| AÇIKLAMA | |TAMAMLANDI|
"Başından beri bana bilerek mi yaklaştın?"
"...... evet."
"Düşmanın kızını seviyormuş gibi yapmak zor olmalı."
Annette, kraliyet soyundan geliyordu ve askeri bir generalin tek kızıydı.
İki yıl süren tutkulu bir aşkın ardınd...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Onlar endişelenirken atık yakma tesisine vardılar. Ryan torbayı kabaca atık yığınının içine fırlattı.
Yakma alanının diğer tarafında başka bir alev yanıyordu. Düşman askerlerinin cesetlerini yakıyor gibiydi. Her geçen saniye daha da kararan gökyüzünde dumanlar yükseliyordu.
Gözlerini dumana dikmiş olan Annette ağzını açtı.
"Bunu nasıl söyleyeceğimi gerçekten bilmiyorum ama af dilemek istediğim insanlar var."
"Bağışlanmak mı? Kim için?"
"Kim ya da kaç kişi olduğunu bile bilmiyorum ...... ve bu yüzden buradayım. Kefaret- sanırım.
Yapabileceğim tek şey bu. Ben verecek başka bir şeyi olmayan biriyim."
Annette acı acı güldü ve başını öne eğdi.
"Ön saflarda kalmaya çalışıyorum çünkü evet, bu beni biraz daha az suçlu hissettiriyor."
Bu duyguyu ilk kez dışa vuruyordu. Kendisi bile ancak yersiz konuştuktan sonra makul bir nedenin farkına varmıştı.
Belki de bunu söyleyecek birine ihtiyacı olup olmadığını bilmiyordu.
"Babanın kefareti mi?"
"...... şart değil."
"O zaman Annette yeterince şey yaptı. Buradaki herkes senin harika olduğunu düşünüyor."
"Beni teselli etmene gerek yok."
"Bu rahatlatıcı değil, gerçek."
Ryan mırıldandı ama Annette bir kulağıyla dinledi, diğer kulağıyla da söylenmesine izin verdi. Birdenbire koğuşa doğru yürümeyi bıraktı. Annette de onunla birlikte durmaktan kendini alamadı.
"Mermiler buraya bu kadar yoğun bir şekilde yağarken."
Yüzünde ciddi bir ifadeyle Annette'e baktı ve konuştu.
"Hepimiz yüzüstü yere yığılmışken sen koşarak başka bir kırık barakaya gittin ve ilk yardım malzemeleri ile sargı bezi getirdin. Kurşun yarası olan James'i sararken ona hep iyi olacağını söyledin."
"...Adam sonunda öldü."
"Getirdiğiniz eşyalarla birçok insan yaşadı."
Annette cevap vermeden sıkıntılı sıkıntılı baktı. Ryan dudaklarının kenarlarını kaldırdı ve gülümsedi. Acımasız görünen yüz ifadesi biraz yumuşamıştı.
