"သူဌေး "
မန်နေဂျာလီ ပေးတဲ့အထုပ်ကိုယူကာ
"ထားခဲ့ မင်းလုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့ သူဠေး"
ထယ်ယောင်းလဲ မန်နေဂျာလီထွက်သွားတော့မှလက်ထဲကအထုပ်ကိုဖွင့်ကြည်လိုက်သည်
"တောက်စ်.."
~~~~~~~~~
ဆောဂျင် အိမ်ရောက်တော့ ဆိုဖာမှနမှထိုင်
ရျောင်ဂုပေးတဲ့ လိပ်စာကဒ်လေးကိုကိုင်ပြီ နေ့ခင်းကဂျောင်ဂုပြောခဲ့အကြောင်းကိုစဥ်းစားနေတာ ထယ်ယောင်းပြန်ရောက်လာချိန်ကိုတောင်မေ့လျှော့နေတယ် ထယ်ယောင်းအိမ်ထဲဝင်လာတော့မှ သူလက်ထဲက ကဒ်ကိုထယ်ယောင်းမမြင်အောင် ဘောင်းဘီအိပ်ကဒ်ထဲထည့်ထားလိုက်သည်
ငါတော်တော်အတွေးလွန်နေတာဘဲ
"ထယ် ပြန်လာပြီ လား"
ထယ်ယောင်းဘာမှမပြောဘဲခေါင်းဘဲညိတ်ပြလိုက်သည်
"ဒါဆို ရေချိုးတော့ လေ ဂျင်ညစားပြင်ပေးထားမယ်"
ဆော့ဂျင် ထယ်ယောင်းဆီကသူပြောတဲ့စကားကိုအသိမှတ်ပြုတယ်လိုဆိုရလောက်တဲ့ခေါင်းညိတ်ပြခြင်းတို့သာရခဲ့သည်
"အဲဆို ရေချိုးပြီး ရင်ဆင်းခဲ့နော်"
ဒီတစ်ခါ လဲခေါင်းသာညိတ်ပြတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်ဆော့ဂျင် အောက်သက်သက်ဖြစ်သွားသည်
ထယ် ဘာဖြစ်နေတာ လဲ မျက်နှာမကြည်ပါလား နေများမကောင်းလို့ လား
သူစကားပြောပြီးတာနဲ့အိမ်ပေါ်ကိုချက်ချင်းတက်သွားတဲ့ထယ်ယောင်း... သူနောက်ကိုဆော့ဂျင်လိုက်ကြည်မီရင် ထယ်ယောင်း ဘယ်လောက်ပေါက်ကွဲနေလဲ သူမြင်ရမှ
အခန်းထဲရောက်တာနဲ့တံခါးlockချပြီ ပေါက်ကွဲနေတဲ့ထယ်ယောင်း ပစ္စည်းတွေကိုလဲလွင့်ပစ် နံရံတွေကိုလဲ ပစ္စည်းတွေပစ်ပေါက်ပြီး ယောကျာ်း တန်မဲ့ငိုနေတဲ့ထယ်ယောင်း
ဆော့ဂျင် အိမ်ပေါ် ထပ်က အသံတွေကြားတော့ပြေးသွားလိုက်သည်
ဒေါက်~~~~
"ထယ် ထယ် ဘာဖြစ်နေတာ လဲ ဂျင့်ကိုပြောပါအုံး"
......
"ထယ် တံခါးပွင့်ပါအုံး"
သူအော်သံကြားလို့ထင်တယ် ထယ်ယောင်းအခန်းထဲကအသံတိတ်ဆိတ်သွားတယ်
