ခုဆို ထယ်ယောင်း သတိမေ့နေခဲ့တာ၁၂နာရီတောင်ရှိပြီး၊ထယ်ယောင်းအဖေမှလဲအတော်ကိုစိုးရိမ်ပူပန်နေသည်၊
ထယ်ယောင်းအခြေကအရင်ကလောက်မဆိုးပေမဲ့ အရမ်းအားနည်းနေတာကြောင့်အားဆေး ၃ လုံးထိသွင်းပေးထားရသည်။ထယ်ယောင်းသတိမေ့နေခဲ့တာခုဆို နှစ်ရက်နီးပါးရှိတော့မယ် ထယ်ယောင်းသတိမေ့နေတဲ့တစ်လျှောက်လုံးလဲဆော့ဂျင်နာမည်ကိုသာယောင်နေသည်။
"ကိုယ်ကိုထားမသွားပါနဲ့ ဂျင် ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် ~~~ကိုယ်ကိုထားမသွားပါနဲ့ ဂျင်~~~ဂျင်~~~"
ပါးပြင်မှမျက်ရည်တွေကျပြီ ယောင်နေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုကြည်ပြီး ယွန်းဂီ ရင်နာရပြန်တယ်။ အဲဒီလောက်တောင် ဆော့ဂျင် ကိုချစ်တာလားထယ်ယောင်းရယ် ။ထယ်ယောင်းရဲ့မျက်ရည်တွေကိုပဝါဖြူစသေးလေးနဲ့သုတ်ပေးပြီး သူမျက်ရည်တွေကိုလဲ လက်ခုံနဲ့သုတ်ကာ ထယ်ယောင်းကိုယ်ပေါမှလျှော့ကျနေတဲ့စောင်လေးကိုဆွဲတင်ပေးပြီ ထယ်ယောင်းခေါင်းလေးကိုကိုင်ကာ သူလက်မလေးဖြင့် ထယ်ယောင်းနှဖူးလေးကို ပွတ်နေမီသည်။ယွန်းဂီထယ်ယောင်းကိုကြည်ပြီ ~~~~ငယ်ငယ်ကဆို သူဆီအမြဲလာပြီးဆော့တဲ့ကလေး လိုချင်တာတစ်ခုကိုရအောင်ယူတတ်ပေးမဲ့တကယ်ကြင်နာတတ်တဲ့ကလေးပါ သူအပေါ် မှလဲ အမြဲချွဲနေတတ်တဲ့ကလေး။ယွန်းဂီအခန်းထဲမှ စာလုပ်နေချိန်ဆို သူအခန်းတံခါးကိုတိုးတိုးလေးဖွင့်ပြီး ခေါင်းလေးတိုးဝင်ကာ သူကိုလာလာချောင်းကြည်တဲ့ ထယ်ယောင်းလေးကို ယွန်းဂီ ကသူအနားအမြဲခေါထားပြီ သူနဲ့အတူဆော့လေ့ရှိသည်။ယွန်းဂီအဖေနဲ့အမေက သူ၁၅သားအရွယ်မှ နော်ဝေးကိုပြောင်းသွားသည်။ သတိရတိုင်း ဖုန်းတွေဆက် vd callတွေ အကြာကြီးပြောပြီး သူတို့ရဲ့တစ်နေ့တာ တွေ့ကြုံရတာတွေကိုမမောနိုင်မပန်းနိုင်တစ်ယောက်တစ်လှည့်ပြောနေကြသည်။
အရာရာအဆင်ပြေနေခဲ့ပေမဲ့ ထယ်ယောင်းအတွက် ကံဆိုးမှုတွေက လက်ခံခြင်းမရှိပေမဲ့တဇွတ်ထိုးဝင်ရောက်လာသည်..... ဒီကလေးကမွေးလားတည်းက ကံဆိုးမှုကြီးကိုရင်ဆိုင်ခဲ့ရတဲ့အပြင် သူအဖေကြောင့်လဲစိတ်ဒဏ်ရာတွေအများကြီးရခဲ့တယ်။
အရွယ်နဲ့မမျှအောင် စိတ်ရောဂါခံစားခဲ့တဲ့အပြင်အန်ကယ်ကြောင့် အခြေနေတွေကဆိုးဝါးခဲ့တယ် ။ထယ်ယောင်းကသူအဖေကို အန်တီထက်ပိုပြီချစ်သည် ငယ်စဥ်တုန်းကအဖေကိုအရမ်းချစ်တဲ့ကလေးက ခုတော့ သူစိမ်းတစ်ယောက်အဖြစ့် သူသက်မှတ်ထားသည်။ယွန်းဂီ ထယ်ယောင်းကိုကြည်နေရင်း မျက်ရည်တွေကျလာမီသည်
