"ဘာ ဒါဆို ကျွန်မတို့သားကရော"
"ဒီကလေးက ကို သားဖြစ်သလို ထယ်လေးလဲ ကို သားဘဲ"
"ရှင်က ရွံ့ဖို့အတော်ကောင်းတဲ့သူဘဲ ထယ်လေး မျက်နှာကိုမှမထောက် ရှင်လုပ်ရက်တယ် "
"ကို တောင်းပန်ပါတယ်"
အန်ကယ်ဟာ အန်တီကို တောင်းပန်စကားကိုသာ ပြောနေခဲ့သည်၊အန်တီကတော့ အန်ကယ်ကိုပင် မကြည်ဘဲ တစ်ခြားဖက်သို့မျက်နှာမှုထားသလို မျက်တို့လဲကျနေမီသည်၊
"ကောင်းပြီလေ ဒါဆိုလဲ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း လုပ်ကြတာပေါ့"
အန်ကယ်ဟာ အန်တီကို နားမလည်သလို ကြည်သည်၊အန်တီကတော့ ခနဲ့ပြုံး မဲ့ပြုံး ပြုံးက စကားဆက်ပြောသည်
"ကွာရှင်းစာချုပ်မှ လက်မှတ်ထိုးပေးဖို့ စဉ်းစားထားပါ"
"ကို လက်မခံဘူး"
"ဘာရှင့် "
"ကို လက်မခံနိုင်ဘူး"
ပြောပြီ ထယ်ယောင်းရဲ့အဖေဟာ အနားထိတိုးသွားပြီ ထယ်ယောင်းရဲ့အမေကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်သည်၊ထယ်ယောင်းရဲ့အမေဟာ ခါးခါးသီးသီးငြင်းဆန်သည်
"ကျွန်မကို မထိနဲ့ ရှင့်ဟာ သိပ်ရွံ့ဖို့ကောင်းတဲ့သူဘဲ"
"ဘာလို့ ကို ကိုအခုလိုဆက်ဆံနေရတာလဲ"
ထယ်ယောင်းအမေသည် နှုတ်ခမ်းကိုတွန့်ယုံပြုံးသည်၊ရွံ့ရှသလိုအကြည်မျိုးတို့နဲ့စူးရဲရဲကြည်သည်
"ကို ကိုအဲ့လိုမကြည်နဲ့"
"ကြည်မှဘဲ ရှင့်ဟာ သိပ်ရွံ့ဖို့ မုန်းဖို့ကောင်းတဲ့သူ ရှင့်လိုလူနဲ့ဆက်မပေါင်းနိုင်ဘူး"
"ဘာလို့လဲ"
ထယ်ယောင်းအဖေရဲ့ အမေးကို ထယ်ယောင်းရဲ့အမေ သည် မဖြေဘဲ အရင်ထပ်စူးရှသောအကြည်တို့ဖြင့်သာကြည်နေသည်
"ဆော့ဂျင်တို့ရဲ့အမေကို ချစ်မီသွားလို့လား"
"ဟုတ်တယ် ရှင့်ကြောင့် ကျွန်မ သိက္ခာကျတယ်၊ရှင့် ကျမကိုမကွာရှင်းပေးဘူးဆိုလဲ ရတယ် ကျွန်မသားကို ကျွန်မခေါ်ပြီ ဒီအိမ်ကနေ ထွက်သွားမယ် "
