"အာ...ယွင်ကျောင်း၊ ငါ နင်တစ်ယောက်တည်း ဒါတွေ အကုန်လုံးကို ရှင်းခိုင်းရရင် စိတ်လုံမှာ မဟုတ်ဘူး။ ငါတို့ တစ်ယောက် တစ်ဝက်ရှင်းကြမယ်ဆိုရင်ရော ဘယ်လိုလဲ"
ကျင်းယွင်ကျောင်းက အတော်လေး ပျော်ရွှင်စွာ စားသောက်နေရင်း ဖြေလိုက်သည်။
"မလိုပါဘူးဆို။ ငါ နင့်ကို ဧည့်ခံမယ်လို့ ပြောပြီးသားလေ။ ကျန်နေရင်လည်း အဆင်ပြေတယ်။ ငါ တစ်ချို့ကို အိမ်ယူသွားလိုက်မယ်။ ငါ့မှာ အတူနေသူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်ရှိတယ်။ ငါတို့ တူတူနေကြတာ ရက်နည်းနည်းတောင် ကြာပေါ့"
ကျင်းယွင်ကျောင်းက ပြောပြီးနောက် ရှောင်ဟိုင်ချင်းက ပို၍အပြစ်ရှိသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရ၏။
"အကုန် ငါ့အပြစ်ပါဟာ။ ငါတွေးသမျှက အလွန်အကြူးချည်းပဲ။ ငါ့မှာ မျှမျှတတတွေးတတ်တဲ့ စိတ်ကို မရှိဘူး"
"နင် နားလည်သရွေ့ အဆင်ပြေပါတယ်။ ဖြုန်းတီးတာက ရှက်စရာကောင်းတယ်၊ ဒါကြောင့် မချန်ဘဲ အကုန်စားကြမယ်။ ဒီပန်းကန်တွေကို ရှင်းပစ်ကြစို့"
ကျင်းယွင်ကျောင်းက ဆက်ပြောလိုက်သည်။ အခန်းထဲတွင် အပြင်လူမရှိသည်ဖြစ်ရာ သူမသည် သူမ၏ အင်္ကျီလက်များကို ခေါက်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပုံစံမှာ ချက်ချင်း ပြောင်းလဲသွားတော့၏။
"ငါက စာတော်တဲ့ ကျောင်းသားတွေအားလုံးက ဆက်ဆံရေးမကောင်းဘဲ ကြောင်တောင်တောင်နိုင်တယ်လို့ တွေးခဲ့တာ။ နင့်က ဒီလိုမျိုး သီးသန့်ဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး"
ရှောင်ဟိုင်ချင်းက မရယ်မိအောင် ထိန်းထား၍ ခါးသီးနေသော မျက်နှာနှင့် ပြောလိုက်သည်။ သူမ၏ အမူအယာမှာ ပို၍ ပို၍ စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းလာ၏။
သို့ရာတွင် ရှောင်ဟိုင်ချင်းသည် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ အပြုအမူများသည် ကပိုကရိုဆန်သော်လည်း အနည်းငယ်မျှပင် အပေါစားဆန်မနေပေ။ အကယ်၍ ဤအပြုအမူများကို အခြားတစ်ယောက်ကသာ လုပ်ပါက လုံးဝကွဲပြားခြားနားနေပေလိမ့်မည်။
ကျင်းယွင်ကျောင်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်စားသောက်နေသည်ကို ကြည့်၍ ရှောင်ဟိုင်ချင်းသည် လျှာမသပ်ဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ။ သူမက အရှုံးပေးလိုက်ပြီး ပြောလာ၏။
Chapter 58
Start from the beginning
