Meet My Boyfriend: Ana's Ace (ON HOLD)

Chapter 14

CHAPTER FOURTEEN

I choose to love you in silence

for in silence I receive no rejection.

I choose to love you in loneliness

for in loneliness no one owns you but I.

I choose to adore you from a distance

for distance will shield us from pain.

I choose to kiss you in the wind

for the wind is gentler than my lips.

I choose to hold you in my dreams

for in my dreams you have no end.

                                         - unknown

“Hi...” matamlay na bati ni Ana kay Chichi ng umupo ito sa tabi niya.

Nasa usual tambayan sila at hinihintay niya si Chichi doon.

“Huh...” Chichi looks confused. “Sino ka?”

“Hahaha Chichi, patawa ka,” sarcastic niyang sagot.

“Chichi? Tinawag mo akong Chichi? Isa lang tumatawag sa akin ng Chichi. At si Ana lang iyon.” Mataman nito siyang pinagmasdan. “Ana?”

“Babatukan na kita Chi.”

“Di nga...” she paused. “Bakit ganyan itsura mo?” Kumunot-noo ito at pinasadahan ulit mukha niya. “Why you so pangit today?”

“Thanks for being such a good friend.”

Natawa ito. “Welcome. Hindi ka na makakahanap ng isang bestfriend na tulad ko. I’m super the best. The most honest and the one and only reliable bestfriend in the world,” pangbibida nito sa sarili. “Pero Ana, anong nangyari sa iyo? Ba’t ganyan kalaki eyebags mo? Mukha kang haggard na haggard. Sobrang stressful na ba ng subjects mo sa accounting?” puzzled nitong tanong.

“Wala ito. Di lang ako makatulog kagabi,” naghihikab na sagot niya.

“Ba’t di ka naman makatulog?”

“Pineste ako kagabi eh,” makahulugan niyang wika. “Arghhh! Nakakainis talaga mga peste sa mundo!” di niya mapigilan na magburst out. Naalala na naman kasi niya kasi kung sino ang pesteng iyon.

“Paanong may nakapasok na peste sa place mo? Ikaw pa, araw-araw ka yatang naglilinis dun. Puwede na nga yatang manalamin sa sahig mo eh. Tapos may nakapasok pa ring peste?”

“Ewan ko nga eh. Sana tuluyan na ngang umalis ang pesteng iyon para matahimik na ako.”

“Kawawa naman bestfriend ko, pinepeste,” nakikisimpatyang wika ni Chichi sa kanya. “Alam ko na! Labas tayo. Ako naman ang magtreat sa iyo ngayon.”

“Talaga?” nagdududang tinignan niya si Chichi.

“Oo nga. Magdududa ka pa sa akin? Ikaw kaya ang once in a blue moon lang kung manlibre.”

“Hehehe... Oo na... Kuripot na kung kuripot.”

“Yun na nga eh. Ang tipid mo masyado. Dinidibdib mo pagka-accounting major mo at lahat yata inaaccount mo.”

“Maganda nga yun eh, naapply ko yung mga debit, credit, balance na dinidiscuss namin. Di ba?”

“Nagrason ka pa talaga ha! Halika na nga, subukan natin yung eat all dessert sa Hotel Venice.”