သူပြောသည်အား ကျင်းယွင်ကျောင်း ကြားသည်နှင့် သူမ၏နှလုံးသားထဲတွင် ခံစားချက်ပေါင်းစုံ မုန်တိုင်းမွှေသွားသကဲ့သို့ဖြစ်သွားပြီး အကြောက်တရားနှင့် အံ့သြခြင်းကိုမူ သိသိသာသာ ခံစားလိုက်ရ၏။
ဘုရားသခင်ရဲ့လိုအင်ဆန္ဒကို အံတုဆန့်ကျင်ဖို့ ကံဇာတာပါရမယ်တဲ့လား။
သူမသည် ဆင်းရဲဒုက္ခကြီးလွန်းသောဘဝ၌ ရှင်သန်ခဲ့ရကာ သေဆုံးသွားခဲ့ရပြီဖြစ်၏။ အလွန်အမင်း ကံဆိုးလှသူအဖြစ် မှတ်ယူခံရသင့်သော်လည်း ရှင်သန်ရန်အတွက် ဒုတိယအကြိမ်အခွင့်အရေးကို ရုတ်တရက် ရရှိခဲ့သည်။ ထိုသည်ကပင် အဖိုးအိုဆိုလိုသည့် "ဘုရားသခင်၏လိုအင်ဆန္ဒကို အံတုဆန့်ကျင်ရန် ကံဇာတာပါသည်" ဟုသော သဘောပေလား။
"အ..အဖိုး၊ အဖိုးဆိုလိုတာ ကျွန်မက အဖိုးစောင့်နေခဲ့တဲ့သူပေါ့။"
ကျင်းယွင်ကျောင်းက တုံ့ဆိုင်းဆိုင်း မေးလိုက်သည်။ သူ့အား သူမ၏ဘိုးဘေးဟု ခေါ်ရန် သူမကိုယ်သူမ မဝံ့ရဲသေးပေ။
"ဟုတ်တယ်၊ ငါပြောနိုင်တယ်။ မင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တောက်ပတဲ့ အရှိန်အဝါတစ်ခုက လွှမ်းခြုံထားတယ်။ မင်းသာ ငါ အရင်က နေခဲ့တဲ့ကမ္ဘာမှာ နေဖူးရင် မင်းရဲ့အနာဂတ်က အကန့်အသတ်ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီကမ္ဘာမှာကျတော့ မင်းအတွက် တိုးတက်မယ့် အခွင့်အရေး နည်းနေမှာကို ငါစိုးရိမ်မိတယ်။ ဘယ်လိုလဲ ရှောင်ယွင်ကျောင်း။ မင်းရော ငါ့ရဲ့ဆေးပညာစွမ်းရည်တွေကို ဆက်ခံဖို့ ဆန္ဒရှိရဲ့လား။"
အဖိုးအိုက မေးလာသည်။
(T/N : ရှောင်ယွင်ကျောင်း = ယွင်ကျောင်းလေး ။ ကိုယ့်ထက် အငယ်တွေကို လူကြီးမိဘတွေက ချစ်စနိုးနဲ့ခေါ်တာပါ။)
သေချာပေါက်ကို ကျင်းယွင်ကျောင်း ဆန္ဒရှိသည်ပင်။
သို့ရာတွင်.....
"အဖိုး၊ အမှန်တိုင်းပြောရရင် ကျွန်မ အရင်က ဆေးပညာကို တစ်ခါမှ မသင်ခဲ့ဖူးတော့...."
အရှေ့တိုင်းဆေးပညာ သမားတော်အများစုသည် ငယ်စဥ်ကပင် စတင်သင်ယူလေ့လာကြရကြောင်း သူမ ကြားဖူး၏။ တဖက်ကကြည့်လျှင် သူမသည် ယခင်က ဆေးပညာရပ်ကို တစ်ခါမှ မထိတွေ့ဖူးခဲ့ပေ၊ ပြီးလျှင် ယခု ဤအကြီးအကဲက ကိုယ်ကျိုးအတွက်မပါဘဲ သူမအား သင်ပေးချင်နေသည်။ အကယ်၍ နောက်ပိုင်းတွင် သူသည် သူမက ဘာမှမဟုတ်ဘဲ အသုံးမကျသူသာဖြစ်ကြောင်း သိသွားလျှင် သူ၏ကြိုးပမ်းမှုများအားလုံး အလကားဖြစ်သွားတော့မည် မဟုတ်လား။
Chapter 6
Start from the beginning
