Kabanata 43

91 4 0
                                    

Surprised

Kabanata 43

"Let's make it official. Our relationship... Let's make it official now. I want you to be my boyfriend." I whispered.

He shifted his gaze to me. His eyes looked stunned. I laughed and pinched his cheeks when he didn't even move.

"Did you hear what I said?" Panunuya ko pero nakatulala pa rin siya.

"A-Astley... Love..."

"Yes?"

"P'wede mo ba akong halikan sa pisngi para malaman ko kung nananaginip----"

Before he could finish what he was trying to say. I leaned on him and brushed my lips against his cherry lips. It lasted for only three seconds before I tried to tip toe again to kiss him on both of his cheeks.

"Do you think it's still a dream, huh?" I teased him and pinched his nose.

I was surprised when he hugged me in an instant and lifted me in the   air. He looked up and gave me his soft kisses. Nakakapit ako sa leeg niya para sumuporta at hindi mahulog sa lupa. Binaba niya ako at pinulupot muli ang mga kamay sa baywang ko at hinigit pa mas lalo ang sarili ko sa katawan niya.

He kissed me passionately. The night was so serene and chilly as the wind touched our skin. His hands slowly ran inside my hoodie jacket, which made my heart beat fast. His tongue is now playing inside my mouth as well. I flinched when he bit my lips.

Damn!

"S-Sorry, Love." He said in between our kisses.

When I let go, we were both panting and catching our breath. I smiled when our eyes met.

"I love you." He uttered and kissed my forehead.

I touched the pendant and looked at my necklace. This knot necklace symbolizes an everlasting love. I still couldn't believe that I received this kind of thing from the man I loved.

"Nagustuhan mo?" Nakahilig ako ngayon sa dibdib niya habang pinagmamasdan namin ang kalangitan.

Mabuti naman at walang nagbabadyang ulan kaya kitang kita namin ang maliwanag na buwas at mga bituin sa langit. The moon just witnessed how happy I was on this day.

"Sobra. Thank you, Ian."

Tahimik ang paligid. Napakatiwasay ng gabi na animong katulad ng tao kapag walang problemang iniisip. Alas dos na nang gabi pero hindi pa ako dinadalaw nang antok. Hindi rin ako nilalamig kahit na nasa labas kami ngayon dahil sa bisig ni Ian na nakapulupot sa akin.

"Ian?"

"Hmm?"

"Akala ko ayaw mo sakin---"

"Kelan ko 'yon sinabi?" Bumalikwas siya sa pagkakahilig sa upuang gawa sa kahoy at tiningnan ako.

"Before. Sabi mo ay minalas ka nang makikilala mo ako. Meaning, malas ako sayo." Mahinang usal ko kaya natahimik siya.

Napabuntong hininga siya at niyakap ako. Nagtago siya sa leeg ko kaya ramdam ko ang mainit na hininga niya. Hindi ako nagsalita. Ilang minuto siyang nakahilig.

"Sorry... Masyado akong binalot ng galit noon. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na magalit kahit na alam ko sa sarili ko na hindi dapat kita idamay." Natahimik ako sa sinabi niya.

Hindi siya makatingin sa akin. Hinawakan ko ang kamay niya at marahang pinisil. "Do you think we'd have this kind of relationship if your Mom hadn't left that time? Do you think we'll meet?"

Stay, Love (Travesia Series #2) √ COMPLETED Where stories live. Discover now