DreamMafia

I

Stałam na pomoście, spoglądając jak słońce powoli zachodząc na horyzoncie, znika za taflą wody. Patrzyłam, na piękne, kolorowe niebo, na światło rozciągające się po kolorowych chmurach. Jezioro było głębokie, a także rozległe, więc można było uznać, że jest też głębokie. Kiedy tylko gwiazda zniknęła za linią horyzontalną zrobiłam krok do przodu - nie było tam kolejnych desek, ponieważ stałam na ostatniej. Poczułam jak moje ciało przechyla się do przodu. Czułam, jak moje serce bije jak oszalałe, jak mięśnie się napinają, a mózg krzyczy, żebym tego nie robiła. Uderzyłam w tafle wody, będąc świadoma, że nie umiem pływać i że szybko pójdę na dno. Mimo wszystko nie miałam zamiaru się bronić czy rozmyślić, po prostu zaczęłam się topić. Z moich ust i nosa zaczęły się wydobywać resztki tlenu, czułam ścisk w płucach. Dusiłam się. Szybko jednak poczułam, jak ktoś chwyta mnie za nadgarstek i ciągnie. Nie miałam nawet siły walczyć z tym kimś, nawet nie wiedziałam, kto to, bo nie byłam w stanie otworzyć oczu. W końcu straciłam przytomność.

Czułam, jak coś uciska mnie w klatce piersiowej. Moje ciało zaczęło domagać się tlenu, ale mój układ oddechowy był zalany. Udało mi się podnieść i krztusząc się opróżniłam swoje płuca z wody. Wszystko mnie bolało.

-Wszystko ok? - usłyszałam nieznajomy głos.

Podniosłam wzrok i zobaczyłam obok siebie jasnowłosa dziewczynę - ona również była mokra, w dodatku zmieszana.

-Halo? Słyszysz mnie? - dodała szybko.

-T-tak... - szepnęłam, nie odrywając od niej wzroku.

-Jak się czujesz? Wezwać karetkę?

-Nie...

-Na pewno? Odprowadzić cię gdzieś? Czegoś potrzebujesz?

-Wszystko ok... Dzięki... - westchnęłam.

Podniosłam się, nie wierząc, że ktoś akurat musiał tędy iść i po mnie zanurkować.

-Jestem Siyeon, a ty? - przerwała moje zamyślenie, wyciągając w moją stronę dłoń, żeby pomóc mi wstać.

-Yoohyeon...

Kiedy tylko wstałam, zobaczyłam mroczki przed oczami, czując jak nie mogę utrzymać równowagi. Dziewczyna złapała mnie, żebym nie się nie przewróciła.

-Więc... Yoohyeon... Gdzie cię zaprowadzić? Jesteś stąd?

-Nie... Ja...nie trzeba.

Prawda była taka, że wsiadłam w pierwszy lepszy pociąg i wysiadłam w losowym miejscu, nie wiedziałam, gdzie jestem i nie myślałam, gdzie pójść. Chciałam ze sobą skończyć, więc nie planowałam niczego.

-Masz, gdzie się zatrzymać? Kogoś lub miejsce? Jesteś tu sama?

-Nie potrzebuje pomocy...

-Jak pójdę, skoczysz ponownie?

Zamilkłam, spuszczając głowę w dół. Przejrzała mnie, co oznaczało, że nie da mi spokoju, a w najgorszym wypadku już wezwała służby i po prostu próbuje mnie jak najdłużej zatrzymać. Zaczęłam się bać.

-Yoohyeon, jeśli nie masz, gdzie spać... Ściemnia się, a ty... My jesteśmy przemoczone... Chodź... - poprosiła, zachowując dystans między nami.

Przełknęłam ślinę, po czym zgodziłam się, ruszając za nią. Dalej było mi słabo, ale próbowałam tego nie pokazywać po sobie. Nie wiedziałam, dlaczego się zgodziłam iść, a także, co będzie dalej. Dziewczyna doprowadziła mnie do motoru, którym miałyśmy gdzieś jechać. Nie zadawałam pytań, po prostu usiadłam za nią i trzymając się pojazdu próbowałam nie myśleć o tym, co się działo. Jak się później okazało byłam niedaleko stolicy, do której dojechałam wraz z dziewczyną, która mnie uratowała. Mimo że droga zajęła nam około godzinę, to dla mnie była to chwila.

-Jesteśmy... - powiedziała, parkując pod barem.

Nie do końca rozumiałam, o co chodzi i dlaczego wchodziłyśmy do lokalu pełnego pijących, dziwnie wyglądających ludzi. Białowłosa poprosiła, żebym się nie gubiła i przeszła całą długość sali, pod sam bar. Wzięła coś zza lady, ignorując wzrok blondynki, a następnie machając w moją stronę ręką, ruszyła w stronę zaplecza. Nieśmiało podążyłam za nią, nie wiedząc, gdzie idę. Znalazłam się na schodach, prowadzących na poddasze.

-Jesteśmy... Zaraz znajdę coś suchego... - oznajmiła, ciskając kaskiem o fotel.

Stałam zmieszana przy wyjściu, gdybym się rozmyśliła i chciała jednak wyjść. Nie wiedziałam, co mam myśleć, czy na pewno powinnam tu zostawać. Zaczynałam uświadamiać sobie, że wszystko to, co się dzieje było bardzo dziwne.

-To powinno na ciebie pasować. - usłyszałam nagle jej głos.

Miałam opóźniony refleks, dlatego z początku nie złapałam ubrań, które mi rzuciła. Musiałam się schylić po nie.

-Przepraszam... - powiedziała, pomagając mi podnieść, niektóre rzeczy.

-Myślałam, że złapiesz... Tam masz łazienkę, napijesz się czegoś? Coś ciepłego lub... Mocniejszego? - mruknęła, prostując się.

-Nie trz...

-Zrobię ci herbatę.

Ruszyłam w stronę wskazanego mi pomieszczenia, gdzie zrzuciłam z siebie ubrania, które śmierdziały brudną wodą z jeziora. Narzuciłam na siebie to, co mi dała jasnowłosa i spojrzałam w lustro - moje czarne, zlepione włosy potrzebowały rozczesania bądź umycia, ale nie miałam, jak to zrobić. Westchnęłam głośno spoglądając na swoją twarz - miałam podkrążone oczy i sine od zimna usta. Pusty wzrok - ostatnio nierozłączna ze mną cecha.

Kiedy wyszłam z łazienki, od razu zauważyłam, że właścicielka poddasza - które robiło za nowoczesne, otwarte mieszkanie - siedziała przy stoliku z dwoma parującymi kubkami herbaty.

-Yoohyeon, jesteś głodna?

-Nie... Siyeon, tak?

-Mhm...

-Jestem wdzięczna, że mi... pomogłaś, ale... Powinnam już pójść. - westchnęłam cicho.

-I gdzie pójdziesz? - spytała, widocznie zmęczona moim zachowaniem.

Nie wiedziałam, co mam jej odpowiedzieć, po prostu milczałam patrząc na nią. Co innego miałam powiedzieć?

-Jeśli naprawdę chcesz, to idź... Ale wiedz, że zawsze możesz tu wrócić.

-Czemu chcesz mnie zatrzymać? Nie znasz mnie...

-Każda zbłąkana dusza zasługuje na drugą szansę. Po bliznach na twoich nadgarstkach sądzę, że życie nie było dla ciebie przyjemne... Oczywiście nie pytam o powody, ale jeśli bardzo chcesz, to mogę Ci zaproponować... Hm... Ciekawe życie. - zaśmiała się, biorąc do ręki kubek z herbatą.

-Podziękuje.

-Ok, nie zatrzymuje cię... - westchnęła.

Mimo, że pozwoliła mi wyjść, to nie byłam pewna, czy mnie nie zatrzyma. Ostrożnie ruszyłam w stronę wyjścia, próbując wymyślić, gdzie mogę iść. Było już ciemno, a ja znajdowałam się na obrzeżach Seulu.

-Yoohyeon...

-Tak? - spytałam, trzymając dłoń na klamce.

-W razie czego możesz wrócić, na dole przy barze po prostu o mnie zapytaj...

-Będę pamiętać...

Przełknęłam głośno ślinę, wychodząc z poddasza. Zamknęłam za sobą drzwi, a następnie z pamięci ruszyłam z powrotem do baru, a później na ulicę. Było już chłodno, ale i tak nie miałam zamiaru wracać do dziewczyny, która powstrzymała mnie od utonięcia. Im dalej szłam, tym bardziej żałowałam, że tego dnia w ogóle ruszyłam się z domu. Nie miałam przy sobie nawet komórki, żeby wiedzieć, która jest godzina, a także, gdzie mam iść. Westchnęłam głośno przechodząc przez ulicę - było zielone, więc pewnie weszłam na jezdnię, nie rozglądając się i to był mój błąd. Kiedy byłam w połowie pasów, w moją stronę zza zakrętu wyjechał rozpędzony jeep. Spanikowana wystawiłam ręce przed siebie jakby to miało coś pomóc, odruchowo zamykając oczy. Do moich uszu dobiegł dźwięk pisku opon.