ဝေကျွမ်းရွှယ်ကျား (ဘာသာပြန်)

အခန်း(၅၅)

伪装学渣
Wei Zhuang Xue Zha

ZAWGYI

ေဆးအဆက္လိုက္ဝယ္ၿပီး မင္းကိုေသာက္ခိုင္းၾကည့္မလို႔

ထိုႏွင့္ဆက္စပ္သည့္ အေမးအေျဖမ်ားလည္းမ်ားစြာရွိရာ ရွဲ႕ယြီသည္သိပ္မၾကာေသးခင္က တစ္ခုကိုႏွိပ္၍ဝင္လိုက္ပါသည္။

ေမးထားသည့္အခ်ိန္က ေရွ႕(၃)ရက္အလိုကမွ။

ထိုေမးခြန္းကိုေမးထားသူမွာ ကနဦး၌လိုရင္းမေရာက္ေဝ့ဝိုက္ေျပာထားၿပီး သူ႔ဘဲသူတစ္ေလွႀကီးခ်ီးမြမ္းလို႔ထားသည္ ၊ ခ်ီးမြမ္းခ်က္က လူနဲ႔ပင္မတူေတာ့ေအာင္ထိ ၊ အဆံုးမွသာ လိုရင္းကိုေရာက္ေလသည္ - ဒါေပမယ့္ သူ႔အဆင့္ကၾကမေကာင္းဘူး ၊ အၿမဲေျဖတိုင္း ေနာက္ဆံုးအဆင့္(၂)ပဲရတယ္ ၊ သူစာလုပ္တဲ့ပံုစံကို တိုးတက္လာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးမွရမလဲ ေမးပါရေစ။

ေျဖဆိုသူ - အရင္ဆံုးgoalတစ္ခုသတ္မွတ္လိုက္ရင္ေရာ? ဥပမာဆို အဆင့္ကိုဘယ္ေလာက္ေလာက္ျမင့္လာေအာင္လုပ္မလဲ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္လိုေက်ာင္းမ်ိဳးကိုဝင္ေရာက္ဖို႔စိတ္ကူးထားသလဲတို႔ေပါ့။

ေမးခြန္းေမးသူက ျပန္လို႔ေျဖ၏ - သိပ္အေကာင္းႀကီးေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့ ၊ ခ်င္းဟြာေပသာ့ေလာက္ပါပဲ။

". . . . . ."

(ခ်င္းဟြာေပသာ့ = ခ်င္းဟြာ နဲ႔ ေပက်င္း တကၠသိုလ္ေတြပါ နာမည္အႀကီးဆံုးေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းပါ)

'ေနာက္ဆံုးအဆင့္(၂)' ထိုစာလံုးေလးလံုးအားၾကည့္ၿပီး ရွဲ႕ယြီမ်က္ခံုးလႈပ္မိ၏ ၊ ထို႔အျပင္ကို ထိုေမးခြန္းေမးသူ၏ေလယူေလသိမ္းကိုလည္း ရင္းႏွီးသလိုရွိသည္ဟု ခံစားမိရျပန္သည္။

သူသည္အမ်ားႀကီးေတာ့ေတြးမေနျဖစ္ဘဲ ဆက္လက္ေအာက္သို႔သာ ဆြဲၾကည့္လိုက္၏ ၊ 'ကေလးစာမလုပ္တာကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ' ဆိုသည္မ်ားကတစ္ပံုတစ္ပင္ထြက္လို႔လာၿပီး ထိုေမးလာသူမိဘတိုင္းက စိတ္ပူေနၾကကာ အဆံုးတြင္ေတာ့ ေျပာၾကျပဳၾကရင္း မိဘေတြ႕ဆံုပြဲအလားျဖစ္သြားခဲ့ေတာ့သည္။

-ခင္ဗ်ားက ဘယ္မွာအလုပ္လုပ္ေနတာလဲ?

-ႏိုင္ငံပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းပဲ ၊ ဟင္း ၊ အခုကအၿပိဳင္အဆိုင္ေတြသိပ္ကိုမ်ားလာေတာ့ တစ္ရက္တစ္ရက္ခက္ခဲလြန္းပါတယ္။