| AÇIKLAMA | |TAMAMLANDI|
"Başından beri bana bilerek mi yaklaştın?"
"...... evet."
"Düşmanın kızını seviyormuş gibi yapmak zor olmalı."
Annette, kraliyet soyundan geliyordu ve askeri bir generalin tek kızıydı.
İki yıl süren tutkulu bir aşkın ardınd...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Hemen gidiyor musun?"
Koridorda duran uşak yardımsever bir yüz ifadesiyle sordu. Annette durdu ve başını salladı.
"Evet..."
"Sana zaman zaman Yusuf'la ilgili haberler vereyim mi?"
"Anlatırsan memnun olurum."
Yusuf'un yanında olamıyordu ama çocuğun büyüdüğünü duymak güzel olurdu. Uşak gülümseyerek şöyle dedi.
"Joseph, Bayan Rosenberg'i çok özlüyor gibi görünüyor. Görünüşe göre, herkese yabancı olduğu için resmi konuttaki hayata alışması zor."
"Olamaz..."
Annette kâhyanın ona Joseph'i yanına almanın nasıl bir Ģey olacağını, çocuğun bundan daha çok hoĢlanacağını vb. söylemesini bekliyordu.
Ama uşak onun hakkında başka bir şey söylemedi. Sadece nazikçe gülümsedi.
Resmi konutun genel kâhyası, nesiller boyunca kontun ailesi için çalışmış bir kâhya ailesinden geliyordu. Ayrıca resmi konutta boşandığından beri ona düşmanca davranmayan neredeyse tek kişiydi.
Aralarına kısa bir sessizlik girdi. Bir anlık tereddütten sonra Annette temkinli bir şekilde ağzını açtı.
"Ekselansları hakkında bir şey duyup duymadığınızı merak ediyordum."
Heiner'ın cevap verme zamanı gelmişti ama henüz vermemişti. Savaş zamanı olduğunu ve bir gecikme yaşanabileceğini tamamen anlıyordu ama nedense bir şeylerin ters gittiği hissinden kurtulamıyordu.
Kâhyanın gözleri Annette'in sorusu üzerine hafifçe kısıldı. Annette onun bir şey bilip bilmediğini merak etti ama uşak hemen başını salladı.
"Ben sadece gazetelerden duyuyorum."
"...... Anlıyorum."
"Sağ salim dönecek."
Nedense az önce gerçek duygularını açığa vurmuş gibi hissetti. Annette gözlerini indirdi ve mırıldandı,
"Öyleyse uşak, artık gitmeliyim. Kendinize iyi bakın."
"Teşekkür ederim. Bayan Rosenberg her zaman ve her yerde iyi olsun."
Yaşına rağmen sesi berrak ve sıcaktı. Annette belli belirsiz gülümsedi ve başını çevirdi.
Sonra birden uşak ona seslendi.
"Bayan Rosenberg."
Annette durdu ve ona baktı. Uşak o yardımsever yüzüyle sessizce sordu.
