"ဆော့ဂျင်"
"ဟင် ဂျောင်ဂု"
ထယ်ယောင်းသည်ဆော့ဂျင်ကိုနေ့တိုင်းအနားခေါ်ထားသလို့ နေလည်ကျောင်းဆင်းချိန်တွေဆိုလဲ အရင်လိုမုန့်ဝယ်ခိုင်းကာ ကျောင်းခေါင်းမိုးထပ်တွင် သူနဲ့အတူနေခိုင်းသည်၊ ဝယ်ခိုင်းသမျှ မုန့်တွေကိုလဲ မစားဘဲ ဆော့ကိုသာ စားခိုင်းသည်၊ ထယ်ယောင်းဟာ စီးကရက်သောက်ရတာကိုလွန်စွာမှနှစါသက်သည်၊သိုပေမဲ့ စီးကရက်အားမသောက်ဖို့ပြောတဲ့သူကိုပိုပြီ နှစါသက်တာကြောင့် ဆော့ဂျင်ပြောလိုက်ထဲက ထယ်ယောင်းရဲ့ လက်သွယ်သွယ်လေးကြား မုန်းစရာစီးကရက်ဆေးလိပ်က အခုချိန်ထိရှိမနေတော့ပါ၊
ဆော့ဂျင်အပေါ်နိုင်လွန်းတဲ့ ထယ်ယောင်းကြောင့် ဂျောင်ဂုမှ အတော်ကို ဒေါသထွက်ကာစိတ်တိုနေရသည်၊ကျောင်းမတက်ခင်းမနက်ခင်းလေးဘဲ စကားပြောရပြီး တစ်နေ့ကုန်သူအနားနေခိုင်းထားတာကြောင့် ဂျောင်ဂုအတွက်အဆင်မပြေ၊ သူဝင်ပြောမည်လုပ်တော့လဲ အမြဲထယ်ယောင်းဘက်ကဘဲပါနေတဲ့ဆော့ဂျင်ကြောငါ့ သူမှပြောပိုင်ခွင့်ရှိမနေ၊ သူတို့ထိပ်တိုက်တွေ့လိုက်တိုင်း ကင်မ်ဆော့ဂျင်ကို ငါပိုင်တယ်ဟု အမြဲပြောတဲ့ထယ်ယောင်းစကားကြောင့်လဲ မချီမတင် စိတ်တိုရပြန်သည်၊ စိတ်တိုတာထက် ဆော့ဂျင်ကိုထယ်ယောင်းနဲ့သဝန်တိုခြင်းကပိုနေသည်၊တကယ်လိုများ ဆော့ဂျင်စိတ်က ထယ်ယောင်းအပေါ်များရှိသွားရင် ဆိုပြီအတွေးတွေက သူရင်ကိုနာစေသည်၊
သူ ဆော့ဂျင်ကိုချစ်နေမီပြီ ၊ဆော့ဂျင်ဟာ သူစိတ်အစုံမှ လွမ်းမိုးနိုင်သူဖြစ်နေပြီလေ ၊ သူအတွက် တစ်နေ့တာရဲ့မနက်ခင်းလေးမှ မျက်လုံးတွေပွင့်လာတာနဲ့ ပြေးမြင်မီတာ ဆော့ဂျင်ရဲ့ ပုံရိပ်တွေကိုသာဖြစ်သည် ၊ ညမအိပ်ခင်အချိန်ထိ တွေးနေမီတဲ့အကြောင်းရာဆိုရင်လဲ သေချာပေါ့ ဆော့ဂျင်နဲ့သက်ဆိုင်နေသည်၊စာလုပ်ချိန်တွေမှဆိုရင်လဲ ခေါင်းထဲစာတွေအစားတိုးဝင်လာတဲ့ ဆော့ဂျင်ကြောင့် စာကိုပင်ဆက်မလုပ်နိုင်လောက်တဲ့အထိ သူအပေါ်မှ လွှမ်းမိုးလွန်းနေသည်၊သေချာတာတစ်ခုက ဆော့ဂျကို ချစ်နေမီပြီဆိုတာဘဲ သူသိလိုက်သည်၊
မခို့တရို ကြည်တဲ့ဆော့ဂျင်အကြည်လေးတွေ၊ ခပ်ရေးရေးပြုံးပြတဲ့ဆော့ဂျင်ရဲ့အပြုံးလေးတွေ၊ မြူဆွတ်ဆွတ် ရီသံလေးတွေ ၊အကြည်ချင်းဆုံမီတိုင်း မသိမသာရှောင်လွဲသွားတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံ ရင်ထဲစူးနစ်အောင်ရင်ခုန်ရတယ်၊သူစကားတွေကြောင့် မျက်လွဲချရင်းရှက်သည်းပိုတဲ့ ဆော့ဂျင်မျက်နှာလေး ၊အရာအားလုံးဟာ သဘောကျစရာကောင်းလွန်းသည်၊
