ÖZ AİLEM

60. BÖLÜM(SİZDE Mİ)

"Onlar kim?" dedi Erim merakla.

"Babamların yeni ortağının oğlu ve kızı." dedim. Esila sıradan çıkıp yanıma doğru yürümeye başladı. 

"Merhaba!" dedi neşeyle.

"Merhaba!" dedim bende aynı neşeyle. Nedensizce onların burada olmasını aşırı sevinmiştim. Belki de nedenlidir.

"Bizim yanımıza gelsenize daha öndeyiz daha erken girersiniz." dedi.

"Bence içeride bize yer tutsanız daha iyi olur. Öne geçtiğim için linç yemek istemem." dedim. 

"Peki o zaman içeride görüşürüz." 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sonunda içeri geçebildiğimizde gözlerim Esila'yı arıyordu. Sonunda üçüncü sırada onları görünce yanlarına doğru ilerledik Erim ile. "Merhaba." dedim sesime yansımış heyecanla. 

"Sonunda geldiniz. Tuttuğumuz koltuklara kimse oturmasın diye tam 4 kişiyle az daha kavga edecek duruma geldim." dedi gülerek Esila. 

"Abartma Esila. Hoş geldiniz. Ben Asil." diyerek elini uzattı Erim'e Asil. 

"Erim." dedi kısaca Erim.

Asil en başta yanında Esila onun yanında ben benim yanımda ise Erim oturuyordu. "Çok iyi olduğu karşılaştığımız değil mi Aslı? Ne zamandır buradasınız? Daha ne kadar kalacaksınız?" diye soluksuz konuştu Esila. 

"Esila sıkboğaz etmesene." diye uyardı Asil.

"Yok ya sıkıntı değil. Bende karşılaştığımıza çok sevindim." derken gözlerim yine Asil'in gözlerindeydi. Ardından yutkundum ve gözlerimi kaçırarak cevap verdim diğer sorularına.

"Bugün 4. günümüz, daha üç gün daha kalacağız. Siz?" dedim bende.

"Bizde 2 gündür buradayız ve üç gün sonra bizde döneceğiz." dedi Esila.

"Anladım. Biz burada bir gece kaldıktan sonra Venedik'e gideceğiz, eğer gitmediyseniz ve bir planınız yoksa bize katılmak ister misiniz?" dedim gelen ani bir cesaretle. Çok istiyordum bize katılmalarını. Nedenini sizde bende inkar etmeden anladık artık.

"Yani bilemedim ki. Sence abi?" dedi Esila abisine dönerek.

"Olabilir aslında. Hem zaten gitmek istemiyor muydun?" diyen Asil ile az daha çığlığı basıyordum.

"O zaman numaranı bana versene sana kalacağımız otelin konumunu atayım." dedim Esila'ya.

"Bana at." dedi Asil ve telefonun tuşlarını açtı. Ben numaramı girdikten sonra beni aradı ve onu kaydettikten sonra Venedik'teki otelin konumu ve adını attım.

Hemen ardından aklıma gelen fikirle telefonumun kamerasını açıp Asil'e uzattım. "Bizi çeksene anı kalsın." dedim gülümseyerek. Kafa salladı ve çekti. Mutluluk ilk beraber fotoğrafımızı paylaştım. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Saatler sonra yorgunlukla Erim'e yaslanarak yürümeye çalışıyordum. Zaten yorgun olan bedenim bu yoğun heyecanlı yarıştan sonra iyice yorgun düşmüştü. Ayakta uyuyordum resmen. Aynı benim gibi olan Esila'da abisine yaslanmış yürüyordu. En son bu yavaşlığa dayanamayan Erim önümde eğildi. "Bin sırtıma Aslı. Böyle yürümeye devam edersek anca yarına varırız otele. Keşke sana uymayıp taksi çağırsaydım. Hani yürüyüp hava alacaktın? Sürünüyorsun kızım." dediğinde kendimi dediklerini zerre takmayıp belin bindim. Evet yürümeyi ben istemiştim çünkü bugünlerimizi iyicene hayata doyarak geçirmek istiyordum. Taksi kullanmak kolaylıktı ama yürürken daha fazla şeyi fark edip inceleyebiliyordun.