I Love You, Ghost

Chapter 9

Naglalakad ako sa mausok na kalsada, may isang kotseng binangga ang mesa na mayroong panindang palamig mula sa gilid at umagos mula sa sisidlan ang juice. May mga taong nagtatakbuhan papunta roon dahil sa panggamba at takot na nakikita nila ngayon.

"Jusko! Tumawag kayo ng ambulansya!" Sigaw ng ale na may dinadalang gulay sa kamay.

Humakbang ako palapit sa pinangyarihan ng aksidente. Lumakas ang tibog ng puso ko na nakatanaw sa lalaking nakahandusay sa lupa  habang yakap nito ang isang batang babae.

"Papa! Papa! Gising!" Niyugyog n'ya ito sa braso upang gisingin ang lalaki na nakapikit ang mata at puno ng dugo sa kanyang buong katawan.

Biglang akong natigilan dahil napagkaalaman kong ako yung sumigaw na habang umiiyak mula sa kanyang bisig. Napaluhod ako sa semento dahil sa panghihina habang pinagmasdan ang sarili ko.

Matagal ko na gustong makalimutan sa buong buhay ko sapangkat ito ang kauna-unang kinakatakutan na mawalan ako ng Haligi ng tahanan at yun ang pinakakamahal kong ama. At ngayon iba pa talaga ng makita mo sa sarili mong mata ang balikan ang malungkot na kahapon.

Ang sugat na matagal ng naghihilomsa aking  puso kapag naaalala ko ulit ang insidenteng 'yon ay unti-unting bumukas dahil sa hindi inaasahang panaginip ang dumadalo sa'kin.

***

Napamulat kaagad ako at saka bumangon para pumunta muna sa palikuran. I saw myself in the mirror while my tears fall into my cheeks. Sa dinami-daming panaginip bakit gano'n pang pangyayari ang nasa utak ko. Binuksan ko ang gripo pagkatapos ay naghilamos ako bago bumalik sa aking kama.

"Mag hating gabi na pala" Sabi ko habang nakatingin sa mabilog na orasan sa itaas nang pader. "Kailangan ko pang matulog ulit para mamaya" Inayos ko ang aking unan sa gilid at pinikit na ang mga mata upang matulog.

Makailan na akong palipat-lipat ng pwesto sa pagkakahiga pero hindi na muli ako dinadalaw ng antok. I scratched my head and yawned, napagdesisyohan ko nalang na pumunta sa labas upang magpahangin muna saglit.

'Di naman masyado nakakatakot dahil may mga ilaw mula sa solar street lights sa buong paligid. Nakasuot lang ako ng pajamas kaya naramdaman ko na agad ang lamig ng simoy ng hangin sa aking katawan at nakalugay lang ang buhok ko.

As I was walking to find a bench to sit on, my eyes widened when I saw a boy sitting on the vacant bench. Nakatalikod lang siya sa'kin kaya hindi ko nakita ang kanyang mukha. Lumingon pa ako sa paligid kung meron ba siyang kasama dahil nakasuot siya ng pang hospital na damit.

Huminga ako ng malalim, " Hoy..bata! Bakit hindi ka pa natutulog? Makakasama sa katawan ang magpupuyat...bumalik kana sa loob" Utos ko sa kanya pero hindi siya gumalaw sa inuupuan. 

Tumaas ang isa kong kilay sapangkat hindi ko gusto ang ganyang pagkilos at mas nilapitan ko siya sa kanyang direksyon. Mataas ang pader ng hospital kaya impossible na makatakas siya, sa bandang gilid nito ay ang basurahan kaya Wala gaanong umuupo dito.

"What the fvck! please stay away from me, I don't need you here" He rudely said to me now.

May kung anong pakiramdam sa sarili pagkatapos n'yang sabihin yun. Kahit sinusungitan ako ay nahalata ko parin na mayroon siyang dinadalang problema. Dahan-dahan akong umupo sa tabi n'ya saka pinagmasdan ang maliwanag na buwan sa kalangitan. Kita ko mula sa peripheral vision na umusog siya para hindi kami magkalapit.

I cleared my throat, " Alam mo...kaya gusto mo akong paalisin dahil ayaw mong makita kitang nasasaktan. Nandito ako ngayon para makinig sa'yo" Tatapikin ko sana ang kanyang braso pero hindi ko 'yon nahawakan man lang.

Gulat akong napatingin sa kanya pero sa hindi ko inaasahan na lumingon siya sa'kin na walang pinakitang ekpresyon ang kanyang mukha. S-siya yung pinag uusapan ng mga tao at yung lalaking nasa poster na model ng racing!

" I told you...stay away from me. How many times did I tell that to you?" Galit n'yang saad at umiwas ng tingin dahil nakatitig parin ako sa kanya.

May gusto pa akong sabihin pero kahit anong gawin ko ay walang lumabas na salita sa aking bibig. Mas lumakas pa ang ihip ng hangin kaya pati ang buhok ay nakisama na rin. Sinandal ang ulo ko bench at pinagmasdan nalang ulit ang buwan.

Ginuhit ko ito sa hangin, " Hindi naman ikaw ang pinuntahan ko dito kundi siya" Napangiti ako sa kawalan. "Wag mo nalang pansinin ang presensya ko para hindi ka—" Bigla siyang nawala sa upuan.

Napakamisteryo naman ng lalaking 'yon at ang sungit akalain mo parang nakipagbakbakan sa world war II dahil yung pinapakitang ekpresyon. Dali akong tumayo at bumalik nalang sa loob ng aking kwarto sapangkat parang may mali kapag nanatili pa ako roon sa aking inuupuan.

***
" Don't mind that maybe he's pranking on you"

Hanggang sa pag lunch break ay tulala parin ako sa nangyari. I don't understand where I to trust, to myself or in my friend's opinion. Nasa canteen kaming tatlo at ako lang ang hindi kumain sa kanila.

Binagsak ang ulo ko sa mesa, " May gano'n bang klaseng prank? Sobrang ganda naman ng ginawa n'ya" Sakarstikong sabi ko kay Ciao.

'Di ko sinadyang masabi ko iyon sa kanya pero nilihim ko lang ang totoo nitong pagkatao dahil nakasisiguro akong pagguluhan ako ng mga tao pag nalaman nila. Wala pa akong kasiguraduhan sa aking nakita kagabi at at ayaw kong pag uusapan ako sa lahat.

" Yes.. they are. Pero kumain ka muna dahil baka magkasakit ka n'yan" Aniya saka nilagay ang kubyertos sa aking kanang kamay. "May gagawin pa tayong groupings mamaya kaya need ko ng participation mo" Dugtong n'ya pa.

Inangat ang tingin ko kay Ciao, "Ako na naman?! Maawa ka sa'kin...lutang pa ako ngayon, Ciao" Mahinang bigkas ko para upang matawa siya.

Sinubuan n'ya ako ng lumpia sa bibig, " Joke lang 'yon, my dear friend. Nandyan naman si Kevi, siya nalang ang pasusulatin ko" Parinig n'yang sabi sa kaniyang katabi kaya masama siyang tiningnan nito. "He's the most genius student in our classmate and I hope he did it all"

Nakasmirk ito, " You bullied me, Ciaoxixi" Panimula nito sa kanya. "Based on your actions..you attract me a lot so I appreciate it, Thank you" Pagkatapos ay kinuha ang drinks ni Ciao at umalis sa table namin.

" Myyy tea!!! Maiiwan muna kita dito, Zaire" Paalam ni Ciao sakin at tumakbo papunta ni Kevi para baeiin ang kanyang biniling drinks.

Napailing-iling nalang ako sa kanilang dalawa at mahinang natawa sapangkat para silang batang nag aagawan ng isang laruan. Pero dahil doon ay nawala na ang kaba ko sa mga pangyayari kanina.

Pagkatapos kong kumain ay niligpit ko na ang mga kagamitan at binigay sa isang babae na taga linis sa mga pinagkainan ng estudyante. Gusto ko sanang tumulong kaso tumunog na ang bell at magsimula ng magturo ang pangtanghali na lesson.

Estudyante sa Araw, janitress naman sa gabi. Kahit mahirap at mapagod ang aking buhay ay hindi parin ako kailangang sumuko kahit na kakasimula ko palang sa aking laban. I'm just doing this to help my family, achieve my desires and hold on to my hard-earned success in life.

__________________________________________________________________________________