I Love You, Ghost

Chapter 11

Mabilis akong naglalakad papunta sa opisina ng aming punong guro sapangkat sabi ng kaklase ko ay may mahalaga siyang sasabihin sa'kin. Kaya eto ako ngayon kinakabahan kasi ito ang unang beses na tinawag ako ni Ma'am Millorisa ngayon.

Dahil malaki ang school ay nahirapan pa akong hanapin ang tamang daan papunta doon. Buti nalang may isang guro ang dumaan sa hallway kaya sinusundan ko nalang ito baka sakaling magpakareha ang aming pupuntahan. My hands starting shaking when I'm front of the door, there are many students who are looking at me while walking in the hallway.

Biglang bumukas ang pinto, " You're here! Pasok ka muna dito para masabi ko na sa'yo kaagad ang iyong gagawin" Mahinhin n'yang sambit at saka pinaupo ako sa isang mahabang sofa. 

Nilibot ang tingin ko sa silid para iwasan ang kaba, " T-Tungkol s-saan po ba, Ma'am?" Sabi ko kaya medyo nahalata na kaagad niya 'yon.

" You're the one who compete the Math Challenge this coming next week" Tugon n'ya ulit sa'kin na napahawak sa mesa. Ayaw parin mag sink sa utak ko sa kanyang sinabi sa akin. "Just relax, Dear"

Bakit pa ako ang napili? Masyado akong busy sa pagtrabaho habang nag aaral at may problema pang dinadala. Matagal akong hindi napagsalita dahil na rin sa pagkagulat sa aking narinig ngayon kaya huminga ako ng malalim. Hinihintay ako ni Ma'am Millorisa kung tatanggapin ko ba yon o tatanggihan ang sasalihang contest.

Napahawak ako sa aking noo, "Ma'am...mayroon pang mas magaling sa akin sina Ciao at Kevi sa ganitong contest, pwede bang sila—" Hindi ko na  natapis ang aking sasabihin ng nagsalita siya.

She cross her arms, They want you to join because Ciao trusts you that you can do the contest. This not only for us but our school" Paglilinaw ng kanyang sinabi kanina kaya napag isipan ko ngayon ng mabuti tungkol doon.

Wala naman sigurong mawawala sa'kin kung gagawin ko tong contest. Dahil malaki ang tiwala ng kaibigan kong si Ciao ay magagawa ko ito mula sa aking pagsisikap at matuto sa isang challenge na aking pagsalihan. Tumango ako bilang sang-ayon kaya nakita kong napangiti si Ma'am at pinaliwanag nasa akin ang gagawin.

I also went to the Library to look for the books I need for the contest. Susulitin ko nalang ang araw na natitira para pag-aralin tungkol sa mathematics, magagamit ko naman ito sa aking kinabubukasan kaya dapat nilalabanan. Pinagtitinginan ako ng mga estudyante sapangkat ang  dinala ko sa  isang Librarian.

"Kaya mo bang tapusin yan lahat?" Binaba ang kanyang glasses at gulat na napatingin sa libro.

Sa totoo lang, iyan ang aking pagtutunan ng pansin kahit na medyo maguguluhan sa mga solving at formula bawat lesson. Gagawin ko talaga ang lahat para makayanan ko ang akung sasalihan na contest sa aming paaralan.

Nagkibit-balikat ako, " Opo, kaso may trabaho pa ako tuwing gabi kaya mas mahirapan pa ako dyan" Tugon ko at ngumiti habang nakatingin sa kanya.

Niisa-isa n'ya ang mga libro upang suriin, " Alam ko na makakaya mo 'yan, iha. Hindi ka lalong mahirapan sapangkat may taong tutulong sa'yo" Sabi ng Librarian kaya nagtaka ako roon.

Dali-dali ko nang kinuha ang libro pagkatapos sa kanyang ginagawa at lumabas ng tuluyan sa Library. Bumalik na naman ang pagka weird ng mga tao kung ano-ano nalang ang sinasabi nila sa akin pero bakit pumasok sa isip ko ang masungit na lalaki sa hospital na aking trabahoan.

Pagpasok ko ulit sa classroom agad ko ng nilagay ang mga libro sa aking bag para hindi ko makalimotan na dalhin sa aking tinuluyan. As usual, nag aaway naman ang dalawang genius ng makita ako at mga aking dala galing sa Library.

Napailing nalang ako sa kanila at umayos ng upo dahil pumasok na ang math teacher kaya natahimik na ang buong silid, bumalik na sila sa kanya-kanyang silya saka handa nang makinig  sa lesson na I discuss namin ngayong araw.

***

Wala akong tigil sa pagtrabaho kahit na pagod na aking katawan kanina sa eskwela. Pinagsabay ko na rin sa pag aral ng mathematics, may mapatingin sa aking gawi habang nag memorize sa mga keywords pero ngumiti rin sila pagkatapos.

"The fourth diagonal is a sequence of tetrahedral numbers in the Pascal's triangle" Bulong ko.

Dahil nga janitress ako ay makailang ulit kong nilinis ang mop saka bumalik sa paglilinis. Hindi naman naging sagabal at mas nadali pa nga ako natapos sa pag momop sa sahig. Nagpahinga muna ako sa bakanteng ward dahil may maliit na mesa doon na pwede kong paglagyan ng libro.

Sumang-ayon naman si Doc Cilt kanina habang nakatagpo ko sa hallway na dito muna mag aaral upang hindi makadistorbo sa ibang tao sa labas. May naramdaman akong kakaiba na hindi ko maintindihan kung dahil ba sa antok o pagod.

" So..you still studied at this hours?" Gulat akong napatingin sa likod dahil sa tanong na 'yon.

Nakita ko naman siya ulit- ang lalaking masungit.  Nakatayo lang siya sa gilid ng pader na walang pinapakitang ekpresyon ang kanyang mukha, parang ang daming problema sa mundo. Ganun pa rin ang kasuotan nito noong una ko pa siyang nakikita dito sa hospital.

Napahikab ako sa antok, " Anong ginagawa mo dito? At bakit alam mo na nandito ako?" Tanong ko kaagad sa kanya at hindi niwala ang tingin.

Humakbang siya palapit sa'kin, " This is my place, stupid. I don't want to make a conversation to you but you're so noisy as sh*t" Diin n'yang pahayag kaya napasinghap nalang ako doon.

" Hello? Kakarating ko lang dito..at tyaka bakit mo nasabing maingay ako eh hindi namn ako nagsasalita mula ng pumasok sa kwarto" Tugon ko rin kaya pinagliitan ako ng mata saka binasa ang nakasulat sa mismong librong inaral ko.

He smirked, "Ready to be a genius but why are you solving a wrong formula in this problem?" Tanong nito sa'kin at tinuro ang kanyang tinutukoy.

I laughed out loud, " Because that's we called magic formula" Pangbibiro ko sa kanyang tanong.

Akala ko ay dahil aking sinabi tumatawa na siya pero hindi pa rin 'yon tumatalab sa kanyang ugali este sa ekpresyon nito. Hindi man lang ako natakot sa kanyang pagka misteryosong nilalang, nanatili lang siyang nakatayo habang pinag titingnan ang nakolekta kong libro sa Library.

Bumalik ako sa aking ginagawa at hindi ko nalang siya pinansin kung ano ang ginagawa. Tahimik lang akong nagbabasa sa gilid saka sinusulat ang mga importanteng salita sa aking mini notebook na nabili ko kanina lang umaga.

Ramdam ko ang malamig na hangin sa aking likuran, "You're brain will not working..." Ulit n'yang sabi sa aking tenga kaya umusog ako sa upuan.

Inangat ang mukha ko upang sawayin siya pero napatigil ako dahil sa kanyang kagwapohang mukha. Ngayon ko lang siyang pinagmasdan ng malapitan at nakalimotan ko na ang aking nais na sabihin sa kanya upang matahimik ang utak.

"I know, pero kailangan dahil may salihan pa akong contest sa aming school" Tugon ko at pagkatapos ay umiwas na ng tingin dahil sa hiya.

He just staring at me with no emotion in his face and after that he's walking around the room. Malay ko ba sa lalaking 'to magsasalita lang kung kailan ang gusto at kung tumugon naman ako parang wala lang ang sinabi ko sa kanya. Napailing nalang ako at ni arrange ang mga libro upang umalis na sa kanyang teritoryo- ang kwarto.

Ibubuka ko na sana ang aking bibig upang magpaalam sa kanya na umalis dito pero bigla nalang siyang nawala sa paligid na parang isang bula. Sinilip ko ang buong silid ng kwartong pinasukan ko pero wala na talaga akong nakita kahit katawan n'ya o mukhang masungit.

Nang matapos ang pagligpit ng gamit ay pinatay ko na ang mga ilaw bago lumabas sa upang bumalik na aking tinutuluyang silid para maghanda na aking pagtulog at bukas ko nalang aaralin ang ibang topic para sa contest. Ngunit napatigil ako ng may natapakan na isang papel sa aking paa kaya kinuha ko 'yon saka binasa kung sakaling may nakasulat sa mismong papel.

Zirgwè......

__________________________________________________________________________________