LOST MEMORIES --[COMPLETED]

LM: 45

Zaiko's POV

Nang umalis si Amanda, nagpaalam naman si Kuya Vin na may tatawagan

Naiwan kaming dalawa ni Dave dito. Tahimik lang kaming kumain at paminsan-minsan ay napapatingin ako sa kanya.

"May dumi ba ako sa mukha?" He asked and makes me feel concious, kasi naman hindi ko napansin napatitig na pala ako sa kanya.

"Wa-wala. Ju-just continue eating. Sorry." Biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Naman nakakahiya, nahuli niya akong nakatingin sa kanya.

Muling tumahimik ang paligid naming dalawa. Aizt! Nakaka-awkward na! Asan na ba kasi si Kuya Vin?

"Ayah este Zaiko, kamusta ka na?" Bigla akong nasamid sa iniinum kong juice. Naman, napakatahimik ng lugar at biglang-bigla siyang magtatanong.

"Sorry, Zaiko." Binigyan naman niya ako ng panyo. At to think yung panyo niya na binigay ko noon na may burda ng pangalan ko.

Pinamulahan naman ako ng mukha. Sino bang mag-aakala na nasa kanya pa pala tong panyo to.

"Nasa sayo pa pala ang panyong to?"

"Oo. Lagi ko yang dala kahit saan parang kasama na rin kita." Nakayuko niyang sabi.

"Da-daniel?" Wala akong ibang masabi kundi ang pangalan niya. Hanggang ngayon mahal na mahal ko pa rin siya.

"Wag kang umiyak Ayah, baka sabihin nilang pinapaiyak kita. Malalagot pa ko kay Vince." Hindi ko napansin na tumulo pala ang luha ko. Pinunasan naman niya ang luhang tumutulo sa mukha ko.

"I'm sorry, Daniel. Nagmatigas ako. Oo, mahal na mahal pa rin kita."

"Sssh! Wag ka ng umiyak." Tumayo siya at niyakap ako.

Matapos ang eksinang yun. Nagkwetuhan kami ng kung anu-ano habang hinihintay sina Amanda at Kuya Vin.

"Alam mo Zai, graveh nakakapagod pala ang totoo kong buhay, di gaya nong nasa probinsiya pa tayo, magbubuhat ng bigas, mag-iigib ng tubig at papakainin si Oinky." He said.

"Nakakainis ka nga dahil pinalitson mo si Oinky." Nakabusangot kong sabi, sa tuwing maalala ko si Oinky.

"HAHAHA. para din naman sayo yun." Tumawa lang siya ng tumawa pati ako napapatawa na rin.

"Ang saya niyo ah, anong pinag-uusapan niyo?" Biglang sumulpot si Amanda sa gilid ni Dave at hinalikan niya ito sa labi.

Bigla akong nakaramdam ng kirot sa puso ko.

"Nothing. Asan na pala si Vince?" Dave asked.

"Aba! Malay ko. Di ba iniwan ko kayong tatlo rito." Amanda said.

"Yow! Pasensiya natagalan. So, ano na saan tayo pupunta?" Bigla namang sulpot ni Kuya Vin.

"Uuwi na kami. It's getting late. Susunduin pa namin si Xavier." Amanda said.

"Oh! Sige. Manunuod pa kami ng Sine." Kuya Vin.

"Zaiko, wag kang mawawala sa engagement party namin ni Dave sa susunod na araw.___Sige una na kami."

Engagement?

Akala ko ba mahal niya ako.

"Zai, okey ka lang? Nakaalis na sila." Biglang nabalik ako sa katinuan.

"Hehe. Okey lang ako Kuya Vin may naalala lang.___Tara nuon na tayo." Hinila ko na si Kuya Vin palabas ng restuarant.

Vince's POV

Puta! Kita ko yun. May luhang tumulo sa mata ng pinsan ko. Yun pa naman ang ayaw ko sa lahat ang masaktan ang pinsan ko.

Binggo ka na talaga sa akin Dave. Makikita mo.

Tahimik lang kaming pumasok sa sinehan hanggang sa natapos na ang palabas, wala pa ring imik si Zai.

Nakauwi na kami't lahat-lahat wala pa rin siyang imik.

"Anong nangyari dun?" Nico said.

"Ewan ko ba dun, ang saya-saya pa niyan kanina. Ito nga maraming pinabili." Pinakita ko kay Nico ang mga paper bag na bitbit ko.

"Paki bigay nalang yan ni Manang Marta, siya na ang magdadala niyan sa kwarto ni Zai." Nico said when he left.

---

"Sir, may naghahanap po sa inyo." Nandito ako ngayon sa opisina ng bahay ko. Dito talaga ako namamalagi kapag wala akong trabaho sa hospital.

"Papasukin mo."

"HAYOP KA!"

*Pak!*

"Ang ganda naman ng bungad mo sa akin, Babe." Pinunasan ko ang gilid ng labi ko na may namumuong dugo.

Ang sakit niyang manampal, pero di ko siya gagantihan mahal ko siya.

"Babe, take it easy. Pinaalala ko lang sayo ang mga pinagsamahan natin. Ayaw mo yun tinitreasure ko every moment natin." I smirk at tiningnan naman niya ako ng masama.

"Wag mo na kaming guluhin ni Dave. Vince, parang awa muna. Mahal na mahal ko siya." She said.

"PUTA! NAMAN AMANDA. BAKIT, PARATI NALANG SI DAVE? SI DAVE  NA MABAIT. SI DAVE NA MATALINO. SI DAVE NA MAALAGAIN. SI DAVE. SI DAVE. NAKAKAUMAY NA AMANDA. PWEDENG AKO NAMAN!"

---

Author's POV

Walang anu-ano'y tinulak ni Vince si Amanda at napahiga ito sa couch. Pumaibabaw siya rito at basta-basta sinira ni Vince ang damit ni Amanda.

"Vince, tama na." Hindi pinakinggan ni Dave si Amanda at hinalikan niyo ito ng marahas.

Nagpupumiglas si Amanda pero hindi niya kaya ang lakas ni Vince.

"Akin ka lang Amanda. Akin ka lang." At inangkin ni Vince si Amanda.

---

Iniwan ni Vince si Amanda pagkatapos niyang angkinin ang katawan nito.. Masayang-masaya naglakad si Vince papunta sa kwarto niya.

Patuloy pa ring umiiyak si Amanda sa loob ng opisina ni Vince. Wala siyang nagawa ng angkinin siya ni Vince. Pinulot niya isa-isa ang mga damit niya nakakalat sa sahig. Kinuha rin niya ang tshirt ni Vince at isinuot ito.

Lumabas siya ng opisina gamit ang tshirt ni Vince na hanggang tuhod niya. Dumiretso siya sa kotse niya pinaandar to papunta sa condo niya.

Wala namang ibang tao sa condo niya dahil si Xavier ay nasa magulang ni Amanda.

*Ring* *Ring*

Tiningnan niya ang caller sa phone niya at si Dave ang tumatawag.

"Hello!" Hindi niya pinahalata na umiyak siya.

[Amanda, where are you? Kanina pa kita tinatawagan.]

"I'm sorry hon, nagpunta kasi ako sa coffee shop sa baba naiwan ko tong phone ko." Pagsisinungaling niya kay Dave.

[Ah, ganun vah. Can I go there? May sasabihin ako sayo.]

"Okey! May sasabihin din ako sayo. Antayin kita rito."

Pagkatapos nilang mag-usap ay binaba na ni Amanda ang tawag.

Ipagtatapat ko na kay Dave. Sana mapatawad niya ako.  Dasal ni Amanda.

****

Malapit na malapit na talagang matapos to. Kunting kembot nalang. Hehe.

Enjoy reading guys!

-dkc