့ပုံစံမျိုး မိန်းကလေးများနှင့် နှိုင်းယှဥ်ပါက အပြန်အလှန်အားဖြင့် မာနကြီး၍ ပလွှားသော မိန်းကလေးများက ပို၍ သဘာဝကျသည်ဟု သူ ခံစားရသည်။
ကျင်းယွင်ကျောင်းနှင့် ရှောင်ဟိုင်ချင်းကဲ့သို့ လူစားမျိုးဖြစ်၏။
တဲ့တိုးဆန်၍ ပွင့်လင်းသည်။ သူတို့နှင့် စကားပြောလျှင် သူတို့၏ စကားလုံးများ၌ ကွယ်ဝှက်ထားသော အဓိပ္ပါယ်များ ရှိနေမည်လားဟု သူ တွေးနေစရာ မလိုပေ။
ထန်ကျစ်ဟွား၏ အကြည့်များက လေးနက်သွားသည်။
"သူက နင့်ရဲ့တောင်းပန်တာကို မလိုဘူးလို့ ငါထင်တယ်"
Chapter 164
Start from the beginning
