De geliefden

Hoofdstuk 6

Gedesoriënteerd kijkt Jocelyn om zich heen, naar de kamer waar ze zich in bevindt en door het raam naar buiten. Volgende keer zal ze de gordijnen gewoon dicht doen.
De jonge vrouw ziet dat het inmiddels begint te schemeren en gokt dat het nu vroeg in de avond is. Ze merkt tevreden op dat haar verkoudheid weer over is, waarschijnlijk door de rust en warmte van de afgelopen uren.
De vieze smaak in haar mond liegt er echter niet om en ze stapt uit het bed. Vervolgens begint ze de kastjes in de aangrenzende badkamer te onderzoeken. Tot haar grote blijdschap ziet ze dat het goed gevuld is met diverse toiletartikelen - nog in de verpakking - net zoals eerder de zeep in de douche. Ze baalt als een stekker dat William haar tas mee heeft genomen en zonder meer is verdwenen. In die tas zat onder andere haar extra setje kleding, hoe versleten ook. Het ergste vindt ze dat ook al haar moeizaam bijeen gespaarde geld weg is. Het was niet veel, maar het zorgde voor een zekerheid die ze nu mist. Ze mag dankbaar zijn dat ze hier blijkbaar best goed terecht is gekomen.

Het volgende probleem is haar jurkje. Ze heeft beloofd weer naar beneden te gaan zodra ze uitgerust zou zijn en weet dat het niet heel professioneel zal staan als ze dat met haar kamerjas aan doet. Als er beneden betalende klanten zijn, zullen Danny en Christel dat niet waarderen.
De kamerjas zal ze dus in de slaapkamer moeten laten, maar de strakke ijsblauwe jurk laat werkelijk niet al te veel aan de verbeelding over.
Er is echter niet veel aan te doen en met een zucht trekt ze het kledingstuk zo veel mogelijk omlaag en loopt - weer - op blote voeten naar beneden. Het is tijd om deze hartelijke mensen terug te betalen voor hun liefdadigheid. Ze is jong en relatief gezond, het zal geen probleem voor haar moeten zijn om hard aan het werk te gaan.

Beneden ziet ze dat er wat meer mensen zijn dan Christel en Danny, maar ze begrijpt al snel dat dit het personeel is. De club is nog niet open, maar dat zal niet lang meer duren.
Christel staat achter de bar en daar loopt ze heen. Door de harde muziek heeft de ongeveer tien jaar oudere vrouw dat pas door als Jocelyn dicht bij haar staat en de adolescent merkt hoe Christel haar van top tot teen bekijkt, voordat ze haar met een lach aankijkt. 

Ondanks het geluid, dat door de hele club schalt, zijn gesprekken prima mogelijk en Christel zegt: "Ah Jocelyn, daar ben je al. Zeker wakker geworden door de muziek? Ja, we hebben ons best gedaan om de zolder zo goed mogelijk te isoleren, maar er is eigenlijk geen beginnen aan als we eenmaal open zijn. Het is beter gelukt bij de privéruimtes, waarschijnlijk omdat die hokjes kleiner zijn."

Jocelyn wil reageren, maar Christel praat al verder: "We gaan over een half uurtje open, je kan nog snel naar de kleedkamer en daar moet je even naar Peaches vragen. Zij zal jouw haren bijknippen en je verder klaarmaken voor de avond."

Een beetje overrompelt knikt Jocelyn. Ze heeft door dat Christel het druk heeft en doet daarom zonder verder commentaar wat haar is gevraagd.
In de kleedkamer is het een drukte van jewelste: er zijn diverse meisjes in verschillende statussen van ontkleding en een paar zitten in vol ornaat voor de spiegels, terwijl ze in de weer zijn met make-up en haarartikelen. Iedereen tettert door elkaar heen en Jocelyn voelt hoe ze ontspant door de luchtige stemming. Deze meiden zijn hier niet tegen hun wil, iets wat ze - waarschijnlijk door het seks-imago - wel ergens had verwacht, ondanks de positieve indruk die ze uren eerder van de twee partners had gekregen.

Eén meisje kijkt op en valt stil, al snel gevolgd door de anderen. "Hoi allemaal, ik ben Jocelyn, jullie nieuwe collega," begint ze dapper, nu ze de aandacht heeft. "Is één van jullie Peaches?"

Een lang, zwart meisje, degene die het dichtste bij staat in niet meer dan een glanzende bikini, steekt haar hand op en zegt: "Ik ben Peaches, Christel had me al over je verteld. Je bent mooi."

Overdonderd door dit abrupte compliment, begint Jocelyn wat te stotteren, iets wat het andere meisje glimlachend onderbreekt: "Maar je kan nog mooier worden, want je haar is echt een ramp. Wie heeft dat geknipt als ik vragen mag?"