ဝေကျွမ်းရွှယ်ကျား (ဘာသာပြန်)

အခန်း(၈၇)

伪装学渣
Wei Zhuang Xue Zha

UNICODE

ဟိုXဆိုတာက မင်းမဟုတ်လား

ဖန်းရှောင်လေသည် စက်လှေကားတစ်လျှောက်တက်သွားပြီးနောက် ထွက်ပေါက်တွင်ရပ်ကာ ထိုတခဏမှာပဲမည်သည့်ဘက်သို့သွားရမည်မှန်းမသိရှိရသည်။

နှစ်အနည်းငယ်ကြာသွားခဲ့ပြီဖြစ်တာကြောင့် ကနဦးအစမှာတော့လက်မလွှတ်ချင်ဘဲရှိသည့် နှလုံးသားထဲထိဆွဲနေသည့်ကိစ္စအား အစောကတည်းကမေ့ပျောက်လုနီးနီးရှိနေခဲ့ပြီ။

အိမ်ကသူများနှင့် အတန်းပိုင်ဆရာတို့ရဲ့ ကျောင်းထွက်ဖို့ဖျောင်းဖျလာစဉ်တုန်းက ဒေါသထွက်တာထက် ပိုဆိုးတာကလမ်းပျောက်သွားခဲ့ခြင်း။ စိတ်ခံစားချက်တို့ တက်လိုက်ကျလိုက်မတည်ငြိမ်ဖြစ်ပြီးသည့်နောက် ငြိမ်ကျသွားခဲ့ရပြီး ဦးတည်ချက်တွေပျောက်ဆုံးသွားမှန်း သတိထားမိလိုက်သည်။

ကျောင်းတွင်အဆင့်မကောင်းပြီး စာကိုလည်းစိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိခဲ့သော်ငြား အားလုံး၌တူညီတဲ့ရည်မှန်းချက်ပန်းတိုင်တော့ရှိကြစမြဲ။

ရုတ်တရက်ကြီး သက်သောင့်သက်သာရှိလှတဲ့နယ်ပယ်(comfort zone)ထဲမှထွက်လိုက်ရ၍ လုံးဝအသားမကျခဲ့။

ဘူတာရုံ၏ဝင်ပေါက်ထွက်ပေါက်တို့၌ လူတွေအုပ်လိုက်ကြီးသွားလာလှုပ်ရှားနေ၏။

ထိုလူတွေကြားရပ်လျက်ရှိရင်းမှ ပထမဆုံးအကြိမ်ဟယ့်ကျောင်းနှင့်ဆုံခဲ့ကြသည့်အခိုက်အတန့်အား ပြန်လည်အောက်မေ့မိသည်။ ထိုအချိန်က ဟယ့်ကျောင်းမှာ နှုတ်ဆက်သည့်သဘောခေါင်းတစ်ချက်သာညိတ်ပြလာပြီး ကျောင်းဖွင့်တာလည်း ဘယ်နှစ်ရက်မှမရှိသေး၍ နာမည်ကိုပင်မမှတ်မိသေး။

ထိုအချိန်က အလယ်တန်းတတိယနှစ်စဖွင့်တာမကြာသေးဘဲ ဟယ့်ကျောင်းကအတန်းခေါင်းဆောင်ဖြစ်ကာ တံခါးခေါက်ဝင်လာပြီးနောက် ဖောင်တွေဝေပေးလာ၏။ ထိုလူမှာ အရပ်ရှည်ရှည် ကြည့်ကောင်းလှသည့်ရုပ်ရည်ရှိကာ ဖန်းရှောင်လေသည် မတ်တပ်ရပ်အပြစ်ပေးခံနေရရင်းနဲ့တောင် ထိုသူ့အားခဏခဏလှမ်းကြည့်နေမိခဲ့သည်။