"သူတောင်းစားမလေး၊ နင် ငါ့ကို တိုက်ခိုက်ရဲတယ်လား။ နင့်ရဲ့အတောင်တွေက အရွယ််ရောက်ပြီး မာကျောနေပြီလို့ တွေးနေတာ ဖြစ်ရမယ်။ နင် စောင့်နေ၊ တစ်ရက်ကျရင် ဒီလောင်ဇီက နင့်ကို ဒူးထောက်ပြီး နင့်အမှားတွေကို ဝန်ခံလာအောင် လုပ်ပြမယ်။ စျေးပေါတဲ့ အပျက်မ၊ နင် ငါ့လက်ကနေ မလွတ်စေရဘူး"
ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ ကျန်ရှိနေသော အရိပ်ကိုသာကြည့်ရင်း ချောင်ဝေ့မင်သည် သူမ၏ နောက်ကွယ်မှ စတင်ကျိန်စာတိုက်ကာ ဆဲဆိုတော့သည်။
(T/N: အတောင်တွေက အရွယ််ရောက်ပြီး မာကျောနေပြီဆိုတာက အမှီအခို ကင်းကင်းနေပြီး ဆုံးမမှုကို မနာခံတော့တာကို ပြောတာပါ။)
သူ၏ နောက်ရှိ လူများသည် ချက်ချင်း အံ့သြသွားကြ၏။ ချောင်ဝေ့မင် နောက်သို့ ပြန်လှည့်လာသည်နှင့် လူတိုင်းသည် ခေါင်းများကို တစ်ဖက်သို့လှည့်သွားကြပြီး သူ့အား မသိချင်ယောင်ဆောင်သွားကြသည်။
ချောင်ဝေ့မင်သည် ယခင်ကတည်းက အနည်းငယ် ဘဝင်မြင့်သော်လည်း သူသည် လူသားဆန်နေဆဲပင်။ သူ၏ တကယ့်အကျင့်စရိုက်မှာ ကလေးတစ်ယောက်အပေါ်၌ပင် မေတ္တာမထားနိုင်သည့် လူယုတ်မာတစ်ဦး ဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟု မည်သူက ထင်မည်နည်း။ ဤကဲ့သို့သော လူမျိုးနှင့် အဘယ်ကြောင့် ရင်းနှီးသော ဆက်ဆံရေးရှိချင်ကြမည်နည်း။ အနာဂတ်တွင် သူတို့ကိုယ်တိုင်လည်း သူနှင့် အကွာအဝေးတစ်ခုတွင် နေသည်က ပိုကောင်းမည်။ သူက သူတို့အား လိမ်လည်သွားလျှင်ရော။
ချောင်ဝေ့မင်သည် ကြက်ကို မဖမ်းနိုင်ရုံသာမက ဆန်စေ့ကိုပါ ဆုံးရှုံးသွားရသည်။
သူသည် သူ၏ လက်ထဲသို့ ပိုက်ဆံရောက်မလာသည့်အချက်ကို စိတ်ထဲမထားသော်လည်း သူသည် လူအများထံမှ အပယ်ခံလိုက်ရပြီဖြစ်၏။
(T/N : ကြက်ကို မဖမ်းနိုင်ရုံသာမက ဆန်စေ့ကိုပါ ဆုံးရှုံးဆိုတာ အကျိုးအမြတ်မရတဲ့အပြင် ကိုယ့်လက်ထဲရှိတာပါ ဆုံးရှုံးသွားတယ်လို့ ပြောတာပါ။)
မြို့သည် မကြီးမားပေ။ အလှည့်အပြောင်းတိုင်းတွင် အတင်းစကားဆိုနေသော သူများသည်လည်း အခြားလူများ၏ ညစာစားပွဲမှ စကားဝိုင်းများ ဖြစ်လာနိုင်သည်။ ချောင်ဝေ့မင်သည် အနာဂတ်၌ လူများက သူ၏ နောက်ကွယ်တွင် သူ့အား ပြစ်တင်ဝေဖန်ကြမည်ကို တွေးကြည့်လိုက်ရုံဖြင့် ဒေါသများ အလိပ်လိပ်တက်လာ၏။ သူသည် မြို့ထဲတွင် ကြာကြာမနေနိုင်တော့သောကြောင့် ကောင်စီမြို့သို့ ပြန်သွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။
Chapter 91
Comenzar desde el principio
