ထန်ကျစ်ဟွား၏ အမူအယာက အနည်းငယ် တောင့်တင်းသွား၏။ သူသည် ဤကဲ့သို့ ခပ်လွယ်လွယ်နှင့် ခပ်မြန်မြန် အငြင်းခံရလိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့ဖူးပေ။
သို့ရာတွင် သူသည် သူ၏ အဆင့်အတန်းမြင့်သောအပြုမူများအား ဟန်မပျက် ဆက်ထိန်းထားလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။
"ကြည့်ရတာ နင့်ရဲ့လက်ရာက အရမ်းအရသာရှိတဲ့ပုံပဲ။ အခွင့်အရေး ရှိမယ်ဆိုရင် နောက်တစ်ကြိမ် နင် ငါ့ကို ဖိတ်အောင် ကြိုးစားဦးမယ်"
ကျင်းယွင်ကျောင်းက ပြုံးပြလိုက်၏။ သူမ၏ အမူအယာများမှာ အကွာအဝေးတစ်ခုခြားနေဆဲပင်။
"နင့်နာမည်က ကျင်းယွင်ကျောင်းလို့ ခေါ်တာလား။"
ထန်ကျစ်ဟွား၏ နောက်ရှိ မိန်းကလေးက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည််။
"ငါ့နာမည်က ဟယ့်ကျားစစ်ပါ။ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်။ နင်က အရမ်းလှတာပဲ"
သူမက ထိုသို့ပြောပြီးနောက် လက်တစ်ဖက်လှမ်း၍ ကျင်းယွင်ကျောင်းအား ဖက်လိုက်၏။
ထိုမိန်းကလေးက ရေမွေးစွတ်ထားပြီး ရနံ့က မစူးရှသော်လည်း ပြင်းလွန်းနေသေးသည်။ များသောအားဖြင့် ကျောင်းတွင် ရေမွေးစွတ်တတ်သော မိန်းကလေးမှာ အလွန်နည်း၏။ ဤကဲ့သို့သော ရနံ့မျိုးကို ရုတ်တရက် ရလိုက်ခြင်းက ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ နှာခေါင်းကို ယားယံစေပြီး ခဏလေးအတွင်းမှာပင် ပြင်းပြင်းထန်ထန် နှာချေချင်စိတ်ကို ဖိနှိပ်၍ သူမကိုယ်သူမ မနည်းထိန်းချုပ်ထားလိုက်ရသည်။
သို့ရာတွင် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကမူ ရှောင်ဟိုင်ချင်းဘက်သို့ ယိုင်သွား၏။
ဤမိန်းကလေး၏ စိတ်အားထက်သန်မှုက စူးချူ နှင့် လုံးဝပင် ကွာခြားသည်။ တစ်ဖက်လူ၌ ကောင်းသောရည်ရွယ်ချက်များရှိသော်လည်း ကျင်းယွင်ကျောင်းကမူ သူမအား နှစ်သက်စရာအချက် ရှာမတွေ့နိုင်သေးပေ။
"အို...ဟုတ်သားပဲ။ ငါ ကြားတာ နင်နဲ့ ရှောင်ယဲ့ နဲ့က ညီအစ်မတွေဆို။ တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ၊ ငါ အရင်အပတ်တုန်းကတောင် ရှောင်ယဲ့ကို အပြင်မှာ ကူညီခဲ့သေးတယ်။ အဲဒီအချိန်တုန်းက သူ့ကို ဘယ်သူက လမ်းလေးပေါ်မှာ ပစ်သွားတယ်ဆိုတာကို သူကိုယ်တိုင်တောင် မသိခဲ့ဘူးလေ"
Chapter 141
Start from the beginning
