Stay, Love (Travesia Series #2) √ COMPLETED

Kabanata 42

Official

Kabanata 42

I smiled and faced my friends. They were all singing now. Ian was holding the cake.

"Happy birthday to you! Happy birthday, happy birthday! Happy birthday to you!" They sang.

I closed my eyes for a seconds. As I blow the candle, Dan immediately snatches some icing and puts it in my face.

"Happy birthday, Astley! Bukasan mo agad regalo ko sa'yo mamaya." Saad niya at kumindat pero halos dumilim ang paningin sa kanya ni Ian kaya umatras ito.

Lumapit si Papa sa akin at niyakap ako. "Happy birthday, Anak! Ngayong nasa wastong gulang ka na, hindi na kita masyadong pagbabawalan. Pero nandito pa rin ako para gabayan ka. I'm so thankful to have you as my daughter. I love you always, my princess."

My eyes filled with tears. Agad akong inabutan ng tissue ni Lara. Niyakap ko nang mahigpit si Papa. Naramdaman ko naman ang paghagod niya sa likod ko para matahanin ako.

"Masuwerte rin akong napunta ako sainyo, Papa. Malaki po ang pasasalamat ko at nakilala ko kayo. Mahal ko rin po kayo..." I kissed his cheeks.

Sa loob ng anim na taon, ito na siguro ang pinakamasayang araw na nakasama ko si Papa. Dahil sa nangyari noon, madalas akong naiinggit sa mga kaklase ko noon na may kompletong pamilya. May Ama na nand'yan para ipagtanggol ka.

My biological father wasn't perfect. He's my father, but he never laid his hands to hug me and that's one of my insecurities to others at my age. I envy those people who have a good relationship with their father. I'm honestly insecure about the fact that my father and I never had a selfie. We never eat in a good restaurant. We never experienced having a father-daughter bonding.

Hindi siya perpektong ama sa akin. Ni-hindi ko man lang naranasang maisayaw siya kagaya nang iba. Naiinggit ako na may ibang mga anak na kaya nilang yakapin at halikan ang magulang nila nang walang pag-aalinlangan. Pero kumpara sa akin, hindi ko nagawa o naranasaan ang lahat ng iyon.

But after I met Papa Ramos, he made me feel like a living princess in their house. He treats me as his precious princess, not minding my real position in the family. I was only an adopted child, yet, he made me feel like I was his real daughter.

"Buksan mo na ang regalo ko sa'yo, Anak." Nakangiting saad ni Papa nang matapos kaming sumayaw.

Kinuha niya muna ang mga pulang rosas na bigay nang mga kaibigan ko. Iniabot niya sa akin ang maliit na itim na jewelry box. Bumungad sa akin ang isang kumikinang na diamond na singsing. Nanalaki ang mata ko at hindi makapaniwalang tiningnan si Papa.

I know this brand and it is expensive!

"P-Papa..."

"Malaking parte ang singsing na 'yan sa buhay ko. Maraming kwento sa likod ng singsing na iyan at mauunawaan mo iyan pagdating ng panahon. Nagustuhan mo ba, Anak?"

Humikbi ako at napayakap muli sa kanya. "Thank you so much, Papa! Iingatan ko po 'to!"

Masyado nang malaking gastos kung iisipin ang ginawa ni Papa sa party na ito kaya busog na busog ang puso ko sa pagmamahal na ibinibigay niya.

My own father is away from me, but yet, a man who accepted me wholeheartedly, filled my heart with so much love that I can't ask for more.

"Puwede ko na po bang mahiram ang anak mo, Tito?" Magalang na tanong ni Ian sa gilid namin.

"Huwag mo lang sasaktan ang anak ko, Julius. Nag-usap na tayo patungkol d'yan, ah?"

"Makakaasa ka po, Tito. Natatandaan ko po ang lahat." Kumunot ang noo ko sa sinabi ni Ian. Binitawan ako ni Papa at iginaya ang kamay ko sa braso ni Ian. Tinapik niya ang balokat nito bago tuluyang naglakad palayo.