| AÇIKLAMA | |TAMAMLANDI|
"Başından beri bana bilerek mi yaklaştın?"
"...... evet."
"Düşmanın kızını seviyormuş gibi yapmak zor olmalı."
Annette, kraliyet soyundan geliyordu ve askeri bir generalin tek kızıydı.
İki yıl süren tutkulu bir aşkın ardınd...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Merkez Grup Ordusu ilerleyişini durdurdu mu? Birliklerin yeniden konuşlandırılması mı?"
Heiner kuşkuyla sordu. Subay kararlı ve güçlü bir şekilde cevap verdi.
"Evet efendim, bu az önce alınan acil bir rapor!"
"Bir dakika, daha fazla asker..."
Heiner ayağa kalktı ve üzerinde büyük bir harita bulunan bir masaya gitti. Bakışları Merkez Cephe'den Kuzey Cephesi'ne, Kuzey Cephesi'nden de Güney Cephesi'ne kaydı.
"Güney...... Güney........? Cheshire Alanı?"
Mırıldandı, sonra kendini ikna etmek istercesine tekrarladı.
"..... Cheshire Alanı..."
Fransa'nın Führer'i, Güney'in ekmek teknesi olan Cheshire Field'ı ele geçirmek isteyen hırs dolu bir adamdı. Onun için Cheshire Field'ın, Padania anakarasına yönelik bu işgalin en öncelikli hedeflerinden biri olduğunu söylemek abartı olmazdı.
Ancak şu anda güneydeki savaş durumu Padania'nın lehine gelişiyordu. Şehir işgal edilmeden hemen önceki merkez cephenin tam tersiydi.
Führer, belki de aceleyle, nispeten hızlı ilerleyen Merkez Grubu kuvvetlerinden bazı birliklerini güneye gönderme niyetinde görünüyordu.
"Ne aptallık. Bizim için ne büyük şans."
Eğer asker gönderirlerse, Merkez Grup Ordusu ilerleyişini bir süreliğine durdurmak zorunda kalacaktı. O zaman Padania kuvvetlerinin burada bir savunma hattı inşa etmek için zamanı olacaktı.
Ayrıca Huntingham'ın hareket halindeki kafilesinin dün gece geç saatlerde sağ salim kaçtığı haberini de almıştı. Her şey oldukça iyi gidiyordu.
Heiner ağzının bir tarafını hafifçe kaldırmaya çalıştı ama nedense istediği gibi olmadı. Bir an için parmak uçlarıyla dudaklarına dokundu. (*Annette'in hareket halindeki grupla birlikte güvenli bir şekilde kaçtığını düşündü)
Sanki nasıl gülümseyeceğini unutmuş gibiydi. Ne zaman olduğunu bile bilmiyordu. Hayır, gülümsemeyi öğrendiği zamanki adımlarını tekrar atması gerekiyordu.
"Senden hoşlanıyorum." (A)
Ne zamandan beri .........
"Benimle resmi olarak çıkmak ister misiniz, Bay Valdemar?" (A)
