The Impossible Girl (COMPLETED)

Chapter 30: Socialization

A/N: Hi sa mga nagbabasa ng The Impossible Girl! Konting push nalang at magiging 6k na. Haha! Ang babaw lang ng kaligayan ni Miss Meishah22 kaya pagbigyan niyo na ako. Hi pala sa mga likers, kahit bilang na bilang kayo swak na swak na yun para sakin. Please like and share my story guys. Please? Haha! <3 dedicated pala 'to para kina chloegarcia_1024 thank you po sa pag vote :) at sa comments. haha! huwag ka magagalit kay Matthew at MichiLee24 hi sayo! nag message kapa talaga saken na gusto mo rin ma dedicate-tan ng latest chapter. thank you sa at nagustuhan mo ang character ni Dani Luis.. thank you guys. <3 yung nasa picture pala, yan daw ang mga attire nila. :D 

Meishah22

**

"Aalis kana?" hawak ni little Matt ang kamay ng isang batang babae na may mahabang buhok, naka jumper na kulay blue at may white na shirt sa loob. Nakatingin lang si Matthew sa maamong mukha ng batang babae.

"Oo ehh. Ayun na ang papa ko!" Turo ng batang babae sa palapit na ama. Aalis na sana siya pero hinawakan naman siya sa may sleeve ng batang Ace. "Laro muna tayo."

"Haha! Waaa~ palubog na ang araw oh" turo naman ng batang babae sa palubog na araw. "Ang mga ibon nga umuuwi na, ako rin kailangan ko ng umalis.hehe" Napa pout nalang si Ace sa batang babae.

"Magkikita paba tayo?" tanong naman ng batang Carl sa batang babae.

"Waaa~ 'kita tayo bukas! I-share ko sayo ang mga toys ko." Sabay ngiti ng batang Ren sa batang babae. "haha! Gusto ko. Pero hindi ako sigurado." Natawa naman ang batang babae sa pahayag ni Ren, namimilit kasi ang dating.

"Sige na kita tayo bukas supergirl. Share ko sayo ang candies ko. hehe" ngumiti naman ang batang Nathan, natawa ang batang babae kay Nathan dahil wala ang isang ngipin neto sa harap.

"Mauna na ako ha?" agad siya lumapit sa ama neto at lumingon sa limang lalake at kumaway.

"Anong pala pangalan mo ?!" sigaw ng batang Matt.

~BEEPPPPPPPPPPPPPPPPP

Sinabi na ng batang babae ang pangalan neto pero hindi nila narinig dahil sa busina ng sasakyan, hindi na rin nila ito masundan dahil nakalayo na ito at marami na ring dumadaang sasakyan.

"Ako si Matthew." Bulong ng batang Matthew sa sarili neto.

Matthew Kurt's POV

KRING KRING KRING KRING

Napabangon ako wala sa oras dahil sa tunog ng alarm clock ko; I turned it off. Napanaginipan ko nanaman siya. Kahit kailan hindi siya maalis sa isip ko. Naaalala pa kaya niya kame? Napalingon ako sa may gilid ko, kinuha ko ang picture frame na may picture naming lima. Siguro mga 6 years old palang kame neto.

Ang tagal na pala nun, kahit mukha ko nagbago na rin. Ibang iba na ang hitsura namin ngayon. Kapag nagkita kaya kame...makikilala pa kaya namin ang isa't isa?