ဝေကျွမ်းရွှယ်ကျား (ဘာသာပြန်)

အခန်း(၅၇)

伪装学渣
Wei Zhuang Xue Zha

ZAWGYI

မင္းကိုလာရွာတာ

". . . . . ."

"ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ခ်တာလား?"

ရွဲ႕ယြီသည္ အေရးမစိုက္ဟန္ျဖင့္ 'အင္း' တစ္လံုးသာဆိုလိုက္ၿပီး ေျပာရင္းႏွစ္လွမ္းမွ်ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္၏ ၊ ကိုင္ထားသည့္တုတ္အား ေျမျပင္တစ္ေလွ်ာက္တရြတ္ဆြဲလို႔သြားရာ လမ္းေလွ်ာက္စဥ္တြင္ ရြံ့ေျမျပင္ထက္တဂ်စ္ဂ်စ္ျမည္ေနေတာ့သည္။

ခ်ဖို႔ပင္မျပင္ဆင္ရေသးသည့္ က်ိဳးသာ့ေလ : ". . . . . ."

ရွဲ႕ယြီဆိုသည့္လူက ရန္ပြဲျဖစ္ေပၚေအာင္ အလြန္တရာဆြဲေဆာင္ႏိုင္သူပင္ ၊ က်ိဳးသာ့ေလတစ္ေယာက္ ငယ္ရာမွႀကီးသည့္တစ္ေလွ်ာက္ ရန္ျဖစ္လာသည့္ထဲ ပြဲျဖစ္ရာ၌အႏွီလူႀကီးလူေကာင္းသာမရွိပါက ရာခိုင္နႈန္း(၈၀)ေလာက္ကရန္ပြဲဆိုတာမျဖစ္ေျမာက္ပါေခ်။

ရွဲ႕ယြီ၏အၿမဲ ဤကဲ့သိုမီးခိုးတလူလူၾကားရပ္ေနသည့္ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးမွာဆို တစ္ခါတစ္ရံ၌ စကားပင္မဆိုဘဲ အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔တင္ကို တစ္ဖက္လူ၏စိတ္ထဲျဖစ္ေပၚလာစၿမဲမွာ - ေကာင္းၿပီေလ ၊ မင္းကရန္ျဖစ္ခ်င္ေနတာမလား ၊ မင္းကငါ့ကိုၾကည့္မရဘူးမလား! ငါကမင္းကိုႏိုင္ေအာင္မခ်ႏိုင္ဘူးလို႔ မင္းထင္ေနတာမလား!

ထိုအထိေတြးၿပီးေနာက္မွာေတာ့ က်ိဳးသာ့ေလသည္ ရွဲ႕ယြီအားလွမ္းဆြဲလိုက္ပါ၏။

"ရွဲ႕Boss ၊ မင္း. . . . . . ငါလက္နက္တစ္ခုခုရွာၿပီးတဲ့ထိေတာ့ ေစာင့္ပါဦး။"

ရွဲ႕ယြီသည္ လက္ထဲကတုတ္ကိုသာကမ္းေပးလိုက္သည္ ၊ သူကေတာ့ လက္ခ်ည္းဗလာ လက္သီးခ်င္းယွဥ္ထိုးခ်လည္းအဆင္ေျပသည္။

"အခုမင္းမွာရွိသြားၿပီေနာ္။"

". . . . . ."

ရွဲ႕ယြီပံုစံက သိသာလြန္းေနရာ သူတို႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ရပ္ေနၾကသည့္လူတစ္စုသည္လည္း သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ ၊ ကြမ္ေမာက္အုပ္စုထဲက ေကာင္ေလးကၾကည့္တာႏွင့္ခ်ခ်င္ေနမွန္း သတိထားမိလိုက္ရာ ေလသံကိုျမႇင့္၍ဆဲဆိုေတာ့သည္။