"cheer"
ခြံဝင်းထဲတွင် မီးရောင်ထိန်ထိန်အောက်မှာ ညစာစားဖွဲတွင် ပျော်ပါးနေတဲ့ ဆော့ဂျင်တို့အဖွဲ့၊ထယ်ယောင်းသည် သူဒယ်ဒီရှိရာကိုလိုက်သွားတော့မည်တဲ့လေ၊ယူမီယောင်းကိစ္စအပီး ထယ်ယောင်းနဲ့သူအဖေတို့လည်းပြန်လည်အဆင်ပြေသွကြသည်၊ အခု ထယ်ယောင်း ထွက်သွားခြင်း သူကိုေရှာင်ခြင်းလား၊ဒါမှမဟုတ် သူမခက်ခဲစေဖို့ ရှောင်ပေးခြင်းလား၊ထို့ညစာ စားဝိုင်းတွင် ဂျီမင်းတို့ ယွန်းဂီတို့ကပုံမှန်အနေထားနဲ့ပျော်နိုင်ပေမဲ့ ထယ်ယောင်းနဲ့ ဆော့ဂျင်တို့မှ ပျော်နေပုံမရ၊
"ဟင်"
ထယ်ယောက်ူနဲ့ဂျောင်ဂုသည့် ဆော့ဂျင်ရဲ့ပန်ကန်လေးထဲ အသားဖက်လေးကို နှစ်ယောက်ပြိုင်လာထည့်ပေးရန် လက်လှမ်းမေတာမို့ကြောင့် ဆော့ဂျင် ကြောင်သွားသည်၊
"အဟမ်း အကိုဆော့ဂျင်မှ လက်ပါ ပါတယ်နော်"
ဂျီမင်းက ရွှတ်နောက်နောက်ပြောသည်၊ဆော့ဂျင်ကတော့ ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ဂုကိုကြည့်ရင်း ဗျာများနေရသည့်၊ဘယ်သူဆီက အသားဖက်ကို အရင်ယူရမလည်း၊ ဆော့ဂျင့်တွေဝေနေချိန်မှဘဲ လက်လှမ်းထားတဲ့ ထယ်ယောင်းလက်တွေက နောက်ဆုတ်သွားသည်၊ဆော့ဂျင်ထယ်ယောင်းကိုကြည့်တော့ သူဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုး ပြုံးပြသည်၊မောင်ကတော့ သူဆီကမယူမချင်း နောက်ဆုတ်ပုံမပေါ်တာကြောင့် မောင်ဆီကအသားဖက်ကိုပန်ကန်လှမ်းပေးရင်းယူလိုက်သည်၊
"မင်းတို့စားနှင့် ငါ ဆော့ဂျင်ကိုခဏခေါ်သွားမို့"
ဂျောင်ဂုက စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရသည်၊ ဂျီမင်းတို့ကို ပြောပြီခဆော့ဂျင်ကို ခေါ်သွားသည်၊ဆော့ဂျင်နဲ့ဂျောင်ဂုတို့ ထိုဝိုင်းကနေထွက်သွားတော့
"ယောင်းငယ် အဆင်ပြေရဲ့လား"
ထွက်သွားပြီဖြစ်တဲ့ဆော့ဂျင်တို့ကိုကြည့်နေတဲ့ ထယ်ယောင်းသည် ယွန်းဂီစကားကြောင့် ပြန်လှည့်လားပြီ ခပ်ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးသည်၊ဝမ်းနည်းမှုရောပျော်ရွှင်မှုပါ ရောထွေနေတဲ့ အပြုံး၊
"ကျနော်အဆင်ပြေပါတယ် အကိုယွန်းဂီ"
အေးစက်စက် ထယ်ယောင်းစကားအဆုံး ယွန်းဂီတစ်ယောက် သက်ပြင်းခက်ကျယ်ကျယ်ချလိုက်သည်၊ထယ်ယောင်းကိုကြည့်တော့လည်း တစ်ခုခုကိုတင်းကြပ်နေပုံ ထိန်းချုပ်နေပုံ၊ထယ်ယောင်းပုံစံသည် တစ်ခုခုပိုဆုံးရှုံးရတဲ့သူလို့ဖြစ်နေသည်၊ထယ်ယောင်းတွက်အကြီးမားဆုံး ဆုံးရှုံးမှ ကင်မ်ဆော့ဂျင်အပြင်ရှိအုံးမှလား
