My Beloved Oppressor | Sevgili Zalimim

26

Heiner, kadının kendisini terk etmesi durumunda nasıl bir durumla karşılaşacağını hiç düşünmemişti. Bunu düşünmekten bilinçli olarak kaçınıyordu.

Bu, her zaman geleceği okuyan ve geleceğe hazırlanan Heiner için alışılmadık bir durumdu. Sadece o bir istisnaydı. Söz konusu kadın olduğunda her zaman aceleci ve aptalca davranırdı.

Bir keresinde bir meslektaşı ona "Aşk seni daha iyi bir insan yapar" demişti. Heiner bunun yanlış olduğunu düşünüyordu.

Çünkü Annette onu her zaman daha kötü bir insan yapmıştı.

"Annette'in boşanmak istediğini duydum." (Ans)

Bu sözler üzerine Heiner'in gözleri bulutlu bir ışıkla parladı.

"Annette'in mahkeme kararıyla boşanmasına yardım edeceğim. Karınızı intihara sürüklediniz, yani bunun için yeterli gerekçesi var. Bundan sonra, Fransa'ya iltica etse bile, haklarınızı uygulayamayacaksınız." (Ans)

"...... istediğiniz şekilde çalışmayacaktır." (H)

"Neden, Başkomutanlık yetkisini kullanmak niyetinde misiniz? Bu kadar nefret ettiğiniz şeyi mi?" (Ans)

Ansgar sanki saçmalıkmış gibi homurdandı. Heiner Valdemar'ın adalet ve dürüstlük konusundaki ünüyle, bir kadın yüzünden asla böyle bir şey yapmayacağını düşünüyor gibiydi.

Ama Ansgar baştan aşağı yanılıyordu. Başlangıçta Heiner'in devrime katılmasının nedeni Annette'ti.

Annette onun sebebiydi.

Aynı zamanda bir sonuçtu.

"...peki."

Heiner belli belirsiz bir cevap mırıldanırken yüksek sesle güldü.

"Sadece yapacağını söyle. Gücünü kötüye kullandığın için sana uluslararası bir utanç getireceğim. Burada Fransa'nın Büyükelçisi olarak bulunduğumu unutmuş görünüyorsunuz." (Ans)

Bu en yüksek mertebeden bir tehditti ama Heiner tepki vermedi. Heiner'a vahşice baktı,

Ansgar vücudunu yarı döndürdü ve şöyle dedi.

"Sanırım müzakerelerin bir faydası yok. Mahkemede görüşürüz." (Ans)

"Fransa'ya giderseniz." (H)

Ansgar bu kuru ses karşısında olduğu yerde durdu.

"Annette'le evlenecek misin?" (H)