De geliefden

Hoofdstuk 9

Jocelyn rekt zich uit terwijl ze naar beneden loopt. Het is hartje zomer, waardoor haar korte broek en hemdje volkomen gerechtvaardigd zijn. Ze heeft vandaag een vrije dag, zoals ze er elke week een heeft. Ze maakt er nauwelijks gebruik van, want ze is erg op zichzelf en heeft daardoor geen rustplek, buiten de nachtclub en die is elke avond en nacht open.
Als het opstuwende kabaal van de muziek eenmaal haar etage heeft bereikt, maakt ze vaak een wandeling of probeert haar oordoppen uit.
In de praktijk is ze dan alsnog vaak in de algemene zaal te vinden: daar waar haar vrienden zijn.

Maar nu is het nog vroeg. Buitenhaven gaat nog lang niet open en ze heeft nu al zin in een ontbijtje in alle rust.

"Lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria!" Terwijl Jocelyn langs de fluwelen banken in de VIP ruimte loopt, moet ze onwillekeurig lachen. Die rust kan ze wel vergeten.

Met een blijde glimlach loopt ze de brede trap af en ziet Danny en Christel bij de bar staan, een champagneglas in de hand. Vlad en Michael zijn er ook, net zoals een zestal meiden. Het gezang klinkt werkelijk nergens naar, maar het verwarmt haar hart als ze ziet hoeveel er speciaal voor haar vroeg naar Buitenhaven zijn gekomen.

"Goedemorgen," lacht ze stralend, als de anderen klaar zijn met zingen. Christel komt op haar aflopen en geeft haar een welgemeende knuffel.

"Van harte gefeliciteerd met je negentiende verjaardag, lieverd," fluistert ze in haar oor. Ze geeft haar glas aan de jarige tiener en praat hardop door: "Nu schelen we nog maar tien jaar." Jocelyn schudt lachend haar hoofd.

"Nu al aan de champagne?" merkt ze op, terwijl ze haar gekregen glas met Danny klinkt en geknuffeld wordt door een stroom aan meiden.

"Uiteraard," lacht Peaches. Ze fluistert hard: "Het is al bijna middag, dan mag dat."

Christel komt met een gigantische taart aanzetten en Jocelyn beseft dat ze haar verjaardag niet ongezonder kan beginnen. Ach ja, ze kan zich niet heugen wanneer ze haar geboortedag voor het laatst zo uitbundig heeft gevierd, dus dat mag ook wel eens.
Prompt krimpt ze in elkaar, als ze daardoor onwillekeurig terugdenkt aan haar verleden. Ze heeft haar verjaardag nog nooit voluit gevierd, maar tot en met haar vijftiende heeft ze zich altijd geborgen gevoeld.
Daarna ging het fout.

Ze verbergt haar pijn door met een strakke glimlach het mes van Christel over te nemen. Terwijl ze met haar rug naar de anderen de taart aansnijdt, is Peaches naar de muziekinstallatie gelopen en klinkt er al snel vrolijke muziek door de speakers. Het voelt direct vertrouwd aan: Buitenhaven is geen avondclub zonder muziek. Het geeft Jocelyn ook de kans om een diepe zucht te slaken, die nu onhoorbaar en onzichtbaar voor anderen naar buiten kan komen. Haar trillende handen houdt ze in het gareel door het mes stevig vast te grijpen en het verkrampte gekletter van de bordjes is onhoorbaar door het gezellige geroezemoes en de muziek op half volume.

"Bedankt," zegt Jocelyn uiteindelijk, terwijl ze een slokje neemt van de champagne. Ze weet haar grimas nauwelijks te verbergen als ze bubbeltjes door haar keel glijden. Brr, champagne op de vroege ochtend hoeft van haar geen traditie te worden.
"Wat geweldig dat jullie dit voor mij gedaan hebben, ik weet niet wat ik moet zeggen."

"Denk je dat dit alles is?" Amber, een mooi meisje van haar eigen leeftijd met blonde krullen tot haar onderrug, lacht ondeugend.
"Wie jarig is, krijgt cadeautjes!"

Terwijl Jocelyn een brok wegslikt, waar ze zo-even nog onwetend van dit alles de trap af liep, heeft Christel blijkbaar haar geboortedatum verklapt en een heel feestje geregeld. Het is ook Christel die haar gebaksbordje van haar overneemt en er een stevig vierkant cadeau voor in de plaats geeft.

"We weten dat je met niet al te veel hier bent gekomen en te hard spaart, dus wij geven je wat basics en wat gezelligheid," vertrouwt ze haar toe.

Het is waar dat Jocelyn nauwelijks geld aan zichzelf uitgeeft. Ze heeft in enkele belangrijke jaren van haar leven nauwelijks een cent te makken gehad en dat uit zich nu in het oppotten van haar verdiensten.
Het kleine kluisje die ze in haar handen houdt, is daarom ook een perfect cadeau, aangezien ze haar geld tot nu in kleine bundeltjes in haar kamer heeft opgeborgen.
Jocelyn werkt onder de radar, waardoor ze geen bankrekening heeft.