mon chéri | harry styles

cinquante-six

arkadaşlar harold brave'le fotoğraf çektirmiş... bakın yukarıya koydum agagagaha

ay dostlar biraz geciktik, ama geldik! nasılsınız? umarım iyisinizdir...

fazla uzatmıyorum, sizi bölümle baş başa bırakıyorum! lütfen siz de beni sadece bölümle baş başa bırakmayın :,[[

iyi okumalarr

-⤝♆*♆*♆⤞-

"Ne diyorsun?" dedi Harold karısına arkasından sarılırken. Ağaçların ardındaki gün batımını izlediler bir süre. Odette ağırlığının büyük kısmını Harold'a vermeden edemedi.

"Beğendim..."

"Önceki beş ev için de bunu söylemiştin."

"Hepsini de beğendim ama..."

"Öyle mi?" dedi Harold başını karısının boyun oyuntusuna gömerken, "O zaman hepsine eşyalarımızı götürteyim. Malum, hepsini beğenmişsin..."

"Hayır!" dedi Odette yüzünde bir gülümseme belirirken, "Mutlaka birini seçtireceksin, öyle değil mi?"

Harold da gülümserken Odette'e itiraz etmedi.

"Pekâlâ..." dedi Odette, "Burası olsun."

"Biliyordum..." dedi Harold kısıkça gülerken, "Biliyordum..."

"O hâlde sabahtan beri beni niçin yoruyorsun?" diye sızlandı Odette, "Merdiven inip çıkmaktan ayaklarımın şiştiğine eminim. Göremiyorum, ama eminim..."

Harold güldü ve mızmızlanan karısının dudaklarına minicik bir öpücük kondurdu, "Gerekirse kendi ellerimle ovarım ayaklarını... günler sonra sonunda dışarı çıktın."

"Kurnaz seni..." dedi Odette gözlerini yumup iyice Harold'a sokulurken, "Becerdin yine beni kandırmayı."

"Karımı kandırmak mı? Asla! Ben ancak ve ancak karıma doğruyu söylerim. Bir de onu çok severim..."

Odette derin bir soluk verirken bedenini Harold'a çevirdi, "Şimdi ne olacak?"

Harold düşünmeden konuştu.

"Sen ve bebeğimiz güvende olacaksınız. Gerisini ise ben halledeceğim. Her şey yoluna girecek..."

Odette kaşını kaldırdı, "Öyle mi?"

Harold başını salladı, "Elbette..."

"Bizi neyin beklediğini merak ediyorum, Harold..." dedi Odette, "Benim bilmemi istememeni anlıyorum, fakat..."

"Fakat yok," dedi Harold karısının yüzünü kavrarken, "Her şey güzel olacak."

Odette titrek bir soluk verdi, "İçimde kötü bir his var... sanki bir şey olacak..."

"Hiçbir şey olmayacak, güzelim," dedi Harold, "Sarayda değiliz diye tehlikede de değiliz. Etrafımızda neredeyse bir tabur asker var. Desmond şerefsiz olabilir... ancak bizi korumasız bırakmaz, merak etme."

Odette Harold'ın gözlerine baktı. Adamın samimi olduğunu görebiliyordu.

"Babandan yine de öyle söz etme..." dedi kısıkça, "En azından senin yanında... öyle değil mi?"

Harold Odette'in yüzü düşünce yanağına uzandı ve hafifçe okşadı. Odette düşünmeden adamın eline yasladı yanağını. Galiba artık Odette de Harold olmadan yapamazdı...

"Baban yaşıyor, Odette..." diye mırıldandı, Harold, "Onu hiç mi görmek istemiyorsun?"

Odette kapanan gözlerini araladı, evet... bir süredir bunu düşünüyordu.