Commodore - Best or Dead

Rozdział IV

Jako, że sama nie potrzebowałam zbyt dużo czasu, żeby się ogarnąć mogłam ku własnej uciesze obserwować jak jakimś cudem unikamy właśnie wojny. Wojny domowej, dla jasności.

Po ostatniej rozmowie z ojcem, podczas której stwierdziłam, że będę bronić tyłka mojej siostrze, poszłam z nią porozmawiać z nadzieją, że chociaż ja dowiem się co ona znowu kombinuje.

Mówi się, że nadzieja jest matką głupich. Wychodzi na to, że jestem głupia, bo nie dowiedziałam się niczego ciekawego. W zamian za to, Mary rozpoczęła jakąś, moim zdaniem, bezsensowną kłótnię i kazała mi odpieprzyć się od jej życia.

— VALENTINA! — wydarł się mój ojciec.

Powolnie poszłam w stronę jego gabinetu. Niech sobie nie myśli, że będę na każde jego zawołanie.

— Nie. Nie ja wynoszę ci alkohol. — powiedziałam, wchodząc do pokoju.

— Nie o to mi chodzi — syknął.

— A więc o co?

— Brakuje mi kilku map i raportów. Proszę cię, mów jak coś pożyczasz. No i oczywiście to zwracaj. — powiedział trochę spokojniej.

— Tato.. Ale jakie raporty?

— Nie żartuj sobie.

— Ja nie żartuje. — powiedziałam poważnie.

Joseph spojrzał na mnie niespokojnie. Nie miałam pojęcia o jakich mapach i raportach mówi.

Tak po pierwsze, kto trzyma takie rzeczy w domu? No ale w to nie będę już wnikać.

— Może poprostu gdzieś je zostawiłeś. — powiedziałam.

— Nie mogłem tego nigdzie zostawić. Nie wynosiłem ich stąd. — odparł.

— Już nie przesadzaj. Znajdą się — uspokoiłam go.

ו×____________________________________ו×

Popołudnie mijało bardzo powoli. W towarzystwie Smitha i innych osobistości jeszcze wolniej.

Wędrowałam wzorkiem od Norringtona do Smitha, którzy cały czas debatowali na temat ucieczki Sparrowa.

Przepraszam bardzo, z tego co wiem, to sam Norrington dał mu dzień przewagi, więc do kogo miał teraz pretensje.

Zauważyłam, że sam co jakiś czas na mnie spoglądał.

— Osobiście dopilnuje, żeby zawisnął na stryczku. Nigdy więcej nie pozwolę na taką sytuację. — powiedział pewnie.

Parsknęłam cichym śmiechem, słysząc te słowa. Spotkało się to z ostrym spojrzeniem komodora, ale jak dla mnie, mógł sobie sądzić o mnie co chciał.

Smith również popatrzył na mnie z pewnym zdegustowaniem, ale i jego zdanie miałam głęboko w poważaniu.

W końcu postanowiłam, że pójdę się przewietrzyć, a z tego co wiedziałam, to gubernator miał naprawdę imponujący ogród w pobliżu swojej rezydencji.

Uprzejmie przeprosiłam panie i panów tam zebranych i wyszłam. Poprostu wyszłam.

Kiedy przekroczyłam próg, moim oczom ukazał się przepiękny ogród. Wszystko było tutaj idealnie dobrane, posadzone i przycięte. Nie tak jak u mnie, chociaż w sumie bardziej u mojego ojca. Tam to wszystko rządziło się swoimi prawami.

Moje zachwyty przerwały czyjeś kroki, zbliżające się w moją stronę. Po ich brzmieniu łatwo było wywnioskować, że nie był to żaden z panów, co mnie trochę ucieszyło, ale z drugiej strony oznaczało, że jest to Mary i właśnie zmierza w moją stronę, żeby dalej wykłócać się o to kto powinien interesować się jej życiem, a kto nie.