De geliefden

Hoofdstuk 12

Op de een of andere manier is de ontmoeting met Hemming louterend gebleken voor Jocelyn. Ze is haar angst voor Loran kwijtgeraakt en daarvoor in de plaats is een diepe haat gekomen voor de twee mannen die haar leven hebben verruïneerd.
De nieuwe uitsmijters zijn gewone mensen, maar wel getraind om het tegen weerwolven op te kunnen nemen, waardoor ze aanzienlijk in Jocelyns achting stijgen.

Ze heeft haar rijbewijs in korte tijd gehaald en besteedt de vrijgekomen tijd nu met Ad en Lorenzo, die haar trainen in zelfverdediging. Het komt goed uit dat ze dezelfde werktijden hebben, waardoor die mogelijkheid er is. Haar persoonlijke schatkist loopt hierdoor iets minder snel vol, maar ze heeft het ervoor over. Ze koopt nu de zekerheid dat de twee hun uiterste best doen om haar te helpen.

Het is alsnog niet veel, maar ze hoopt zich niet meer zo machteloos te voelen nu ze daadwerkelijk met zichzelf bezig is. Haar nieuwverworven kracht is niks vergeleken met het moeiteloze geweld waar een weerwolf toe in staat is, of zelfs die van een gewone man, maar iets is beter dan niets.
Als extraatje leren ze haar ook met enkele wapens omgaan, waaronder een pistool, en draagt ze nu vaak een mes bij zich of verbergt ze die op diverse plekken in Buitenhaven. Danny en Christel zien het gebeuren en staan het toe, tot op zekere hoogte.

"Jocelyn, dat mes onder de bar vind ik toch niet helemaal een geweldig idee," zegt Danny voorzichtig, terwijl hij het exemplaar aan Christel laat zien.

"Eh, welke?" Jocelyn is druk bezig bij de muziekinstallatie en heeft daar haar aandacht op gericht. "Die bij de barkrukken, of die achter de bar?"

Ze draait zich net op tijd om, om de seintjes te zien die de managers elkaar sturen. Vrij vertaald maakt ze eruit op: 'Heeft ze dáár ook al een wapen verborgen? Christel, je moet er iets van zeggen.' - 'Ja ja, ik doe mijn best, maar ik geef haar ook niet echt ongelijk.'

"Jocelyn, eh, waar heb je eigenlijk allemaal messen geplakt?"

Jocelyn kijkt een beetje vaag om zich heen en wijst dan lukraak naar wat plekken. "Daar, dacht ik. En daar."

"Maar... Je voelt je toch veilig, had je gezegd?"

Die woorden zijn eindelijk voldoende om Jocelyn te laten stoppen. Stiekem was ze ook een mes in de installatie aan het inbouwen, maar beseft nu dat ze misschien ietwat over de top reageert.

"Ja, misschien ook wel," zegt ze na een korte stilte. "Lorenzo vertelde me erover, nadat hij me erop wees dat ik moeilijk een mes in mijn stripperskledij kan steken. Ik vrees dat ik een beetje los ben gegaan."

"Dat vrees ik ook," hoort ze Danny mompelen, maar aan zijn uitgestreken gezicht te zien begrijpt ze dat die woorden eigenlijk niet voor haar bedoeld waren. Ze verkiest ze te negeren.

Zuchtend laat ze nu alle plekken zien waar ze de messen heeft verstopt.

"Jeetje Jocelyn, hoe kom je überhaupt aan zoveel messen," Christel is duidelijk onder de indruk als ze de uiteindelijke stapel op de bar ziet liggen.

Jocelyn lacht even schamper. "Eigenlijk kan ik niet eens zo goed met een mes overweg," biecht ze dan op. "Dit kan je, denk ik, zien als overcompensatie."
Danny knikt nadrukkelijk.

"Waar ben je wel goed in?" Christel blijft wat professioneler in haar houding.

"Ik kan wel redelijk raak schieten met een pistool," zegt Jocelyn. "Maar die kan ik moeilijk in een jarretel bewaren."

"Dat klopt, maar is dat niet waarom we Ad en Lorenzo hebben ingehuurd?"

"O ja... Dat is zo he?"

Zuchtend ruimt Christel de messen op, maar het is uiteindelijk Danny die stiekem een mes heeft achtergehouden en hem aan Jocelyn geeft. "Voor in je slaapkamer," fluistert hij. Jocelyn lacht dankbaar.

***

"Christel, ik denk dat het beter is als ik stop met strippen en me volledig focus op zingen, bedienen en jou ondersteunen."

—> einde van deel 1 <—