We among the stars

ROZDZIAŁ 29

Miałam ochotę się roześmiać widząc kto przede mną stoi . Przetarłam oczy, ale on dalej tutaj stał . Nan przyglądał się wszystkiemu z założonymi rękami na klatce .

-Wy obaj jesteście w zmowie – powiedziałam przekonującym głosem –czymś mnie naćpaliście, żeby śniły mi się głupoty – podeszłam do mojego anioła i zaczęłam szczypać go po twarzy

-Co ty robisz ? –zapytał oburzony

-Próbuje ściągnąć ci maskę z twarzy – warknęłam i coraz mocniej zaczęłam ciągnąć go za skórę, ale nic nie drgnęło – czym to cholerstwo przykleiłeś

-Zostaw moją twarz w spokoju – próbował mnie lekko odciągnąć, sama miałam zamiar go puścić, ale przed czym to zrobiłam stanęłam mu z całej siły na stopie

-A ty? Bawicie cię to, że wyprowadzasz mnie z równowagi . Zrozumiałam to, że mnie nie cierpisz i nie chcesz, żebym przyjaźniła się z twoim rodzeństwem, ale to nie jest powód, żeby mnie czymś naćpać

-Niczym cię nie naćpałem – rzucił oburzony

-Wszystko jasne wtedy co wyszłam do łazienki dosypałeś mi czegoś do herbaty – usłyszałam parsknięcie śmiechem , odwróciłam się w kierunku Nana

-Bawi cię to ? Udawało wam się mnie wkręcić super, a teraz wracam do domu – rzuciłam i zaczęłam kierować się w stronę lasu , jednak z impetem z całej siły w coś przywaliła i przewróciłam się na ziemię . Podniosłam głowę , ale tutaj nic nie było , spróbowałam iść dalej, ale znów to samo. Odwróciłam się w stronę tych idiotów . Nan trzymał rękę z której świecił jakiś blask

-Ile jeszcze te narkotyki będą działaś. Chce wiedzieć czy jak zrobię badania krwi to jeszcze wyjdą i z tym papierkiem będę mogła udać się do taty na komisariat

-Wysłuchasz mnie czy nie ? –popatrzyłam na Aresa i zaczęłam udawać, że się zastanawiam

-Hm? Nie – odpowiedziałam

-No cóż nie masz wyjścia bo ja cię nie wypuszczę – popatrzyłam na Nana z mordem w oczach

-Dzięki mój aniele stróżu – usiadłam na ziemi i popatrzyłam na nich wyczekująco – no więc ? –Ares i Nan popatrzyli na siebie i kiwnęli głowami , miałam ochotę parsknąć pod nosem. Ares ściągnął z swej ręki bransoletki, o które kiedyś go pytałam , wtedy wokół niego pojawił się niebieski blask, a zaraz potem zniknął, co jeszcze bardziej utwierdziło mnie przekonaniu, że muszę być pod wpływem narkotyków.

-Widziałaś prawda ?

-No i co to ma do rzeczy

-Ty masz taką samą aurę, a to oznacza, że jesteśmy bratnimi duszami

-A to oznacza, że ty jesteś ksieciem i to niby ja jestem twoją przeznaczoną, dzięki której obydwoje pokonamy zło . Później mam się z tobą ożenić i zasiąść na tronie i władać tym miasteczkiem – rzuciłam z sarkazmem

-Tak dokładnie tak – parsknęłam pod nosem

-Nawet nie ma takiej opcji . Zresztą ja mam chłopaka, a ty w ogóle nie jesteś w moim typie i w ogóle to nawet palcem bym cię nie tknęła – Nan parsknął śmiechem

-Przecież ty nie masz chłopaka – rzucił

-Oczywiście, że mam

-Nie zapominaj, że ja zawsze jestem przy tobie i o wszystkim wiem – miałam ochotę podejść do niego i przywalić mu w twarz, ale w tedy miałabym wrażenie, że bije samą siebie

-Najwidoczniej mój drogi nie wiesz wszystkiego – podsumowałam – także przykro mi Ares znajdź sobie inna kandydatkę z która to zło pokonasz. Właśnie przecież ty masz dziewczynę, dlaczego nie zrobisz tego z nią

-To nie jest moja dziewczyna – powiedział zirytowany

-Ale po co ty mi się tłumaczysz nic mnie to nie obchodzi

-Wy obydwoje jesteście nie normalni – podsumował Nan i popchnął Ares tak ,że wleciał wprost na mnie i obydwoje przewróciliśmy się na ziemię .

-Złaź ze mnie – warknęłam, chłopak bez słowa wstał, podał mi rękę, żeby mi pomóc ale ją zignorowałam – a ty się ogarnij nie chcesz poznać mojego gniewu – stanęliśmy w ciszy i mierzyliśmy się wzrokiem. Trochę dziwnie było patrzeć w swoje męskie odbicie – mógłbyś ściągnąć tą ścianę czy co to jest bo chciałabym wrócić do domu

-Nie

-Czyli rozumiem, że będziemy tutaj tak stać

-Tak

-Świetnie – Ares wyciągnął w moim kierunku rękę, popatrzyłam na niego jak na debila – zabieraj tą rękę

-Chce ci tylko coś pokazać – powiedział wyraźnie zasmucony ? Niby czym, że powiedziałam mu, żeby sobie szukał innej frajerki ?

-A ja nie chce nic widzieć –odburknęłam, ale chłopak dalej nie sprzątnął tej ręki, dla świętego spokoju podałam mu swoją – pokazuj mi to co chciałeś pokazać i puście mnie w końcu do domu – Ares nic nie robił sobie z moich wrzasków, pociągnął mnie tak za rękę, że wylądowałam w jego ramionach

-Czujesz to ? – Nan parsknął śmiechem

-Jesteś moim aniołem stróżem a ten człowiek narusza moją przestrzeń osobistą zabierz go ode mnie

-Nie mogę – odpowiedział i odwrócił wzrok- ja nie mogę walczyć z przeznaczeniem – westchnęłam i próbowałam wyrwać się z ramion Aresa, ale nawet nie mogłam ich pchnąć

-No to co maleństwo powiesz w końcu co czujesz ?

-Jedyne co czuje, to jakieś damskie perfumy którymi śmierdzisz – odpowiedziałam – chyba fiołkowe

-Dobrze czujesz bo to nasz zapach

-Dobra okej lubię fiołki i mam taki perfumy, ale jakim cudem ty nimi śmierdzisz – nie widziałam wyrazu jego twarzy, ale miałam wrażenie, że się uśmiecha

-To nasz zapach –zaczął – w naszym świecie kiedy spotka się bratnią duszę osobiście, automatycznie przechodzi na ciebie zapach, a twój wcześniejszy zanika

-Według twojej logiki chyba powinnam mieć twój zapach

-Kiedy wiedziałam, że jesteś moja bratnia duszą nie miałaś swojego naszyjnika, dlatego poczułem twój zapach . Ty nie czułaś mojego bo maskowały je bransoletki . Dlatego na mnie przeszedł twój zapach bo go nie maskowałaś no i tak już zostanie

-I bardzo dobrze nie miałabym ochoty śmierdzieć męskimi perfumami – podsumowałam – to skoro już odpowiedziałam na twoje pytanie możesz mnie już w końcu puścić

-Nie musisz powiedzieć co jeszcze czujesz –Nan odszedł kawałek od nas i spacerował po polanie

-Znowu jesteś gorący, a to nie jest normalne

-Tym się teraz nie przejmuj kiedyś wytłumaczę ci dlaczego tak jest . Chcesz coś jeszcze dodać ? – oprócz tego, że serce wali mi jakbym przebiegła maraton chyba nie, ale przecież mu o tym nie powiem

-Już nic – odsunął się trochę tak, ze widziałam jego twarz, ale dalej trzymał mnie za ręce

-Kłamiesz – odpowiedział z chytrym uśmiechem – czułem jak waliło ci serce – nie wiedziałam za bardzo co powiedzieć , wtedy Ares złapał moja dłoń i położył na swojej klatce. Czułam je doskonale jak jego uderza dokładnie tak samo jak moje

-Teraz chyba powinnaś mi uwierzyć . Jestem twoją bratnią duszą i doskonale czuję twoje emocję .Wiem, że dla ciebie jest to trudne, ale nie wpadliśmy na siebie bez powodu, tak samo jak to,że nie bez powodu zostaliśmy sobie przypisani