ဝေကျွမ်းရွှယ်ကျား (ဘာသာပြန်)

အခန်း(၇၅)

伪装学渣
Wei Zhuang Xue Zha

UNICODE

ငါသဘောကျတဲ့ပုံစံ

ဟယ့်ကျောင်းသည် အစောကတည်းကခေါင်းကိုငုံ့ချထားပြီး အောက်ဘက်လှေကားထစ်တွေထံမျက်တောင်မခတ်စတမ်းစိုက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းထဲ၌လည်းလျှောက်လို့တွေးနေမိရခိုက် ထိုစကားတစ်ခွန်းအားကြားချိန်မှာတော့ ရုတ်ခြည်းမော့လို့ကြည့်လိုက်မိပါသည်။

ရှဲ့ယွီကိုကြည့်ရသည်၌ တုံ့ပြန်မှုကြီးကြီးမားမားမရှိ။

တစ်ခုတည်းသောတုံ့ပြန်မှုမှာ ဟယ့်ကျောင်းစားမစားပြောလာသည်ထိမစောင့်ဘဲ ချက်ချင်းချိုချဉ်အားသူ့ပါးစပ်တွင်းထိုးထည့်လို့လာတာပင်။

ဟယ့်ကျောင်း ကြောင်အသွားခဲ့ရ၏။

ထို့နောက်မှာတော့ သစ်သီးအရသာအားတဖြည်းဖြည်းခံစားမိလာသည်။

ချို၏။

ကလေးလေးစားထားတဲ့ဟာ။

ကလေးလေးက သူ့ကို ကောဟုလည်းခေါ်သေး၏။

ဟယ့်ကျောင်းခေါင်းထဲကကျန်အတွေးများအကုန်လွင့်ပါးသွားခဲ့ရပြီး ထိုတစ်ကြောင်းသာလျှင်ကျန်ရစ်ခဲ့တော့သည် - . . .  . . . ဒါတော့သိပ်ကိုတရားလွန်သွားခဲ့ပြီ။

ရှဲ့ယွီသည် နံဘေးကဒီ'Question King'ဆိုသူက ထိုအကြောင်းအရင်းကြောင့်နဲ့ သူ့ကိုယ်သူလက်လျှော့အရှုံးပေးလိုက်လုနီးဖြစ်ရသည်အား မထင်ထားမိခဲ့ပါ။ တစ်နှစ်အောက်ပစ်ခဲ့ပြီး စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မှုကိုလည်းလွှတ်မချဖြင့် အထက်တန်းတွင်အဆင့်အနိမ့်ဆုံးဖြေဆိုလို့ ဘိတ်ချေးအဆင့်(၁)အားမလွတ်တမ်းဆွဲကိုင်လို့ထားသည်။

အားလုံး၏အမြင်၌ရှိနေခဲ့သည့် အကန့်အသတ်မဲ့တောက်ပတဲ့အနာဂတ်တို့ရှိကာ စာမေးပွဲအားအောင်မှာထက်ကိုကျော်လွန်နေသည့် ထက်မြက်တဲ့ကျောင်းသားအဖြစ်မှနေ. .

တစ်ခဏချင်းတွင်းမှာပဲ နိမ့်ဆင်းကျသွားခဲ့သည်။

ထိုလူနှင့်ရှဲ့ယွီသိကျွမ်းလာခဲ့သည်မှာ ကြာလှပြီပေမယ့် ထိုသူတကယ်ဒေါသထွက်သည်အား ရွှီရှာနှင့် ယန်စန်းဟောင်တို့တုန်းကအကြိမ်တွင်သာ မြင်ဖူးကြောင်းပြန်အမှတ်ရလာခဲ့သည်။