Varoluş

Kerem (4)

KEREM (4)

Küçük kız iyice meraklanmaya başlamıştı. Kerem onu oyalaması gerektiğini düşünmüştü. Yiğit hala gitarına gözleri takılı, hayallere dalmış bir haldeydi. Onu hayal dünyasından çıkartmak istememişti. Küçük kızın yanına doğru iyice yaklaştı ve onunla sohbet edebileceği bir konu arayışına girdi.

"Daha iyisin değil mi?" diye sordu başta, küçük kız anlamayınca sorunun karşısında tam olarak neyi öğrenmek istediğini, daha detaya girerek bir daha sordu: "İlacını içtikten sonra daha iyi misin diye öğrenmek istemiştim."

"Ah, evet. Teşekkür ederim," diye yanıt verdi Yeliz. Kerem bu konudan girerek kızla ilgili bir şeyler öğrenebileceğini düşünüyordu.

"Bu alerji durumun genetik mi? Yani çoğu kişinin anne babasında da benzer durumlar vardır genelde."

Yeliz arada geçen bir kelimeyi pek anlayamamıştı, ama geri kalanından ne öğrenmek istediğini çıkartabilmişti Kerem'in.

"Annemin de bahar aylarında kötü olduğunu hatırlıyorum. Hatta bende de aynısı olunca üzülmüştü kendisinden bana geçtiğini düşünüp. Sanırım anneannemde de bu alerjiden varmış. Bu o genetik dediğin şey mi oluyor?"

Kerem soru karşısında gülmemek için kendini zor tutmuştu ama ciddi bir şekilde karşılık verdi yine de: "Evet, genetik aynen bu dediğin şey oluyor tatlı kız."

O sırada kız heyecanla ayağa kalkmıştı ve ileriyi göstererek: "Bak, Poyraz geri dönüyor," diye bağırdı. Yiğit de hayal âleminden çıkarak ayağa kalktı hemen. Kerem kalbinin küt küt attığını oturduğu yerden duyabiliyordu ve Yiğit için üzüldüğünü fark etti. Sırf onun yüzünden içeriye girmeleri engellenirse bu duruma en çok üzülenin Yiğit olacağına emindi.

"Ne dediler? Gördün mü o ak saçlı ihtiyarı?" diye sordu hemen Yiğit.

Poyraz'ın yanıt vermesini engelleyen bir sarılma gelmişti önce Yeliz'den. Döndüğü için rahatlamıştı ve üzerindeki huzursuzluk geçmişti. Tekrar ayrı kalacaklar diye korkmuştu ve döneceği anı beklemişti endişeli bir şekilde.

"Gördüm ve bu konuda haklıymışsın, dinlemiyorlar bile ve seninle ilgili kesin bir şekilde konuşuyorlar. Asla bir daha seni yanlarına almayacaklarını söylediler, daha doğrusu o yaşlı adam konuştu. Diğerleri tamamen onun sözüne sadık durumdalar."

"Sana demiştim, buraya gelmek zaman kaybıydı dostum," dedi Yiğit ve biraz uzaklaştı sakinleşmek için.

Kerem daha fazla adamın üzerine gitmesinin gereğinin olmadığını düşünüyordu ama kendisine aralarındaki tartışmaya girecek kadar güvenilmediğinin farkındaydı. Onun için sadece izlemekle yetiniyordu aralarındaki konuşmayı.

"Senin bu konuda bir düşüncen var mı?" diye sordu birden Poyraz ona. Kerem ne diyeceğini bilememişti. Acaba ne söylemesini bekliyordu, Poyraz'ı hala tam olarak çözememişti. Yiğit hakkında yeterince bilgi sahibi değildi, ama Poyraz hakkında ne kadar bilgisi olmuş olsa da gizemli kişiliği onun yapmaya çalıştıklarıyla ilgili doğru dürüst bir öngörüde bulunmasına mani oluyordu, Reis'e olan saldırısında olduğu gibi. Orada ya adamı öldürür ve yerine geçmeye çalışır, oranın küçük kız için oldukça yaşanabilir bir yer olduğunu düşünür ya da hiçbir şekilde adamla karşılaşmadan kızı alıp kaçarlar diye düşünmüştü. Adamla karşılaşıp onu yaralayıp kaçması korkutucu bir gerçekti, adamın belli etmediği öfkeli bir yönü vardı ve ileride bunu ne zaman sergileyeceği de öngörülemezdi.

"Ben orada bulunmadığım için bir şey diyemem," diye tarafsız bir yorumda bulunmayı uygun gördü en sonunda. Poyraz yanından ayrıldığı zaman, herhangi bir yorumla pek de ilgilenmediği anlaşılmıştı. Nedense bu gerçek Kerem'in içini rahatlatmıştı, Poyraz'ın gözünde daha silik bir karakter olması işine yarardı ne de olsa. Arkasından iş çevirmesi gerekse, ki şu anda Reis'in talimatları doğrultusunda burada olduğu düşünülürse yaptığı şey tam olarak buydu, işlerini o fark etmeden yapabilme şansı olacaktı.

"Ben de orada bulunmadım, bu durumda benim de bir şey demem doğru olmaz herhalde," diye konuştu Yeliz. Poyraz'ın ona konu hakkında görüşünü hiç sormamış olmasına darılmıştı anlaşılan. Kerem kıza döndü ve: "Bence de en doğrusu benim gibi bir şey söylememek," dedi.